4 สิงหาคม 2550 17:10 น.
สิริน
อยากให้รู้ ว่ารัก สักเท่าฟ้า
หมดภาษา จะเอ่ย เผยรักได้
เต็มอยู่ใน ความว่าง กว้างและไกล
คือหัวใจ สองดวง ห่วงหากัน
บทกลอน ของท่าน เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
+++ เอามาฝากให้เพื่อนๆ ได้ชื่นชม
1 สิงหาคม 2550 21:59 น.
สิริน
ก้มลงกราบ ซบตัก ตระหนักจิต
หทัยคิด แทนคุณ พระทรงศรี
เข้าสวมกอด บาทคู่ ผู้มอบชีวี
รักแม่นี้ ยกไว้ ให้เทอดทูน
ให้ลูกเกิด ลืมตา มาดูโลก
มิให้โศก โศกา ยามสิ้นสูญ
ให้กินอิ่ม นอนหลับ ทรัพย์เพิ่มพูน
คอยเกื้อหนุน อบอุ่น เสมอมา
ลูกพลั้งผิด เผลอถลำ คอยค้ำก่อ
จะตกบ่อ ติดบ่วง คอยห่วงหา
ยื่นสองมือ โอบอุ้ม คุ้มวิญญา
ทุกข์หนักหนา เมื่อลูกยา ต้องลาไกล
แม้อดอยาก ยากแค้น ตายแทนลูก
ใจพันผูก ทุกยุค ทุกสมัย
ตั้งแต่เด็ก จนโต ล่วงเลยวัย
แม้เติบใหญ่ ยังห่วงได้ ทุกเวลา
เมื่อเงยหน้า สบตา เห็นแววชื่น
น้ำตารื้น เอ่อล้น จนนองหน้า
ลูกของแม่ ซบลง เบื้องบาทา
รักหนักหนา จวบชีวา จะลาไป
+++ปล่อยให้น้ำตาแห่งความรัก
มันค่อยๆ ไหลออกมาเถอะนะ
รักใดไหนเล่าจะเท่ารักของแม่
ไม่มีอีกแล้ว.................ในภพนี้+++
หน้าส่วนตัว
2086
