กระท่อม..เดือนเพ็ญ....!

สาวบ้านนา

ณ กระท่อมไม้ซุงกลางทุ่งกว้าง
ดงดอกหญ้ากระจ่างในเงาฝัน
ดาวร้องเพลงหยอกล้อพ้องามจันทร์
คีตสวรรค์บรรเลงเพลงแห่งไพร

ฟืนปะทุริมชานให้หวานวับ
วะวูบรับพร่างโชนแสงไสว
เสียงเก้งกวางบ่างชะนีมาแต่ไกล
ไฟในใจก็โชติช่วงดั่งรวงดาว

แล..ลอดทอดตาสู่ฟ้ากว้าง
ทางช้างเผือกสว่างลืมเหน็บหนาว
มณีรุ้งรุ่งทิพย์พรายพราว
ดูราวสวรรค์ลอยเลื่อนสู่เรือนใจ

ดาวแขวนย้อยห้อยดวงเรี่ยยอดไม้
ไผ่ซัดส่ายพร้องเสียงอยู่ไหวไหว
มวลดอกไม้รายรอบเรือนผลิปลอบใจ
ให้หลับไหลท่ามธรรมชาติฝันนิรันดร......!

........................................................


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song367.html
เดือนเพ็ญ 

เดือนเพ็ญ สวยเย็นเห็นอร่าม
นภาแจ่มนวลดูงาม เย็นชื่นหนอยามเมื่อลมพัดมา
แสงจันทร์นวล ชวนใจข้า คิดถึงถิ่นที่จากมา
คิดถึงท้องนา บ้านเรือนที่เคยเนาว์

กองไฟ สุมควายตามคอก
คงยังไม่มอดดับดอก จันทร์เอยช่วยบอก
ให้ลมช่วยเป่า
สุมไฟให้แรงเข้า พัดไล่ความเยือกเย็นหนาว
ให้พี่น้องเรา นอนหลับอุ่นสบาย

เรไร ร้องดังฟังว่า
เสียงที่เจ้าพร่ำครวญหา
ลมเอยช่วยพา กระซิบข้างกาย
ข้ายังคอย อยู่ไม่หน่าย
ไม่เลือนห่างจากเคลื่อนคลาย
คิดถึงไม่วาย เมื่อเราจากกัน
ลมเอย ช่วยเป็นสื่อให้
นำรักจากห้วงดวงใจ ของข้านี้ไป
บอกเขานั้นหนา
ให้เมืองไทยรู้ว่า ไม่นานลูกที่จากมา
จะไปซบหน้า กับอกแม่เอย

เรไร ร้องดังฟังว่า
เสียงที่เจ้าพร่ำครวญหา
ลมเอยช่วยพา กระซิบข้างกาย
ข้ายังคอย อยู่ไม่หน่าย
ไม่เลือนห่างจากเคลื่อนคลาย
คิดถึงไม่วาย เมื่อเราจากกัน
ลมเอย ช่วยเป็นสื่อให้
นำรักจากห้วงดวงใจ ของข้านี้ไป
บอกเขานั้นหนา
ให้เมืองไทยรู้ว่า ไม่นานลูกที่จากมา
จะไปซบหน้า กับอกแม่เอย
ให้เมืองไทยรู้ว่า ไม่นานลูกที่จากมา
จะไปซบหน้า กับอกแม่เอย...