24 กรกฎาคม 2550 16:25 น.
สาวภูไท
เหมือนคนเขลาพร่ำเพ้อละเมอรัก
ไร้ตระหนักเผื่อเจ็บเพื่อเก็บหวง
ลืมไปสิ้นพลาดพลั้งเรื่องทั้งปวง
เสาะแสวงหาบ่วง...คล้องดวงใจ...
หลงระเริงห้วงรักยากหักห้าม
ใจดวงบางเมื่อพบความหวามไหว
คิดอาจหาญโง่เขลาด้วยเยาว์วัย
หลงเผลอไผล...แหลกเหลวตกเหวลึก...
.
11 กรกฎาคม 2550 16:24 น.
สาวภูไท
คือความนัยหัวใจที่ไขแจ้ง
เปล่าเสแสร้งความจริงสิ่งที่สื่อ
มีอัตตามากล้นตนยึดถือ
แต่ใจซื่อคือศรัทธาปรารถนาดี...
จริตจริงกระด้างอาจบางครั้ง
บ้างขึงขังแข็งกร้าวกล่าวเสียดสี
มิเกรงขามเปิดเผยเอ่ยวจี
คล้ายวาทีเกเรเจรจา...
เจตนามิกล้าดอกแค่หยอกเล่น
ที่เคยเห็นเพียงภาพคราบมายา
ชีวิตจริงเรื่องจริงนิ่งเฉยชา
อย่าถือสา...คนบ้าบางคราว "สาวภูไท"
9 กรกฎาคม 2550 07:46 น.
สาวภูไท
มั่นคงแน่เพียงหนึ่งตราตรึงใจ
สนิทในรักมั่นนิรันดร
ได้พบแล้วรักแท้แน่นอน
มิจากจรหนีห่างเคียงข้างกาย....
มอบหัวใจซื่อตรงพร้อมคงมั่น
มิไหวหวั่นร่วมสู้สู่จุดหมาย
พร้อมเสมอบากบั่นอันตราย
ตราบชีพวายเคียงคุณร่วมบุญญา....
มิเคยหวั่นระยะทางห่างเหิน
ขอเผชิญความเหงาเศร้าห่วงหา
ชื่อคงมั่นแม้ห่างบางเวลา
เสมอมา...."คนเดียว" มาเกี่ยวใจ....
6 กรกฎาคม 2550 15:28 น.
สาวภูไท
มีหลายสิ่งมิอาจประกาศแจ้ง
เพื่อชี้แจงแสดงตนคนสานฝัน
เพียงระบายความนัยไปวัน-วัน
จึงกางกั้นตัวตนบนโลกจริง...
เป็นเพียงหนึ่งดวงจิตชีวิตขม
ร่วมสังคมมนุษย์ยากหยุดนิ่ง
พรางตัวในโลกแคบแบบผู้หญิง
หากสุงสิง เกินงามความพอดี...
ภูมิหลังก่อนพลั้งพลาดมิอาจแก้
เหมือนคนแพ้ไร้รักและศักดิ์ศรี
มิเหลือสิ้นคุณค่าของนารี
เลือนวิถีสนุกสุขสำราญ...
เหมือนหลอกล่อรวนเรซ่อนเล่ห์กล
พรางผู้คนที่เผชิญและเดินผ่าน
พยายามรักษาเก็บอาการ
เพื่อปิดความร้าวราญผลาญชีวิน...
5 กรกฎาคม 2550 11:28 น.
สาวภูไท
อยากขอบคุณมืออุ่นคุณยื่นให้
ช่วยหัวใจคนเหงาคลายเศร้าหมอง
เพราะมือคุณยื่นมาพาประคอง
เหมือนแสงทองส่องทางก้าวย่างเดิน...
มืออุ่นนั้นยังจับกระชับมั่น
มิไหวหวั่นในสัมผัสไม่ขัดเขิน
เพียงกุมมือแน่นเหนียวเกี่ยวเผชิญ
ร่วมก้าวเดินผ่านอุปสรรคตามหลักกรรม...
หน้าส่วนตัว
1600
