31 สิงหาคม 2548 08:20 น.
สาวบ้านนา
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song18.html(แสนแสบ)
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song203.html(แสบทรวง)
เช้าใหม่อีกคราแล้ว
สาวนายังนอนหนาวกับสายฝนพร่างลำพัง
ในกระท่อมไพร
ที่ได้ยินเสียงฝนครางฟ้าครวญทีไร
ใจสาวนาก็แสนเงียบงามสงบสุขเสียเหลือเกิน
และ....ระยะนี้
สาวนาฝันซ้ำๆ
ถึงทะเลสาบสีเงินอันแสนเงียบเรียบเย็นบ่อยครั้ง
ราวกับพลังจิตสาวนา รอท่าจะไปสัมผัสสายน้ำใส
แล้วแหวกว่ายอย่างสบายอกสบายใจ
ในท่ามกลางความร้างไร้ ที่สาวนาโหยหามาตลอดชีวิต
และ...
หากเนรมิตรได้ดั่งฝัน
สาวนาอยากให้ผู้คนบนผืนโลกนี้นั้น
อยู่กันแบบพึ่งพาพึ่งพิงอิงธรรมชาติสวย
อยู่แบบไม่เดียดฉันท์กันและกัน
และ..
ยังคงใช้วิถีชีวิตเรียบง่ายสงบงามแบบโบราณๆ
ที่รู้สึกไม่เหน็ดเหนื่อยมากมาย
กับการวิ่งตามกระแสโลกย์
ที่ดิ้นรนเติมโศกมากกว่าสุขจากทุกทุกข์วัตถุ
จนใช้ทรัพยากรธรรมชาติอย่างมิบันยะบันยัง
จนโลกใกล้จะพังใกล้จะล่มสลายแล้ว
ทั้งป่าหมด น้ำท่วม แผ่นดินไหว ภัยจากคลื่นยักษ์
ทั้งน้ำจืด น้ำมัน ที่ณ..วันนี้ใกล้จะถึงเวลาหมดบ่อ
รอเวลาแห้งเหือดแล้ว
ชีวิตสาวนา
ผู้เกิดมากับแสงตะเกียงกับแสงเทียน วัวควายไร่นา
คงไม่ทุกข์ท้อเพราะพอปรับตัวได้
แต่..
น่าห่วงใยหนุ่มสาวไทยรุ่นใหม่
ที่จักทำใจ...ละความสบายได้ละหรือ
เมื่อชีวิตเกิดมาแล้วหลงยึดถือความสะดวกสบาย
ไม่เคยได้สัมผัสกับความยากลำบาก
ในวิถีนาไร่ ใช้ชีวิตติดดินแบบพอเพียงเพียงพอ
ที่เงินทองแทบไม่จำเป็นต้องมี
ขอมีเพียงแผ่นดิน...ที่ทำกินจากทรัพย์แสนอุดม
ที่จะพลิกฟื้นให้มิตรอมตรมเลี้ยงชีวินได้ตราบวันตาย
หากตราบใดยังมีแรงกายแรงใจที่จะไม่ยอมแพ้...
และ...
ที่แสนดีคือได้ชิดใกล้ใช้ชีวีกับธรรมชาติอันแสนสะอาดสงบ
ได้พบกับอากาศบริสุทธิ์ใส
ฟ้าที่ไร้เมฆหมอกมลพิษใดใด
มิปลิดชีวิตให้ตายแบบผ่อนส่ง
ยังคงมีอาหาร..พืชผักสวนครัว ผักริมรั้วไม้ไผ่
ที่ปลูกเอง ไร้สารเคมีตกค้าง
มีไม้สล้างใช้เป็นค้าง
ให้ผักได้เลื้อยพันไต่ตามทอดยอดแห่งความฝันชูไสว
ใบเขียวอวบงาม
อย่างตำลึงริมรั้ว ฤาค้างถั่วฟักยาว เถาน้ำเต้าแตงไทย
มีสระใหญ่กว้างไว้เลี้ยงปลา
พร้อมปลูกบัวสะพรั่งไว้กรายกลิ่นเกสรอันแสนจรุงใจ
มีเรือนไทยหลังเล็กในพุ่มไผ่
ไหวรับระบัดแดดลมพรมพร่างให้เสียงซู่ซ่า ซัดส่าย
คล้ายเสียงดนตรีธรรมชาติ
มีสายน้ำลำคลองเล็กๆใสสะอาดไหลพาดผ่าน
