19 สิงหาคม 2545 15:04 น.
สาแก้ว
ขอโทษ...ที่อยู่ดีดีก็หาย
แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันลืมเธอ
ยังส่งหัวใจมาให้เสมอ
....คิดถึงเธอทุกเวลา
ฉันยังอยู่ตรงนี้
ตรงที่ความรู้สึก...ห่วงหา
ถึงแม้ว่ากาลเวลา
จะไม่เคยปราณีความรู้สึกก็ตาม
ถามว่ายังรักไหม
รักทั้งใจคือคำตอบของคำถาม
รักตลอดไป....ในทุกๆยาม
รัก..ของฉันยังส่งข้ามความห่างไกลมาให้เธอ..เหมือนเดิม
15 สิงหาคม 2545 17:53 น.
สาแก้ว
ไม่ว่ากาลเวลาจะกร่อนบางสิ่งบางอย่างไป
แต่กาลเวลาคงไม่สามารถกร่อนใจฉันไปได้
ยังคงรักเธอเหมือนเดิมนะยอดยาใจ
เสมอต้นเสมอปลายไม่กร่อนกลาย
ขอให้เธอ...จงเชื่อมั่นและเชื่อใจ
ว่าชายคนนี้จะไม่ทำให้เธอใจสลาย
รักเธอที่สุดไม่เคย...คลาย
รักเธอไม่วาย...และจะรักตลอดไป
ตลอดไปคือใจที่คงมั่น
รักของฉันจะยังไม่ไปไหน
ยังอยู่ที่เธอไม่ห่างไกล
และอยู่ที่ใจ...ที่ไม่กร่อนไปตามกาลเวลา
15 สิงหาคม 2545 16:17 น.
สาแก้ว
โลกยังคงหมุนอยู่
ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะหยุดหมุน
ยังพาความรักมาทำใจวุ่น
ยังหมุนเอาความเหงามาประจำ
กี่ครั้งแล้วกับความรัก
ที่ต้องทักทายกับความช้ำ
กี่ครั้งแล้วกับความรักสีดำ
ที่ต้องจำแล้วจดลงใน...บันทึกสีเทา
หมุนไปพร้อมกับหัวใจเธอ..เธอ
ทิ้งไว้เสมอคือความเหงา
กับความรักที่เหลือแต่เงา
แล้วก็หมุน...เอามาอีกที
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ซ้ำแผลเก่าที่ยังไม่หายดี
ซ้ำแล้วซ้ำอีกที
เป็นอยู่อย่างนี้ทุกวัน
พยายามแล้วนะ
ที่จะ....หนีจากโลกกลมกลมที่มีฉัน
และความรักที่มาเยี่ยมเยียนทุกวัน
และความเงียบงันเมื่อโลกหมุนเอาความรักจากไป
13 สิงหาคม 2545 10:29 น.
สาแก้ว
เป็นอะไรไป....ความรัก
ถูกหัวใจเธอผลักใสใช่ไหม
สาวน้อยช่างฝันบีบคั้นใจ
ให้เดินออกไปในความเดียวดาย
ความฝันของเธอปฏิเสธความรักของฉัน
เธอบอกว่ามันไม่มีค่าไม่มีความหมาย
เธอปิดกั้นฉัน...ปิดตาย
แล้วเปิดท้ายประตูใจให้ใครใคร
ความฝันของเธอคงยิ่งใหญ่
เหนือความรักที่ฉันได้มอบให้
และ.......เหนือสิ่งอื่นใด
คือหัวใจที่ไม่รักกัน
ความรักจึงกลายเป็นสิ่งไม่มีค่า
ในสายตาสาวน้อยช่างฝัน
เป็นเพียงเศษความรักที่เขาทิ้งกัน
แต่มันเป็นทั้งหัวใจของชายที่รักเธอ
9 สิงหาคม 2545 12:56 น.
สาแก้ว
หวลคำนึงถึงครั้งลูกยังน้อย
แม่เฝ้าคอยกล่อมเกลี้งเลี้ยงรักษา
อิงอกอุ่นหนุนตักนอนอ้อนมารดา
อิ่มข้าวปลาแม่ป้อนก่อนหลับใหล
หวลคำนึงถึงครั้งยังเดียงสา
มิรู้ว่าจะก้าวเดินไปไฉน
แม่ประคองเคียงกายด้วยห่วงใย
กลัวลูกก้าวล้มไปใครจะดู
หวลคำนึงถึงครั้งลูกยังขลาด
ยังขยาดยังกลัวด้วยไม่รุ้
ยังอ่อนแอแม่อ่อนโยนเฝ้าแลดู
ถนุถนอมอุ้มชูอยู่เคียงกาย
หวลคำนึงถึงครั้งลูกร่ำร้อง
แม่เฝ้าคล้องดวงใจให้เจ้าหาย
เจ้าสะอื้นแม่ห่มรักให้มากมาย
ห่มทั้งกายห่มทั้งใจให้อุ่นดี
หน้าส่วนตัว
1651
