16 เมษายน 2548 14:07 น.
สิงห์ สิงหราช
๑เชิญมาเถิดภารดรถ้าเหว่ว้า
ลองบ่ายหน้ามุ่งสู่ประตูใหม่
เลือดที่หลั่งถั่งโถมโลมลงไทย
ดั่งหยิกเล็บก็เจ็บในถึงเนื้อนั่น
๒ถ้าลองจ้องมองไปในสองตา
จะพบความปวดปร่าทุกไหวหวั่น
ถ้าลองมองจ้องไปในเนื้อนั่น
จะพบความเงียบงันในหัวใจ
๓เสียงไก่โก่งคอขันทุกวันเช้า
เคยบอกทุกเรื่องราวของวันใหม่
ทุกวานวันรอยยิ้มยังพิมพ์ใจ
แต่วันนี้ขโมยไหนมาไล่ชิง
๔น้ำในตาหลั่งมาท่วมหัวอก
หวาดวิตกตระหนกใจในทุกสิ่ง
อุ่นในเรือนมิอาจได้ไออุ่นอิง
หรือนี่คือทุกสิ่งที่หมายใจ
๕มีตำนานเล่าขานมานานอยู่
ของนักสู้ผู้หมายแผ่นดินใหม่
ล้วนปลดแอกแยกทาสให้เป็นไท
โดยไม่เคยเข่นฆ่าใจประชาชน
๖มิใช่การต่อสู้อันองอาจ
ช่างสุดแสนเขลาขลาดประหลาดล้น
เพราะเลือดที่ตกนองต้องมณฑล
คือเลือดผู้ทุกข์ทนใช่คนพาล
๗หยุดเถิดภารดรถ้าว้าเหว่
ทั้งทั่วแถวแนวทะเลที่เห่ผ่าน
เริ่มจะทุกข์จนเกินทนทรมาน
เพราะน้ำมือลูกหลานหรือมารร้าย
พระเสาร์ที่ ๑๖ เมษายน ๒๕๔๘
...
...นับจากวันนั้นจนวันนี้มีแต่สูญเสีย......