23 สิงหาคม 2547 13:15 น.
สิปราง
ลมโชยมาก็หนาวเหน็บเหมือนเจ็บหนัก
กิ่งไม้หัก...สะดุ้งไหว...ทำใจเสีย
ฟ้าโปรยปรายเป็นหยาดฝนหล่นคลอเคลีย
ช่วยลบเลียความเศร้า...เราชั่วยาม
เสียงครืนครืน..ตกใจตื่นทั้งลืมตา
ขวัญผวา...วิ่งหลบพบคำถาม
มาจากใจ..ไม่อยากตอบชอบติดตาม
ยังคุกคามถามเรา..ให้เศร้าใจ
ฟ้าหลังฝนกลับสดใสใหม่อีกครั้ง
ฉันเหมือนนกที่กลับรัง...ยังไม่ไหว
ค่อย ๆ บิน ค่อย ๆ เกาะ...ลัดเลาะไป
หนทางกว้าง..ยังอีกไกล..ในปลายทาง
19 พฤษภาคม 2547 16:05 น.
สิปราง
บนถนนหนทางช่างสับสน
มากมายผู้คนให้ค้นหา
จักรยานคันน้อยด้อยราคา
หากเทียบค่ารถเก๋งที่เร่งแรง
ผ่านถนนหนทางสร้างร้านค้า
คนขวักไขว่ไปมาน่าแถลง
ปาฐกถาซักหน่อยค่อยชี้แจง
เข้ามาฟังผมแสดงหน้าเวที
อันคนเราต่างรีบร้อนไปก่อนหลัง
มีธุระปะปัง..ตามวิถี
ตามถนนหนทางสร้างชีวี
บ้างได้ดีเติบใหญ่ในรถยนต์
ค่อย ๆ ขับดูซ้ายขวาและหน้าหลัง
มีอาบังขายโรตีข้างถนน
เด็กตัวน้อยอยู่ริมทางช่างซุกซน
มีผู้คนใช้ชีวิตติดเส้นทาง
จักรยานสามล้อถีบที่รีบเร่ง
อาจโดนเก๋งเฉี่ยวชนบนทางข้าง
ฟุตบาทแคบวิ่งแอบแนบข้างทาง
รถรับจ้างวิ่งรับส่งผู้คนไป
ระมัดระวังซักนิดโปรดคิดหน่อย
เด็กตัวน้อยซ้อนท้ายชิดซ้ายไหม
มอไซด์ชอบซิกแซกวิ่งแซงไว
คนซ้อนท้ายสะกิดไว้ให้เบาเบา
จะเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาดูให้แน่
มีคนแก่เข็นรถพบบทเศร้า
เฉี่ยวชนไปบาดเจ็บไม่ใช่เรา
อย่าคิดเขลาว่าช่างมันไม่ใช่ตัว
จบบทบาทแถลงการณ์สร้างเรื่องใส่
สะกิดนิดสะกิดใจในเมียผัว
คนข้างข้างที่นั่งอย่าเร่งรัว
คนของตัวเตือนสักนิดสะกิดกัน
อุบัติเหตุอาจเกิดขึ้นทุกเวลา
กาลข้างหน้าอาจมาถึงซึ่งตัวฉัน
คุณหรือใครหากประสบได้พบมัน
อาจเสียใจในพลัน...ทันรู้ตัว
12 พฤษภาคม 2547 10:30 น.
สิปราง
ใช่เธอรึเปล่าคนดี...
ที่เข้ามาเติมเต็มบางช่วงของชีวี...ที่ขาดหาย
แม้มันจะไม่สมบูรณ์ที่สุด...แต่ก็เพิ่มพูนส่วนที่แหว่ง...ของหัวใจ
ก้าวเข้ามาทำให้ดอกไม้ที่แห้งเหี่ยวใกล้เฉาตายในหัวใจ...ได้มีชีวิตชีวา
***********
ใช่เธอรึเปล่าคนดี...
ที่ส่งความคิดถึงฝากบุรุษไปรษณีย์...มายามไม่ได้พบหน้า
ส่งความหวังดีมากับหยาดฝน...ในยามที่ฉันทุกข์ทน...เสียน้ำตา
แล้วฝากเสียงตามสายมากอดเหมือนกับว่า...เธออยู่ข้างกาย
************
10 พฤษภาคม 2547 19:25 น.
