5 กรกฎาคม 2545 16:11 น.
สาแก้ว
ลมพัดต้นไผ่พลิ้ว
ใบไผ่ปลิวร่วงหล่นหาย
ดอกไผ่แห่งความตาย
เยื้องย่างกลายเข้ามารอ
สายลมพานพัดผ่าน
ไผ่สะท้านน้ำตาครอ
เปียกชุ่มฝนพนอ
กระทบกอไผ่กระเซ็น
ดอกไผ่ดูงามช่อ
งามละออยามได้เห็น
แต่ความหมายไม่ได้เป็น
อย่างเช่นความงามตา
ความหมายคือดับสิ้น
ดับชีวินไผ่พนา
ไฝ่กอแห่งผืนป่า
ร่วงโรยราเมื่อถึงคราว
ไผ่เฒ่าหยัดยืนต้น
ผ่านสายฝนสายลมหนาว
แสงแดดระยิบพราว
เมื่อครั้งคราวสายฝนพรม
เขียวชะอุ่มพุ่มขจี
ยามดินมีอุดม
ออดแอดยามต้องลม
พราวพร่างพรมยามลมมา
แสงแดดในตอนเช้า
ไผ่สกาวดูเริงร่า
แดดส่องแสงลงมา
ดูงามตาทิวไผ่ไกว
ถึงเวลาแล้วสิหนา
กับการมาของดอกไผ่
หมดสิ้นความไสว
ที่เหลือไว้ไผ่รัญจวน
นกน้อยเกาะกิ่งไผ่
ด้วยหัวใจอาลัยหวล
ฟังเสียงไผ่เฒ่าครวญ
ฟังแล้วชวนระทมใจ
คิดถึงต้นไผ่เฒ่า
ยามแผ่เงาร่มไสว
ยามนี้จะจากไกล
จากป่าใหญ่ไม่กลับมา
ร่มเงาแห่งผองเรา
ต้นไผ่เฒ่าที่กลางป่า
ต้นใหญ่คลุมอาณา
ทิ้งผืนป่าแล้วจากไป
จากถิ่นดินแดนป่า
จากนกกาเคยอาศัย
จากมอดเคยซอนไช
จากป่าใหญ่แห่งพวกเรา
เสียกเพรียกจากผืนป่า
การจากลาของไผ่เฒ่า
จากถิ่นพนาเรา
ขอให้เจ้าจงกลับมา
5 กรกฎาคม 2545 12:42 น.
สาแก้ว
วันวานผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
ใยไม่หอบเอาความช้ำใจฉันไปด้วย
ทิ้งไว้เพียงเศษความรักที่เฮงซวย
เต็มไปด้วยคราบน้ำตา..ความรำพึง
วันวานวันหวานวันหว่านรัก
สุดจะหักห้ามใจให้คึดถึง
ความรักที่เคยทราบซึ้ง
ใยจึงจากฉันไปกับวันวาน
5 กรกฎาคม 2545 12:16 น.
สาแก้ว
กง กรรมนำสู่เนื้อ กรรมตน
เกวียน หนึ่งเกวียนกรรมกล คั่งค้าง
กำ กรรมเก่ากรรมบ่พ้น กรรมก่อ ไว้นา
เกวียน หนึ่งเกวียนกรรมสร้าง ย่อมไซร้สนองกรรม
ทำ ความดีย่อมได้ ความดี
ดี บ่มนำชีวี จักไว้
ได้ ดีเนื่องผลดี กรรมเก่า
ดี บ่งค่าคนไซร้ ค่านี้คนดี
ทำ อกุศลผลชั่วได้ กรรมชั่ว
ชั่ว อยู่กับจิตตัว หม่นหมอง
ได้ ชั่วเนื่องผลชั่ว เนื่องชั่ว ตนทำ
ชั่ว บ่มสะสมต้อง รับไซร้ หนี้กรรม
5 กรกฎาคม 2545 11:19 น.
สาแก้ว
เฟื่องฟ้าเฝ้าเฟื่องฟุ้ง เฟื่องฝัน
ฟุ้งเฟื่องเฝ้าฝ่าฟัน เฟื่องฟ้า
เฟื่องฟ้าเฟื่องฟุ้งฝัน ฟ้าฟาก
ฝันเฟื่องฝันเฟื่องฟ้า เฟื่องฟุ้ง ฝันเฟื่อง
4 กรกฎาคม 2545 19:36 น.
สาแก้ว
ชวนชมชวนชวนชม
กลิ่นชวนดมชวนหลงใหล
ชวนชื่นสวยชวนใจ
ชวนหลงใหลในชวนชม
ชวนจิตพิศมัย
ชวนวิไลยามต้องลม
ชวนดูและชวนชม
ชวนรื่นรมย์ในความงาม