มีเรือมาดไว้รอพายพาไปตามคุ้งโค้งแลโล่งละลิบ เพื่อไปเก็บสายบัว
ไปนอนดูฟ้าสลัวยามย่ำค่ำ
ที่แสนงามล้ำมลังเมลือง
ด้วยแสงสีจรัสแจรงราวรุ้งแรงแฉกพราย
ไปฟังสายน้ำไหลระรินๆมิสิ้นสาย
ดูมวลหมู่ภมรร่ายระบำเริงร่า
ดูฟ้ายามโพล้เพล้
ฟังเสียงเห่กล่อมจากเรไรร่ำจิ้งหรีดร้อง
จั๊กจั่นประลองเสียงกันระงม
รอน้ำค้างพรายพรม ให้หนาวใจ...หากทำไมแสนสุขล้ำดำดื่ม
ดูหิ่งห้อยนับร้อยพันพริบพราว
ราวดาวดวงดาระดาด
ที่นัดกันมาประดับหล้าจากฟากฟ้าแสนไกล
ฟังเสียงสายธาราทองไหลล่องปองรักริมฝั่ง ฝัน
กระซิบพร่ำรำพันรัก
ดูฝูงปลากระโดดโผงทั้งลำประโดงฮับเหยื่อ
เหนือโพงพางกลางท้องน้ำทุ่งลานเท
ดูเหว่ว้าของดอกผักบุ้งม่วงละมุนริมคลอง
ที่แสนหวานละไมนะภายในจิตวิญญาณ
ดูพระพายเรือช้าช้ามารอรับบิณฑบาตร
จากท่าน้ำในยามอรุณรุ่ง
ที่ทั้งโค้งคุ้งน้ำยังเคลียไคล้
ด้วยสายหมอกหยอกสายน้ำปลุกให้ตื่น
มาฉ่ำชื่นระรื่นระริน
ดูควันไฟลอยอ้อยอิ่งอวลเหนือยอดไม้ ใกล้ชายคากระท่อม
ดูละอองหยาดน้ำค้างกลางใบบัว
ที่ราวเพชรกลมกลิ้งกรายกลับวะวับแวม
ดูวะวาววับของสายแสงพระอาทิตย์
ยามทอดจับเรียวรวงสีทองผ่องพราย
คล้ายดั่งรวงเพชรเกล็ดแก้ว...ผ่องพรรณ
ดูใบตองในร่องสวนราวสไบนางฟ้า น่าฝัน
แล้ว
ตัดมารองข้าวในขันขาวหอม..โรยด้วยดวงดอกมะลิพราวนวล
ชวนกันไปใส่บาตร...
หวังอธิษฐานจิตให้มีชีวาชีวิตสว่างสงบพบทางแห่งพระนิพพาน
อันคือความว่าง ความงาม ความดีที่พลีพอดั่งรอสุขนิรันดร์...
........................
และ
ทั้งหมดทั้งสิ้นนั้น
คือ...ทุกสิ่งอัน
ที่สาวนา..กำลังวาดวงให้ทุกดวงชีวี
หันมามีชีวีรักความเรียบง่าย
รู้ใช้ชีวิตติดดิน ที่สาวนานี้กำลังถวิลจะทำ..*เรือนสเตย์*
ให้...
ผู้คนที่รักความดายเดียวเหว่ว้า
รักความงามง่าย ได้มาชิดใกล้ในวิถี
ในไม่ช้านานนี้ ที่ฝันคงเป็นจริง
เรือน...ที่จะมีกลิ่นควันไฟจากฟืนใหม่ปะทุ
มีกลิ่น..ข้าวหอมๆมาปลุกในยามเช้า
มีสายลมหนาวพัดพร่างนวลละอองเกสรดอกไม้ไทยรายรอบ
มาพร่างพรม ให้อวลอารมณ์เอิบงามในทุกอรุณแจ่ม
เรือนที่จะมีลีลาวดีมาแต้มลีลา
มาโอบกอดปรารถนาปลอบประโลมริมหมอน
ให้ดวงใจทุกดวงอรชรอันแสนอ่อนไหว
ได้รับอ่อนหวาน
ปานประหนึ่งมีเรียวรุ้งมาประดับรับงามในทุกยามลืมตาตื่น
อย่างชื่นฉ่ำใจ..อย่างหาใดจะเทียมทาน
มีบัวผันบัวเผื่อนบัวหลากสีตระการ...มาชูช่อพ้อในคลอคลองตา
ยามค่อยๆลืมตาผ่านม่านหน้าต่างลายลูกไม้ลายนกยูงรำแพน
มีเสียงเพลงมนต์รักลูกทุ่ง
ให้สะเทือนมุ้งสะท้อนใจมิให้สิ้นไร้ไฟฝัน...