สิปราง
เพ้อเพ้อพิษไข้ทำให้หนาว
สั่นสั่นดั่งราวว่าเปียกฝน
ร้อนร้อนเนื้อตัวมัวระรน
กินยาต้องทนกล้ำกลืนไป
เหงา ๆหง่าว ๆ ราวเปล่าเปลี่ยว
นอนเพ้อเดี่ยวอยู่ไม่รู้ไหน
ฝันฝันว่าคนดีอยู่ข้างใจ
คงเพราะพิษไข้จึงได้ชม ฯ
23 เมษายน 2547 18:43 น.
สิปราง
เ กิ ด ม า เ ป็ น ค น ทั้ ง ที
ทำ ต น ใ ห้ มี ป ร ะ โ ย ช น์
บ า ง ค น สิ้ น ห วั ง ชั ง โ ท ษ
ร้ อ ง ร่ำ พ ร่ำ โ อ ด เ ล่ ห์ ช ะ ต า
ไ ม่ ส ว ย ไ ม่ ร ว ย ไ ม่ เ ด่ น
ไ ม่ เ ป็ น ดั่ ง เ ช่ น เ ฟ้ น ห า
อั บ จ น สิ้ น ท า ง ส ร้ า ง ม า
ดั ง เ ช่ น โ ช ค ช ะ ต า ก ล โ ก ง
อ ย า ก เ ป็ น เ ห มื อ น ๆ ใ ค ร ๆ
ยิ่ ง ใ ห ญ่ ยื น ยั่ ง ดั่ ง โ ข ง
ป ร ะ โ ย ช น์ ม า ก ห ล า ย เ ชื่ อ ม โ ย ง
ทุ ก ชั่ ว โ ม ง น า ที มี ที่ ม า
เ ป็ น ค น ล้ น ร ว ย ป ร ะ โ ย ช น์
ชี วิ ต ชื่ น โ ช ติ ห นั ก ห น า
น้ำ ใ จ ฉ่ำ ล้ น อุ ร า
ต อ บ แ ท น ก ลั บ ม า คื อ ค ว า ม ดี
คิ ด ดี ทำ ดี คำ ส อ น
ไ ม่ เ ค ย ม า ก่ อ น ย้ อ น ห นี
ไ ม่ เ ห็ น ใ ค ร ทำ แ ล้ ว มี
ย้ อ น ดี ก ลั บ ม า ไ ด้ ถึ ง ตั ว
เ ว ล า น า น ม า ก จ น ท้ อ
ดี ไ ม่ เ กิ ด ก็ สั บ ขั้ ว
ชั่ ว บ้ า ง เ ป็ น ไ ร ไ ม่ ก ลั ว
ค น ชั่ ว ไ ม่ เ ห็ น ตั ว เ ว ร ก ร ร ม
ทำ ดี ทำ ย า ก ห นั ก ห น า
ต้ อ ง ใ ช้ เว ล า ห นุ น ห นำ
ก ว่ า จ ะ เ ห็ น ผ ล ก า ร ทำ
อ า จ ท้ อ จ น ช้ำ ร ะ กำ ไ ป
เ ชื่ อ เ ถ อ ะ สั ก วั น มั น ย้ อ น
ค ว า ม ชั่ ว จ ะ ต้ อ น อ ยู่ ไ ห น
ไ ม่ พ้ น ทุ ก ร า ย ทำ ใ จ
ก ลั บ คื น ม า ไ ด้ ใ น ช า ติ เ ดี ย ว
ป ร ะ โ ย ช น์ ที่ ค น ทำ ดี
ไ ม่ พ้ น วิ ถี ค ง เ ห ลี ย ว
เ ก า ะ แ น่ น กั บ ตั ว นั ก เ ชี ย ว
ร่ า ง เ ดี ย ว สิ้ น ไ ป ยั ง ชื่ น ช ม
ฝ า ก ไ ว้ ก็ คื อ ชื่ อ เ สี ย ง
ลู ก ห ล า น ไ ม่ เ พี ย ง ส ะ ส ม
ก ล่ า ว ข วั ญ นึ ก ถึ ง นิ ย ม
เ พ า ะ บ่ ม คุ ณ ค่ า ข อ ง ค ว า ม ดี
หน้าส่วนตัว
875
