23 เมษายน 2547 18:43 น.
สิปราง
เ กิ ด ม า เ ป็ น ค น ทั้ ง ที
ทำ ต น ใ ห้ มี ป ร ะ โ ย ช น์
บ า ง ค น สิ้ น ห วั ง ชั ง โ ท ษ
ร้ อ ง ร่ำ พ ร่ำ โ อ ด เ ล่ ห์ ช ะ ต า
ไ ม่ ส ว ย ไ ม่ ร ว ย ไ ม่ เ ด่ น
ไ ม่ เ ป็ น ดั่ ง เ ช่ น เ ฟ้ น ห า
อั บ จ น สิ้ น ท า ง ส ร้ า ง ม า
ดั ง เ ช่ น โ ช ค ช ะ ต า ก ล โ ก ง
อ ย า ก เ ป็ น เ ห มื อ น ๆ ใ ค ร ๆ
ยิ่ ง ใ ห ญ่ ยื น ยั่ ง ดั่ ง โ ข ง
ป ร ะ โ ย ช น์ ม า ก ห ล า ย เ ชื่ อ ม โ ย ง
ทุ ก ชั่ ว โ ม ง น า ที มี ที่ ม า
เ ป็ น ค น ล้ น ร ว ย ป ร ะ โ ย ช น์
ชี วิ ต ชื่ น โ ช ติ ห นั ก ห น า
น้ำ ใ จ ฉ่ำ ล้ น อุ ร า
ต อ บ แ ท น ก ลั บ ม า คื อ ค ว า ม ดี
คิ ด ดี ทำ ดี คำ ส อ น
ไ ม่ เ ค ย ม า ก่ อ น ย้ อ น ห นี
ไ ม่ เ ห็ น ใ ค ร ทำ แ ล้ ว มี
ย้ อ น ดี ก ลั บ ม า ไ ด้ ถึ ง ตั ว
เ ว ล า น า น ม า ก จ น ท้ อ
ดี ไ ม่ เ กิ ด ก็ สั บ ขั้ ว
ชั่ ว บ้ า ง เ ป็ น ไ ร ไ ม่ ก ลั ว
ค น ชั่ ว ไ ม่ เ ห็ น ตั ว เ ว ร ก ร ร ม
ทำ ดี ทำ ย า ก ห นั ก ห น า
ต้ อ ง ใ ช้ เว ล า ห นุ น ห นำ
ก ว่ า จ ะ เ ห็ น ผ ล ก า ร ทำ
อ า จ ท้ อ จ น ช้ำ ร ะ กำ ไ ป
เ ชื่ อ เ ถ อ ะ สั ก วั น มั น ย้ อ น
ค ว า ม ชั่ ว จ ะ ต้ อ น อ ยู่ ไ ห น
ไ ม่ พ้ น ทุ ก ร า ย ทำ ใ จ
ก ลั บ คื น ม า ไ ด้ ใ น ช า ติ เ ดี ย ว
ป ร ะ โ ย ช น์ ที่ ค น ทำ ดี
ไ ม่ พ้ น วิ ถี ค ง เ ห ลี ย ว
เ ก า ะ แ น่ น กั บ ตั ว นั ก เ ชี ย ว
ร่ า ง เ ดี ย ว สิ้ น ไ ป ยั ง ชื่ น ช ม
ฝ า ก ไ ว้ ก็ คื อ ชื่ อ เ สี ย ง
ลู ก ห ล า น ไ ม่ เ พี ย ง ส ะ ส ม
ก ล่ า ว ข วั ญ นึ ก ถึ ง นิ ย ม
เ พ า ะ บ่ ม คุ ณ ค่ า ข อ ง ค ว า ม ดี
14 เมษายน 2547 17:54 น.