ที่จะปันพลี...สิ่งแสนดีแสนงาม...
ฝากประดับหล้าพสุธาทองพสุธาธรรม
มีมาลัยมะลิลา มาวางไว้ในพานทอง
ทุกเช้าค่ำหน้าพระพักตร์พุทธ
ให้จุดเทียนทองไสวพลีบูชาสวดมนต์ทำวัตรเช้าเย็น
มีหมอนขวานให้นอนนิ่งราวหญิงโบราณ
หวานด้วยดวงใจอิ่มงามเอิบงามในท่ามดงลำดวน
ริมชานเรือนไว้ทอดทัศนาดูฟ้าพริบพราว
ด้วยดาวเดือนในราตรีนับพันสุกพร่างสว่างไสว...ใกล้แสนใกล้
มีเถาไม้เลื้อยรสสุคนธ์ คละปนสายน้ำผึ้ง ตรึงตรา
มาพาพร่างกลิ่นให้มิสิ้นรสสิ้นรัก
ได้ทายทักได้พักพิงใจ..ไปตราบนาน....
และ...
ทั้งหมดนี่...
คือความงามงด
ที่เราเนรมิตร..มารินรดหยาดหวาน
ให้ตระการใจในแวดวงฝันให้เป็นดั่งสวรรค์จริงได้..สวรรค์บนดินได้
หากทุกดวงใจยังถวิลมิวาย..อยากชิดใกล้
ได้อาศัยฝากกายใจ...ไว้ภายใต้เงื้อมเงาแห่งอดีต
ที่
มีเพียงเราคนรุ่นใหม่....จักสืบทอดไป
หากยังมีหัวใจ...ยังรัก...ยังเข้าใจ...ในวิถีไพร..วิถีไทย..วิถีธรรม...วิถีทอง
อันคือครรลองแห่งความงามเย็นเป็นนิรันดร์...
ในหอมห้วงแห่งดวงใจ
มิสิ้นฝัน ฝันฝัน..ตราบใดที่ยังมีอุทัยโลกหมุน..!!!
******************
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song18.html
แสนแสบ ...ชรินทร์ นันทนาคร
อกพี่กลัดหนอง พี่หมองดั่งคลองแสนแสบ
เจ็บจำดังหนามยอกแปลบ แปลบ
แสบแสนจะทน
โอ้ว่ากังหัน ทุกวันมันพัดสะบัดวน
อยากจะรู้จิตคน จะหมุนกี่หนต่อวัน
ย่างเดือนสิบสอง ฟากคลองเจิ่งนองน้ำหลั่ง
อยู่ไกลกันคนละฝั่ง ฝั่ง ยังร้องสั่งกัน
สิ้นเดือนสิบสอง น้ำนองแห้งคลองขอดพลัน
สิ้นความรักจากกัน
เหมือนกังหันเปลี่ยนทางลม
แสนแสบ แสบแสนเปรียบแม้นชื่อคลอง
นี่คือโลงทองของเรียม ขวัญ เขาฝากชีพจม
แต่คลองยังช้ำ เหลือไว้แต่น้ำขุ่นตม
พี่จึงช้ำจึงช้ำขื่นขม ขม ตรมเสียกว่าคลอง
เจ้าจากพี่มา เจ้าลืมทุ่งนาฟ้ากว้าง
เจ้าลืมฟากคลองสองฝั่ง ฝั่ง ลืมทั้งทุ่งทอง
จวบจนบัดนี้ มิเห็นมีน้ำเจิ่งนอง
ชื่อว่าแสนแสบคลอง
เหมือนคนหมองต้องแสบแสน
เจ้าจากพี่มา เจ้าลืมทุ่งนาฟ้ากว้าง
เจ้าลืมฟากคลองสองฝั่ง ฝั่ง ลืมทั้งทุ่งทอง
จวบจนบัดนี้ มิเห็นมีน้ำเจิ่งนอง
ชื่อว่าแสนแสบคลอง
เหมือนคนหมองต้องแสบแสน
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song203.html
แสบทรวง ทูล ทองใจ
น้ำตาผู้ชายที่ไหล ริน หมายถึงความสูญสิ้น
เอนกอนันต์ นา นา
ภายในดวงใจ ไม่มีใครรู้ ว่า
ผู้ชายที่หลั่งน้ำตายิ่งกว่าฟ้า ร้องไห้
รักเธอทุ่มใจให้ทุกทาง
แขนฉันพลี สองข้าง
ยอมเหนื่อยเพื่อนาง กลาง ใจ
อุตส่าห์บากบั่น ฟาดฟันฝ่าความหมองไหม้
เพื่อเธอมิใช่หรือไร
ไม่เห็นใจฉันเลยขวัญตา
ได้ ยินเสียงเพลงแสนแสบ ก้องหู
ยิ่งกว่าตะปู ตอกย้ำให้ช้ำอุรา
เสียง ครวญ แสนแสบแปลบทรวงหนักหนา
โอ้อนิจจา ฉันต้องมาช้ำทรวงเพราะเธอ
รักคนที่เขาไม่รักเรา เห็นน้ำใจแล้วเจ้า
มันแสบทรวงเศร้า ละ เมอ
วิมานทลาย เสียดายที่ความรักเก้อ
ฉันทำทุกอย่างเพื่อเธอ ชื่นเพราะเธอ
ช้ำเพราะเธอคนเดียว...
