7 กรกฎาคม 2545 13:21 น.
สาแก้ว
แดดรอนรอนทินกรเจ้าจะพลบ
เพลาจบครบหนึ่งวันผันเวียนหมุน
ฉายลำแสงสีแดงคล้ำดูขุ่นขุ่น
แลวุ่นวุ่นหัวใจให้แอบมอง
ตะวันพรากจากฟ้านภาหม่น
ยามจะพ้นขอบฟ้าดูสีหมอง
สีหมากสุกดังทุกข์บุกมาครอง
ดังเสียงร้องจากตะวันลั่นฤทัย
สายลมพรายพรมพื้นชลธาร
แลสะท้านตะวันหวั่นหวิวไหว
ยิ่งมองยิ่งทุกข์ไม่สุขใจ
ฤาตะวันคือฤทัยแห่งผองเรา
ท้องฟ้ายามอับแรงไร้แสงตะวัน
ดูวังเวงเงียบงันและเงียบเหงา
ดูเหนื่อยๆเมื่อยล้าน้ำตาเนา
ดั่งเจ้าเศร้าเดียวเปรี่ยวระแวง
เมฆหม่นหม่นฤาฝนจะพร่างพรม
ฤาระทมกับตะวันยามส่องแสง
ฤาเจ้าเห็นตะวันยามอ่อนแรง
ฤาเจ้าแกล้งให้เราเศร้าตามตะวัน
ยามเย็นย่ำหมู่นกการ่อนถลา
สู่พนาอาณาเนาเจ้าสุขสันต์
ท่ามกลางสีของฟ้าระทมหวั่น
ปนสายลมพรมพริ้วอันหวิวใจ
7 กรกฎาคม 2545 11:13 น.
สาแก้ว
แสงแดดทอประกาย เรียงรายฉายลำแสง
เบิกฟ้าส่องสำแดง ชัดเจนแจ้งเจือหัวใจ
ภู่ระหงษ์ทรงพุ่มกอ ขจีช่อชอุ่มไสว
น้ำค้างเกาะกลางใบ ระยิบใสประกายตะวัน
ภู่ระหงษ์ประสงค์แย้ม เบิกบานแซมแต้มสีสัน
เริงระรื่นชื่นชีวัน แอร่มพลันแย้มสกาว
ระหงษ์เหลืองเรืองจันทร์ ชาตพันธ์พระจันทร์เจ้า
พงศ์พันธุ์พรรณพรั่งพราว อร่ามราวจันทร์ละไม
ภู่ระหงษ์สีแสดส้ม พลิ้วสายลมเอนอ่อนไหว
อ่อนลู่เกษรไกว หว่านกลิ่นไปกับลมพราย
ภู่ระหงษ์สีขาวอ่อน กลิ่นขจรภมรหมาย
นกน้อยบินกล้ำกลาย เพียงมั่นหมายได้เกี่ยวพัน
ภู่ระหงษ์สีแดงเรื่อ ฝูงผีเสื้อเฝ้าใฝ่ฝัน
งามเพี้ยงเคียงตะวัน ผกาชั้นสวรรค์ไกล
ภู่ระหงษ์ทรงเกษร ภู่ภมรว่อนหลงไหล
โบยบินมาแต่ไกล เพียงหวังให้ ได้เชยชม
กลิ่นรสภุชงค์จิตร นิรมิตรจิตรสุขสม
หอมล้ำยามดอมดม ยามสายลมพรมภมร
ตะวันพลบที่ขอบฟ้า รอบอาณาแดดหม่นอ่อน
ผีเสื้อนกบินจร ภู่ภมรย้อนรังไกล
ตะวันฉายในภายพรุ่ง จะมาปรุงความสดใส
หุบพร้อมตะวันไกล ยามนี้ได้เวลานอน
5 กรกฎาคม 2545 17:34 น.
สาแก้ว
เมื่อหัวใจเธอไม่ต้องการฉัน
มาถามกันทำไมว่ารักไหม
กับความจอมปลอมของหัวใจ
หยุดได้ไหมหยุดสักที
คำถามนี้คงไม่มีคำตอบ
เพราะฉันไม่ชอบสีหน้าและคำถามแแบนี้
แวตาที่หวังดี
แต่หัวใจนั้นมีราคีปน
5 กรกฎาคม 2545 17:21 น.
สาแก้ว
รู้สึกเหงาใช่ไหม
เป็นไงบ้างละคนดี
ที่หัวใจต้องมาเป็นแบบนี้
กับความเหงา....ที่...ไม่ได้รับเชิญ
ฉันเคยบอกเธอแล้วไช่ไหม
ว่าเป็นแบบฉันแล้วเธอจะได้รู้สึก
แล้วเธอจะได้สำนึก
กับความรู้สึกที่ไม่ต้องการ
เป็นอย่างไงเจ็บมากไหม
กับการที่ใครเค้าทิ้งขว้าง
กับหัวใจที่อ้างว้าง
รู้สึกบ้างหรึยัง
5 กรกฎาคม 2545 17:12 น.
สาแก้ว
คำขอโทษที่เธอให้ฉัน
เอากองไว้ตรงนั้นนะคนดี
ไม่ต้องมาพูดแบบนี้
รู้สึกไม่ดีกับหัวใจ
กับสิ่งที่พ้นผ่าน
ฉันได้ทิ้งมันไปกับวันวานจนหมดสิ้น
ส่วนคำขอโทษจะเรียกหมามากิน
กองไว้ให้เปื้อนแผ่นดินทำไม
หน้าส่วนตัว
1134