สิปราง
สัตว์สังคมในโลกกว้าง
ต่างอ้างว้างและโหยหา
ปรารถนาจะได้มา
สิ่งที่ว่าใจต้องการ
เพศผู้หรือเพศเมีย
ต่างคลอเคลียในรสทาน
กาเมที่เจือจาร
คืออาหารให้กับคน
ตัดใจถ้าทำได้
ไม่ต้องนึกให้สับสน
ผัวเมียสับเปลี่ยนวน
เอ้า..เปลี่ยนคนมั่งเป็นไร
ผู้ชายก็ทำดี
ผู้หญิงมีก็ทำได้
ต่างคนต่างจิตใจ
จะว่าได้อย่างไรกัน
โกรธกันก็หันหนี
อยากอย่างนี้ (..) ก็หันหน้า
ไม่ต้องหนักอุรา
อย่าคิดว่าใครเป็นใคร
บาทบทในรสกาม
อยากจะหยามก็ไม่ได้
เจ็บปวดอยู่ข้างใน
ต่อหน้าไซร้ก็ชื่นชม
เอาน่ะ..ให้อภัย
รู้จักได้ก็คงสม
แต่ฉันไม่ภิรมย์
เพราะขื่นขมไม่ทนฟัง
แก้ตัวให้ดูดี
ฉันเกือบที่จะพลาดพลั้ง
พอเถอะ..ไม่อยากหวัง
อยู่เพื่อยัง..อยู่ทำไม
สัตว์สังคมในโลกนี้
อยู่ต่างที่..ต่างจิตใจ
เสาะหาทางกันไป
อยู่ที่ใครจะพบมัน
เวียนว่ายและตายเกิด
สักครั้งเถิดคงมีวัน
ชีวิตไม่พลาดพลั้ง
เหมือนครั้งยังไม่ออกเดิน
ทนทนอยู่กันไป
ถ้าทำได้อย่ามัวเขิน
นึกนึกคงเพลินเพลิน
ว่าเขาเดินหาประสบการณ์
9 เมษายน 2547 12:23 น.
สิปราง
คุณอ่อนไหวเกินกว่า..จะรักฉัน
คุณอ่อนโอนจนสัมพันธ์เริ่มสั่นไหว
คุณอ่อนแอกับความรักมากเกินไป
คุณอ่อนใจ..ตกหลุมง่ายโดยลมลวง
คุณอ่อนโยนกับความรัก..จนไม่กล้า
คุณอ่อนล้าพาไขว้เขวด้วยหึงหวง
คุณอ่อนโอย..โอดอ้างเขามาทวง
คุณอ่อนอ่วมกับรักกลวง..ไม่จีรัง
คุณไม่กล้าเพราะรักปนความแค้น
คุณไม่แน่นหนักพอจึงรอฝัง
คุณไม่สู้รู้ทั้งรู้..ด้อยพลัง
คุณพ่ายแพ้ตั้งแต่ยังไม่เห็นตัว
คุณไม่ไหวเพราะแหวกว่ายอยู่ในฝัน
คุณไม่หันหาความจริง..ที่สลัว
คุณไม่รับความสับปรับเพราะคุณกลัว
คุณไม่มัวหันหนี..คงมีวัน
คุณยอมจมอยู่กับรักที่แตกร้าว
คุณยอมเศร้าเพราะไม่กล้าจะหุนหัน
คุณยอมเจ็บกับคำเหน็บสาระพัน
คุณยอมฝันถึงความหลัง..ว่ารักดี
คุณยอมเขาด้วยเพราะคุณยังรักอยู่
คุณยอมอู้ยืดเวลา..ทำท่าหนี
คุณยอมอยู่ทั้งที่คุณก็รู้ดี
คุณยอมที่ตะขิดตะขวงกับบ่วงกาม
คุณลืมขึ้นจากหลุมที่เขาขุด
คุณลืมมุดเข้าต่อ..ไม่รอถาม
คุณลืมเกียรติลืมศักดิ์ศรีที่นิยาม
คุณลืมตามความทรนงจึงหายไป
คุณลืมฉันที่รักคุณที่ศักดิ์ศรี
คุณลืมยืดอกที่..เกินรับไหว
คุณลืมเดินด้วยขาแกร่งด้วยแรงใจ
คุณลืมไซร้ลืมรัก..ที่ภักดี
7 เมษายน 2547 18:31 น.
