ในแบบฉัน

สาวภูไท

ผืนน้ำกว้างลมบางเบา
เห็นเงาน้ำไหวใจหวั่น
ทุกข์ระทมเข้าข่มขวัญ
หนาวสั่นขื่นขมตรมใจ...

ยืนต้านลมบ่มความคิด
ให้จิตล่องลอยปล่อยไป
ในเวิ้งว้างฟ้ากว้างใหญ่
สุดไกลในนภาฟ้างาม...

ไขว้คว้าหาหวังดั่งคิด
ชีวิตนั้นมากขวากหนาม
ภัยรอบข้างต่างคุกคาม
ทุกยามความเศร้าเข้าครอง...

อิสระเสรีที่ฝัน
ตัวฉันใคร่ใฝ่ปอง
อยากโผบินเพื่อผินมอง
เที่ยวท่องไปในธานี...

สู่โลกกว้างใหญ่ไพศาล
สำราญสุขชื่นชีวี
ไร้แบบแผนแก่นวิถี
สุขขีชีวีเบิกบาน...

ในแบบฉันนั้นเรียบง่าย
ผ่อนคลายแสนไร้แก่นสาร
เลือกจะทนอยู่บนคาน
ก้าวผ่าน...โลกกว้างอย่างเสรี...				

ตลกหน้าตาย

สาวภูไท

มองเห็นอยู่ช้ำตำตา
แกล้งทำทีท่าหน้าตาย
ภาพที่เห็นไม่เว้นวาย
เสน่ห์เล่ห์ร้ายหมายลวง..

หยอดป้อนคำหวานหว่านล้อม
คอยรุ่มตอมรอบข้างต่างหวง
ชายหญิงเห็นเป็นคู่ควง
ภาพลวงปล่อยไปไกลตา...

ผู้ชายมากมายกลายพันธ์
ตัวฉันไม่ปองมองหา
เปลี่ยนผันตามวันเวลา
รู้มานั่นไงสมัยนิยม...

หญิงสาวเปลี่ยนไปร้อยเล่ห์
หันเหไปในสังคม
ปราดเปรียวมากมายชายชม
ไม่ขื่นขม...ร้อยรักสลักไว้...

สังคมยุคใหม่ไอที
วิถีของคนรุ่นใหม่
วัฒธรรมก่อนเก่าเราใช้
ลืมไปจากหัวใจชั่วพริบตา....

หญิงชายต่างสร้างภาพลวง
แหนหวงตัวตนเป็นมา
หล่อสวยสิ่งแรกแหกตา
ต่างมายาหลอกลวงซึ่งกัน...				

เพียงหนึ่งใจ

สาวภูไท

ก้าวไปเดียวดายบนถนนชีวิต
ในดวงจิตหวาดหวั่นขวัญผวา
คอยเตือนตนก้าวผ่านกาลเวลา
ให้รู้ค่า...ตัวตนในหนทาง...

ในวันหน้าต่อไปใจนั้นรู้
พร้อมยิ้มสู้แม้มากคนถากถาง
อนาคตแม้เหมือนจะเลือนลาง
อุปสรรคขวางอย่างไรจะไปต่อ...

เพียงหนึ่งใจก้าวอย่างห้าวหาญ
แม้ร้าวรานเพียงใดไม่ร้องขอ
สุขตามวิถีชีวิตคิดเพียงพอ
ฉันจะก้าวไปต่อไม่รอดวง......				

ขอรับไว้เอง

สาวภูไท

เป็นไก่อ่อนหลงเล่ห์เพทุบาย
หัวใจสลายแหลกเหมือนแตกดับ
ถูกกล่าวหาร้อยรักหนักเกินรับ
เหมือนถูกจับประจารประหารใจ...

ขอรับความผิดมิคิดโกรธ
จะยกโทษต่อคำทำหวั่นไหว
นับจากนี้เราต่างแยกทางไป
ให้อภัย...ทุกคำเหยียบย้ำกัน...

ขอบคุณรู้สึกดีเคยมีมอบ
ที่เคยปลอบหัวใจพอได้ฝัน
หัวใจจะเลือนลบเพื่อจบกัน
ตัดให้ขาดสะบั้นสัมพันธ์ลวง...

ความเจ็บปวดรวดร้าวที่มีนั้น
คนอย่างฉันจะรับไว้กับทรวง
ขอให้"คุณคนดี"อย่ามีห่วง
ผิดทั้งปวง...ขอรับไว้กับใจ....
				

อยากบอกคนบนฟ้าว่า"คิดถึง"

สาวภูไท