19 พฤษภาคม 2547 16:05 น.
สิปราง
บนถนนหนทางช่างสับสน
มากมายผู้คนให้ค้นหา
จักรยานคันน้อยด้อยราคา
หากเทียบค่ารถเก๋งที่เร่งแรง
ผ่านถนนหนทางสร้างร้านค้า
คนขวักไขว่ไปมาน่าแถลง
ปาฐกถาซักหน่อยค่อยชี้แจง
เข้ามาฟังผมแสดงหน้าเวที
อันคนเราต่างรีบร้อนไปก่อนหลัง
มีธุระปะปัง..ตามวิถี
ตามถนนหนทางสร้างชีวี
บ้างได้ดีเติบใหญ่ในรถยนต์
ค่อย ๆ ขับดูซ้ายขวาและหน้าหลัง
มีอาบังขายโรตีข้างถนน
เด็กตัวน้อยอยู่ริมทางช่างซุกซน
มีผู้คนใช้ชีวิตติดเส้นทาง
จักรยานสามล้อถีบที่รีบเร่ง
อาจโดนเก๋งเฉี่ยวชนบนทางข้าง
ฟุตบาทแคบวิ่งแอบแนบข้างทาง
รถรับจ้างวิ่งรับส่งผู้คนไป
ระมัดระวังซักนิดโปรดคิดหน่อย
เด็กตัวน้อยซ้อนท้ายชิดซ้ายไหม
มอไซด์ชอบซิกแซกวิ่งแซงไว
คนซ้อนท้ายสะกิดไว้ให้เบาเบา
จะเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาดูให้แน่
มีคนแก่เข็นรถพบบทเศร้า
เฉี่ยวชนไปบาดเจ็บไม่ใช่เรา
อย่าคิดเขลาว่าช่างมันไม่ใช่ตัว
จบบทบาทแถลงการณ์สร้างเรื่องใส่
สะกิดนิดสะกิดใจในเมียผัว
คนข้างข้างที่นั่งอย่าเร่งรัว
คนของตัวเตือนสักนิดสะกิดกัน
อุบัติเหตุอาจเกิดขึ้นทุกเวลา
กาลข้างหน้าอาจมาถึงซึ่งตัวฉัน
คุณหรือใครหากประสบได้พบมัน
อาจเสียใจในพลัน...ทันรู้ตัว
12 พฤษภาคม 2547 10:30 น.
สิปราง
ใช่เธอรึเปล่าคนดี...
ที่เข้ามาเติมเต็มบางช่วงของชีวี...ที่ขาดหาย
แม้มันจะไม่สมบูรณ์ที่สุด...แต่ก็เพิ่มพูนส่วนที่แหว่ง...ของหัวใจ
ก้าวเข้ามาทำให้ดอกไม้ที่แห้งเหี่ยวใกล้เฉาตายในหัวใจ...ได้มีชีวิตชีวา
***********
ใช่เธอรึเปล่าคนดี...
ที่ส่งความคิดถึงฝากบุรุษไปรษณีย์...มายามไม่ได้พบหน้า
ส่งความหวังดีมากับหยาดฝน...ในยามที่ฉันทุกข์ทน...เสียน้ำตา
แล้วฝากเสียงตามสายมากอดเหมือนกับว่า...เธออยู่ข้างกาย
************
10 พฤษภาคม 2547 19:25 น.
สิปราง
เพ้อเพ้อพิษไข้ทำให้หนาว
สั่นสั่นดั่งราวว่าเปียกฝน
ร้อนร้อนเนื้อตัวมัวระรน
กินยาต้องทนกล้ำกลืนไป
เหงา ๆหง่าว ๆ ราวเปล่าเปลี่ยว
นอนเพ้อเดี่ยวอยู่ไม่รู้ไหน
ฝันฝันว่าคนดีอยู่ข้างใจ
คงเพราะพิษไข้จึงได้ชม ฯ
หน้าส่วนตัว
1227
