25 กรกฎาคม 2548 14:43 น.
สิปราง
๑.
บุปผะระกำจาย ละอองพรายเป็นฝอยฟู
ปลดเปลื้องเนื่องอณู ราวน้ำค้างก็พร่างปราย
แสงอ่อนส่องแอร่ม ประกายแจ่มนั้นแลผาย
ลมหนึ่งผึ่งสบาย กระทบพุ่มละอองจร
๒.
ปีกบางเจ้าซานซบ อวลละอบมวลภมร
จุดหมายมิวายซอน ไซร้ ณ กลีบปทุมา
๓.
อีกหนึ่งคือนางนั้น ล่องเรือดั้นด้วยศรัทธา
หมายปองพระธรรมา หวังจะเด็ดแย่งภมร
ไร้ญาติและขาดมิตร จึงได้คิดถึงคำสอน
ประนมพระพรหมวอน บุปผานี้ข้าบูชา
20 กรกฎาคม 2548 12:54 น.
สิปราง
ดอกไม้หอมชื่นโชย ปลิดกลีบโปรยให้ชื่นชม
หอมออกที่ดอกพรม ลอดกุญชรสะอ้อนชาย
อิงแอบเพื่อแนบข้าง ปลดใจวางไม่ห่างหาย
ขอพัก ณ ใจกาย เอื้อนเอ่ยปลายสายสำเนียง
เอียงแก้มให้แนบชิด คางต่อติดชำมะเลียง
กลิ่นหอมก็โปรยเคียง ณ ยามเช้าเจ้าแมวเซา
ง่วงงุนและซุนซบ ยินเสียงขบฟันเบาเบา
หลับผล๋อยและคอยเฝ้า จูบยามเช้าที่แก้มนวล
ไออุ่นจากอกแฝง ยากจะแปลงเมื่อรัญจวน
มือใหญ่กุมมือชวน มือน้องน้อยก็คอยตาม
เสียงนกก็วกแว่ว ฤาเจื้อยแจ้วเพื่อแว่วถาม
เช้าแล้วแม่นงราม ได้ฤกษ์ยามช่วยตื่นที
หน้าส่วนตัว
1591
