30 สิงหาคม 2547 18:55 น.
สิปราง
ห่วงพี่อึดอัดอก ตกห่วง
เหนื่อยไหมนะดาดวง ยามนี้
ประนมกรน้อมบวง สรวงหล้า..อ่าองค์
กราบแทบเบื้องภพตรี ทุกเหล่า..ขอพร
ขอพระคุณบุญนำ คำสอน
ทุกแหล่งที่น้องวอน พรเว้า
เพสภัยให้ลาจร หลบลี้..ห่างพี่
ห่วงพี่น้องจึงเฝ้า อธิษฐาน..นบกร
ห่วงน้องบ้างไหมเล่า หนุนขอน
ต่างแขนยามน้องนอน ห่างอก
หนาวเหลือนะบังอร เคยกอด..แนบข้าง
คนึงน้ำตาตก ถวิลเจ้า..เฝ้าคอย.
23 สิงหาคม 2547 13:15 น.
สิปราง
ลมโชยมาก็หนาวเหน็บเหมือนเจ็บหนัก
กิ่งไม้หัก...สะดุ้งไหว...ทำใจเสีย
ฟ้าโปรยปรายเป็นหยาดฝนหล่นคลอเคลีย
ช่วยลบเลียความเศร้า...เราชั่วยาม
เสียงครืนครืน..ตกใจตื่นทั้งลืมตา
ขวัญผวา...วิ่งหลบพบคำถาม
มาจากใจ..ไม่อยากตอบชอบติดตาม
ยังคุกคามถามเรา..ให้เศร้าใจ
ฟ้าหลังฝนกลับสดใสใหม่อีกครั้ง
ฉันเหมือนนกที่กลับรัง...ยังไม่ไหว
ค่อย ๆ บิน ค่อย ๆ เกาะ...ลัดเลาะไป
หนทางกว้าง..ยังอีกไกล..ในปลายทาง
หน้าส่วนตัว
914