28 สิงหาคม 2548 08:34 น.
สาวบ้านนา
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song5185.html
....................
ต่อแต่นี้ไม่มีแล้วเอย
หัวใจที่เคยขี้แย
ไม่มีแล้วหัวใจอ่อนแอ
จะมีก็แต่
ใจใหม่ที่แกร่งดังหิน
ต่อแต่นี้ไม่มีน้ำตา
ที่เคยนองหน้า อาจิณ
เรื่องผ่านไปให้ทานกันกิน
บอกแลกชีวิน สิ้นคราฝนซา
ต่อให้กราบอภัยร้อยที
ใจใหม่ดวงนี้ ก็ไม่มีทาง
สิ้นสุดกันทีไมตรีทุกอย่าง
จบแล้วหนทาง
ระหว่างรักเรา
ต่อไปนี้ไม่มีเหมือนเคย
ให้เลือนลางเลยแม้เงา
ไม่มีแล้วหัวใจโง่เขลา
แยกทางของเรา
จากไปให้ไกล
ต่อให้กราบอภัยร้อยที
ใจใหม่ดวงนี้ ก็ไม่มีทาง
สิ้นสุดกันทีไมตรีทุกอย่าง
จบแล้วหนทาง
ระหว่างรักเรา
ต่อไปนี้ไม่มีเหมือนเคย
ให้เลือนลางเลยแม้เงา
ไม่มีแล้วหัวใจโง่เขลา
แยกทางของเรา
จากไปให้ไกล...
*********************************
เช้าแล้ว
ดอกไม้ป่าและดอกไม้ริมรั้วบานสะพรั่งพราว
สาวนา
เปิดเพลง*ใจใหม่ฟัง*
ไพเราะได้ความรู้สึกโดนใจดี
บางทีสาวนาคิดนะ
คนเรานี่หนอแค่เราคลิ๊กหัวใจเราเอง
แค่ตัดใจ..หักใจนิดเดียวเอง
ทุกอย่างก็ไม่ต้องทนทุกข์บรรเลงอยู่แต่ความรานร้าวใจ
ที่สาวนากำลังอยากกระซิบฝากไป
อยากให้ทุกคนดีทุกดวงใจได้มี
*หัวใจใหม่ หัวใจใหม่*
และ
สาวนาก็สวมวิญญาณราวกับคนอกหัก
แล้วร่ายรักรจนาออกมาตามภาษาเพลงสะเทือนไว้ดั่งนี้...
*คืนนี้ดาวดับเดือนลับเมฆหมอง
แล้วใจใหม่ก็เกิดใหม่ในครรลองที่ควรจะเป็น
จันทร์เอ๋ยขอหลีกเร้นไม่รอหยาดสายหวาน
สิ้นน้ำผึ้งจันทร์
สิ้นศรัทธาฝัน
สิ้นสายใยผูกพัน
สิ้นเยื่อขาดใยมาขออภัยทรุดร่างครวญคราง..ก็ไม่มีทาง
ใจใหม่ยอมแรมร้างยอมเดียวดายไร้ใครไม่มีทุกข์ทน....*
*หันหลังลามีฟ้ามีดาวเป็นเพื่อน
มีเส้นทางร้างเลือนแทนที่ในใจใหม่
ใจใหม่ ใจใหม่ ใจใหม่
ใจที่ไม่มีใคร..ไม่มีสักคน
ใจที่เลิกทุกข์ทนในกมลไม่หวังใครเป็นเพื่อนแม้นจิตวิญญาณ
ใจใหม่แค่ตั้งใจให้สวยใสตระการ
ไม่หวังไม่หวานไม่รานไม่เศร้า
คือใจใหม่ ใจใหม่ ใจใหม่
ใจที่รักเหงาเงียบเดียวดาย
หากสิ้นไร้รักใคร*
ใจใหม่ใจใหม่ใจของเราเอย...
