9 มีนาคม 2551 13:21 น.
สิริน
แสนอาลัย คร่ำครวญ หวลเทวษ
พระปกเกศ กั้นฟ้า มาลาหาย
เคยปกป้อง คุ้มครอง ลูกหญิงชาย
ใยวางวาย ห่างหาย ไม่กลับคืน
พ่อเคยให้ ความรัก ความอบอุ่น
ทั้งให้ทุน ชีวิต มิคิดฝืน
ทั้งให้เรียน ศึกษา ทุกวันคืน
ยิ้มชมชื่น ไม่หน่าย ทุกเวลา
ทำเพื่อลูก พันผูก ครอบครัวน้อย
รักเรียงร้อย ทุกวัน แสนหรรษา
ไม่คิดโกรธ ลูกผิด สอนเรื่อยมา
ปลูกวิชา สอนสั่ง ระวังตน
เสียสละ อดทน ไม่บ่นถ้อย
แม้เพียงน้อย ด่าตี ไม่มีสน
พลาดอภัย ลูกได้ ดีทุกคน
พ่อปลื้มล้น สุขใจ ได้ยินดี
มาบัดนี้ ไม่มี พ่ออีกแล้ว
ดุจดวงแก้ว ดับไป ให้หมองศรี
จะหาใคร เทียบได้ ในปฐพี
พระคุณนี้ ยิ่งใหญ่ ใครเทียบทัน
ถึงเวลา พ่อจากไป ขอให้สุข
หมดสิ้นทุกข์ ลับล่วง สู่สรวงสวรรค์
จงสถิต แท่นฟ้า กระจ่างจันทร์
เป็นตะวัน ส่องแสง นำทางใจ
หลับเถอะนะ ขอให้ ใจสงบ
เราจะพบ ณ ภพหน้า ไม่ลาหาย
เป็นพ่อลูก พันผูก ทุกชาติไป
อย่าห่วงใย ไปดี มีสุขเอย
จากลูกๆๆ ของคุณพ่อค่ะ
6 กันยายน 2550 20:09 น.
สิริน
งานยากยุ่ง เหน็ดเหนื่อย ไม่ท้อแท้
งานจะแย่ เพียงไหน ไม่เคยบ่น
งานจะหนัก เท่าไร ก็ยอมทน
ไม่อับจน หนทาง ฝ่าฟันไป
หากงานยุ่ง เหน็ดเหนื่อย แถมท้อแท้
หาทางแก้ ปัญหา หมดทางได้
หากงานหนัก ไม่ยอม ทนทำใจ
หาแรงไหน ต่อสู้ ให้งานเดิน
งานยากยุ่ง แถมคน ก็ยอดแย่
คิดเอาแต่ ส่วนตน ไร้สรรเสริญ
เห็นแก่ตัว มัวเมา เขาก็เมิน
จะเจริญ เมื่อไร ใคร่ตรองดู
6 กันยายน 2550 19:58 น.
สิริน
![]()
http://media.twango.com/m1/large/0084/036af35257b84a4e976ce9cecb0459c4.jpg
งานยากยุ่ง เหน็ดเหนื่อย ไม่ท้อแท้
งานจะแย่ เพียงไหน ไม่เคยบ่น
งานจะหนัก เท่าไร ก็ยอมทน
ไม่อับจน หนทาง ฝ่าฟันไป
หากงานยุ่ง เหน็ดเหนื่อย แถมท้อแท้
หาทางแก้ ปัญหา หมดทางได้
หากงานหนัก ไม่ยอม ทนทำใจ
หาแรงไหน ต่อสู้ ให้งานเดิน
งานยากยุ่ง แถมคน ก็ยอดแย่
คิดเอาแต่ ส่วนตน ไร้สรรเสริญ
เห็นแก่ตัว มัวเมา เขาก็เมิน
จะเจริญ เมื่อไร ใคร่ตรองดู
4 สิงหาคม 2550 17:10 น.
สิริน
อยากให้รู้ ว่ารัก สักเท่าฟ้า
หมดภาษา จะเอ่ย เผยรักได้
เต็มอยู่ใน ความว่าง กว้างและไกล
คือหัวใจ สองดวง ห่วงหากัน
บทกลอน ของท่าน เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
+++ เอามาฝากให้เพื่อนๆ ได้ชื่นชม
1 สิงหาคม 2550 21:59 น.
สิริน
ก้มลงกราบ ซบตัก ตระหนักจิต
หทัยคิด แทนคุณ พระทรงศรี
เข้าสวมกอด บาทคู่ ผู้มอบชีวี
รักแม่นี้ ยกไว้ ให้เทอดทูน
ให้ลูกเกิด ลืมตา มาดูโลก
มิให้โศก โศกา ยามสิ้นสูญ
ให้กินอิ่ม นอนหลับ ทรัพย์เพิ่มพูน
คอยเกื้อหนุน อบอุ่น เสมอมา
ลูกพลั้งผิด เผลอถลำ คอยค้ำก่อ
จะตกบ่อ ติดบ่วง คอยห่วงหา
ยื่นสองมือ โอบอุ้ม คุ้มวิญญา
ทุกข์หนักหนา เมื่อลูกยา ต้องลาไกล
แม้อดอยาก ยากแค้น ตายแทนลูก
ใจพันผูก ทุกยุค ทุกสมัย
ตั้งแต่เด็ก จนโต ล่วงเลยวัย
แม้เติบใหญ่ ยังห่วงได้ ทุกเวลา
เมื่อเงยหน้า สบตา เห็นแววชื่น
น้ำตารื้น เอ่อล้น จนนองหน้า
ลูกของแม่ ซบลง เบื้องบาทา
รักหนักหนา จวบชีวา จะลาไป
+++ปล่อยให้น้ำตาแห่งความรัก
มันค่อยๆ ไหลออกมาเถอะนะ
รักใดไหนเล่าจะเท่ารักของแม่
ไม่มีอีกแล้ว.................ในภพนี้+++
หน้าส่วนตัว
1932
