= สิ้ น ฝั น =

= สิ้ น ฝั น =

จำลุกยืนฝืนร่างเพื่อย่างก้าว
สู้หมอกหนาฝ่าหนาวในเช้าตรู่
ปาดน้ำค้างกลางเบาะที่เกาะพรู
แล้วมุ่งสู่เส้นทางเหมือนอย่างเคย

ละฝันอันไสวในคืนสวย
สลัดผวยผืนบางข้างเขนย
โขยกรถบดอานเพื่อผ่านเลย
ในสิ่งเคยเลยล่วงและลวงตา

สู่ความจริงในเช้าอันหนาวเหน็บ
หนาวจนเจ็บผิวกายและใบหน้า
แม้มือเท้าเข่ากร้านที่ด้านชา
ก็ปวดปร่าชาเจ็บถึงเล็บมือ

เมื่อเกิดเป็นสารถีขี่สามล้อ
จะทดท้อฝ่อใจกระไรหรือ
จะฝ่าหนาวและราวฝนให้คนลือ
แหละหยิบถือธงธรรมมานำใจ

ขอหล่อเลี้ยงชีวินที่สิ้นฝัน
อยู่กับปัจจุบันไม่หวั่นไหว
อดีตลาอนาคตอีกยาวไกล
เอาวางไว้ใต้ฐานของอานรถ

ดีดกระดิ่งกริ๊งกร๊างอย่างองอาจ
ผ่านร้านค้าอาวาสตลาดสด
กำแฮนด์แขนเกร็งปุเล็งรถ
ทางคดลาดชันไม่พรั่นใจ

เหลียวหลังยังเบาะที่ว่างเปล่า
จะมีเงาแห่งฝันนั้นหาไม่
ส่งสาส์นผ่านลมแห่งสายใย
ขอให้หายโศกและโชคดี
.......................................