7 สิงหาคม 2545 13:42 น.
สาแก้ว
กตเวทิตามาตุเรศ
ศิริเกศบุตรามาลาอธิฐาน
อัญชลีพวงมะลิพุ่มตั้งเพียงพาน
วันทากรานอภิวาทก้มพนมลง
ิ ขอองค์ตรัยรัตนพระศักดิ์สิทธิ์
เนรมิตรสุขงามตามประสงค์
ดลมาลดาสิ้นทุกข์สุขยืนยง
ด้วยประสงค์ลูกนั้น กตัญญู
19 กรกฎาคม 2545 12:38 น.
สาแก้ว
รักเธอใช่ไหมหัวใจเฝ้าถาม
แอบยิ้มทุกครายามเห็นหน้า
แต่หัวใจเจ้ากรรมกลับไม่กล้า
ที่จะบอกว่ารักไปตรงตรง..กับเธอ
แอบซ่อนความรู้สึก
แอบนึกอยู่คนเดียวเสมอ
หลงรักหลงละเมอ
หลงเพ้อว่าเธอมีใจ
รักฉันบ้างไหมหัวใจ..คิด
แต่ก็คงไม่ผิดใช่ไหม
กับหัวใจข้างเดียวที่มีให้
แต่ไม่เคยได้หัวใจกลับคืนมา
19 กรกฎาคม 2545 12:24 น.
สาแก้ว
พระจันทร์...........................ฉัน
ตะวัน.................................เธอ
ห่างกัน.................................เสมอ
ไม่เคย...........เจอ................หัวใจ
แสงจันทร์....................................ไหวหวั่น
แสงตะวัน..............................สดใส
ขัดแย้ง..................................หัวใจ
ฉัน..เธอ............ไม่................เหมือนกัน
ความรัก.........กับความแตกต่าง
และหนทางที่ต้องเลือกสรร
ว่าจะรักหรือเลิกกัน
หรือจะปล่อยให้มันค้างคาใจ
18 กรกฎาคม 2545 09:30 น.
สาแก้ว
ยามใดที่หัวใจรู้สึกท้อ
เธอร้องเพลงคลอปรอบใจให้
ยามใดที่รู้สึกว่าไม่มีใคร
เธอ..อยู่ไกล้ฉันตลอดมา
ตลอดเวลาที่เศร้า
เธอก็เฝ้าห่วงหา
ชดเชยกาลเวลา
ทดเวลาให้กัน
ยามใดที่พริ้มหลับ
เธอกุมจับที่มือฉัน
แผ่ซ่านไออุ่นให้กัน
แผ่ฝันดี...ในคืนที่เดือนแรม
ยามใดที่เมื่อยล้า
ยามใดที่น้ำตาอาบแก้ม
เธอเอาความรักเข้าแซม
และ...หอมแก้มอย่างห่วงใย
เหงาอยู่บ่อยบ่อย
ไม่ค่อยจะสดใส
แต่เธอก็เอารักคลุมใจ
ครอบไว้ด้วยใจเธอ
ยามใดที่ฉันหน้าบึ้ง
เธอหว่านคำซึ้งให้ฉันเสมอ
ยามใดที่หาหัวใจตัวเองไม่เจอ
เธอเสมอที่หยิบยื่นหัวใจ
อุ่นใจนะคนดี
กับสิ่งดีดีที่มีให้
กับความรักและหัวใจ
ที่มอบให้ตลอดมา
17 กรกฎาคม 2545 14:44 น.
สาแก้ว
หัวใจไร้เดียงสา
ไร้ความรักมาห่อหุ้ม
ไร้ไออุ่นมาเครือบคลุม
ยังอ่อนนุ่มและอ่อนแอ
เพราะกลัวความผิดหวัง
กลัวรักพังไม่แยแส
กลัวความพ่ายแพ้
กลัวเกิดแผลที่หัวใจ
ยังอายที่จะชอบ
ยังตอบตังเองไม่ได้
ว่าหัวใจต้องการอะไร
ยังสงสัยหัวใจตัวเอง
ยังหลงอยู่กับเหงา
ยังถูกความเศร้าข่มเหง
หัวใจยังลอยเคว้ง
ยังกลัวเกรง...ความอกหัก
หัวใจแหว่งแหว่ง
ยังไม่แข็งแรงรัก
ยังไม่กล้าจะทายทัก
กับความรักที่ลอยผ่านไปในแต่ละวัน
ยังอ่อนต่อโลก
ยังไหวโยกและไหวหวั่น
ตามความรักไม่ทัน
ยังหวั่นหวั่นเรื่องหัวใจ
ยังไม่กล้าที่จะรัก
ยังไม่คุ้นนักเรื่องรักใคร่
ยังไม่กล้ามอบหัวใจ
ให้ใคร..มาดูแล