10 มกราคม 2550 11:00 น.

เพียงห่วงใย

ส่งความห่วงใยไปห่วงหา
รู้ไหมหนารักซึ้งยังตรึงใจ
ส่งคำคิดถึงผ่านม่านฟ้าใส
ขอคนไกล...โปรดรู้พธูคอย...

ระยะทางห่างไกลเกินไปเคียง
ขอแค่เพียงห่วงใยจากใจกลอย
อาจมีเพียงสิ่งนี้ที่เล็กน้อย
อย่าท้อถอย....น้องยังคอยหวังดี....

เป็นแรงใจคอยปลุกให้บุกบั่น
โปรดเชื่อมั่นคนไกลไม่หน่ายหนี
แม้สุขทุกข์จะมีเราเท่าที่มี
ใจดวงนี้...เชื่อมั่นไม่หวั่นใด...

ยังรอคอยรับขวัญวันพบหน้า
ได้สบตา.ได้ยินเสียง.ได้เคียงใกล้
สักวันหนึ่งจะสิ้นสุดหยุดห่างไกล
สองหัวใจ...จะเคียงอยู่คู่นิรันดร์....

1097

love

comment

8 มกราคม 2550 09:05 น.

บันทึกเล่มสวย

สาวภูไท

รับของกำนัลคุณค่ามหาศาล
สมุดบันทึกเล่มหวานไว้อ่านเขียน
ไว้จดจารเรื่องราววันผันเปลี่ยน
จากนี้จะเขียนเรื่องเราไว้เล่าขาน...

ตัวอักษรทุกบรรทัดนำจัดวาง
ขีดเขียนอย่างงามงดเพื่อจดจาร
บันทึกเล่าเรื่องราวคราวเคยผ่าน
ในเพรงกาลที่เวียนหมุนเปลี่ยนไป....

จารึก.รอยรัก.รอยเศร้า.เคล้าผสม
หวานและขมคราพบความหวั่นไหว
เขียนบอกเล่าเรื่องราวคราร้าวใจ
บันทึกไว้เพื่อเล่าเฝ้าเตือนตน...

ขอบคุณ...เจ้าของสมุดเล่มน้อย
มอบให้กลอย...เอาไว้เล่าเขียนบ่น
ยามมองเห็นสมุดนั้นดุจเห็นคน
ร่วมผจญเคียงข้างร่วมทางเดิน...บนทางไกล...

898

love

comment

6 มกราคม 2550 11:32 น.

นัดบอด

สาวภูไท

มองกรีดกรายยั่วเย้า........................สายตา
หมายสื่อสารความมา.....................สู่น้อง
ลองพิศเพ่งมองหา..........................มาดมั่น
จึงนั่งยันคางจ้อง.............................เพื่อค้นคำตอบ

ตาบ๊องแบ๋วใคร่รู้.............................ความหมาย
ตาที่หวานของชาย..........................ส่งให้
มาดของพี่เอียงอาย..........................หมดท่า
มิเผื่อเหลือลายไว้.............................ก่อนค้อนหันหลัง

คือประเทืองใช่แล้ว.........................แอ๊บแมน
เกือบหลวมตัวเป็นแฟน..................เที่ยวห้าง
หากพลาดท่าควงแขน.....................ตายแน่
คราวต่อไปบอกบ้าง.........................ไม่แท้ของเทียม

นัดบอดฉันพับล้ม.............................หมดหวัง
ไหวหวั่นฝันพาบพัง........................หม่นไหม้
หมดแน่นแรงกำลัง..........................ไปต่อ
คิดคร่ำครวญหวนไห้.......................คู่แท้อยู่ไหน? อิอิ....