สิปราง
มองดูเป็นคนเข้มแข็งไม่หวั่นไหว
เผชิญกับปัญหาอะไรก็นิ่งเฉย
เหมือนเหมือนจะรับได้เรื่องคุ้นเคย
หยิ่ง-หยิ่ง เย้ย-เย้ย ไม่มีวัน
เพราะฉันเกิดมาเพื่อจะรัก
แน่นหนักสุขุมและคงมั่น
ตลอดมาชะตาสอน..ให้ยืนยัน
เพราะไม่เคยมีรักนั้นที่สมบูรณ์
หยัดยืนบนขาของตัวเอง
หวั่นเกรงเคลงโคลงโยงศูนย์
เริ่มใหม่เรื่อยไป...ใช่อาดูร
ประสบการณ์เพิ่มพูนตรงข้ามกาย
ชีวิตสิ้นไร้ใจอบอุ่น
มีคุณ...ก็ไม่ใช่ใจสลาย
เกิดมาเพื่อจะรักใครมากมาย
ไม่เคยได้..เพราะรักหายไม่ถึงมือ
ดีใจกับใครหลายหลายคน
พร่ำบ่นให้คนที่ยึดถือ
แม้ตัวฉันรักไม่สมดั่งร่ำลือ
อยากให้คือ..คนที่หวังดั่งตั้งใจ
ดี-ดี กันเถิดอย่าสับสน
รักปนความเศร้านั้นเหงาไหม
ถามฉันดูได้นี่กระไร
รักไร้ตั้งแต่เล็กจนเติบโต
ไม่ได้..เกิดมา..เพื่อถูกรัก
ต้องแน่นหนักเข้มแข็งนั้นอักโข
หวั่นหวั่นท่ามกลางความเหงาโซ
ร้องไห้ไม่อาจโร่..ไปหาใคร
รู้ไหม..ฉันอิจฉาใครหลายคน
ครอบครัวสุขล้นและรักใคร่
พี่น้องปรองดองและห่วงใย
พ่อแม่พร้อมใจให้ดูแล
เหงาเหงายิ้มยิ้ม..และอยู่ใกล้
ครอบครัวพร้อมใจกันแยแส
ไปไหนไปด้วยช่วยดูแล
แย่-แย่ ก็มีคนช่วยปลอบใจ
แม้ฉันไม่ได้เกิด..เพื่อถูกรัก
แต่หวังนักหวังรักที่ยิ่งใหญ่
แม้ไม่ได้พบรักแท้จากหัวใจ
แต่หวังให้ใครใคร..รักสมบูรณ์
อยากให้ทุก ๆ คน มีครอบครัวที่สมบูรณ์
7 เมษายน 2547 17:03 น.
สิปราง
# อย่าทำให้ใครต้องเจ็บปวด
เพียงเพื่อที่ต้องการประชดใครบางคน
# อย่าหยอกเย้าคนที่เราไม่มีใจ
แต่ทำไปเพียงเพื่อความสนุกสนาน
# อย่าบอกว่ารัก
หากเราไม่มีใจและไม่ได้วาดหวังถึงอนาคต
# อย่าทำให้ใครทุกข์ใจ
โดยเฉพาะคนที่เราคิดว่าเขาดีกับเรามากที่สุด
# อย่าหนีสิ่งที่เป็นอนาคต
เพราะมันจะอยู่กับเราไปชั่วชีวิต
# อย่ามั่นใจในตัวเองมากนัก
ตราบใดที่ปัญหาเรายังแก้ไขไม่ได้
# อย่าอ่อนโยนเกินไป
เพราะความอ่อนโยนอาจทำให้ใครบางคนมองข้ามเรา
# อย่าซักถามอะไรใครมากนัก
เพราะสิ่งที่จะได้รับคือความปวดใจ
สุดท้ายคือ
# อย่าบอกกับตัวเองว่าเรากำลังแก้ปัญหา
ตราบใดที่เราได้แต่บอกแต่ไม่ได้กระทำ
เพราะไม่ต้องการเผชิญกับปัญหา
หน้าส่วนตัว
1072