ใจใหม่ ใจใหม่
ใจดวงไม่สนใจ
ไม่ให้ใครสำคัญเท่าใจเรานั้นเท่าใจใหม่นี้
ต่อไปนี้อย่าหวังชั่วชีวีจะมีน้ำตานะใจใหม่ ใจใหม่
และถึงหันหลังมากราบขอขมาขออภัยสักพันครั้ง
จะไม่มีวัน ไม่มีวัน ได้ใจใหม่ ได้ใจใหม่ ไม่มี ไม่มี ไม่มีวัน..!!
*******************
และ...........!
วันนี้ นาทีนี้เราก็จะมี
*ใจใหม่.*
.
ใจดวงใส..ดวงงาม
ดวงที่มิตกหลุมพรางเล่ห์ลมลวงใคร
ไม่ให้คน..ให้ใคร..มาสลักสำคัญอันใด
ในใจใหม่... ใจเรา ..!
นอกจาก...
ความว่างเปล่าอย่างเงียบงามสงบงาม...ตามลำพัง..ลำพัง....
สาวนากำลังมีมากเรื่องราวให้ต้องทำแล้ว
ทั้งเรื่องเรือกสวนวัวควายไร่นา
ในยามเช้านี้
สาวนา..คนดีคนนี้
ที่กำลังเพียรคิด
*แต่ทำดี พูดดี ไปในสถานที่ดี
กำลังจะพลีชีวีไปวัดแล้ว
และ
ต้องกวาดดวงดอกแก้วตรงลานหญ้า....
ที่พากันร่วงลาพร่างพื้น...เมื่อคืนฝนพรำ...
ต้องรดน้ำให้พันธุ์ไม้ไทย รายรอบกระท่อม
ทั้งลีลาวดีสีชมพูทั้งโมกหมู่ทั้งมะลิซ้อนมะลิลา
และอีกนานาพรรณเลยทีเดียว
ที่ทุกวันมาสาวนาได้เชยชม
ได้ดอมดมดอกดวงดอกดก..ตลอดเวลา..
สาวนา
จึงสุขใจกับใจใหม่ ใจดวงดี
ดวงที่...
ชอบให้กาลเวลา...
พาทุกอย่างที่เป็นขยะใจผ่านเลย ....เป็นเพียงเงาอดีต...
ไม่เคยเอามากักเก็บกรีดใจ
ให้เหน็บหนาวร้าวรานกับใจใครนาน..
และ..
ยังหวังหวานว่าพลังใจดวงปิติเกษม
จักยังคงสถิตไสวอยู่ณ..ภายใน
ดั่งอัญมณีไพรไปตราบชั่วชีวี..ตราบชั่วนิจนิรันดร......
...........................
6 สิงหาคม 2548 08:11 น.
สาวบ้านนา
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song283.html
(ลาสาวแม่กลอง)
ฝนตกหนักติดต่อกันมาหลายวันแล้ว
น้ำเริ่มเจิ่งนองไปทั่วทุ่ง
เสียงกบเขียดพากันร้องระงมด้วยความเบิกบานสราญใจ
ข้าวในนาก็ระบัดใบเขียวใสระย้าย้อยห้อยรวงเริ่มผลิที่รอเกี่ยว...
สาวนา
ตั้งใจจะปลูกกระท่อมใหม่สักหลัง
ที่เปิดโล่งเป็นโถงเรือนว่างๆ
ไว้สำหรับสอนเด็กๆแถวบ้าน
ให้อ่านเขียนและวาดภาพ
พร้อมทั้งเป็นโรงเล่านิทาน
มีหนังสือที่รับบริจาคมา
เพื่อจะพัฒนาให้เยาวชนคนที่ขาดการศึกษา
ได้มีเวลาค้นคว้า
และ...
เรียนรู้โลกกว้างทางไกลที่ไปไม่ถึง
ด้วยการปลูกฝังให้รักการอ่าน
ที่คือหน้าต่างโลก ประตูโลก
จะทำให้คนเต็มคน มีปัญญา
พารู้ทันเท่ามิเฝ้าตกเป็นเหยื่อโศก..สิ้นสุขทุกข์วนในสังคมเทียมเทียม...
และ...
สาวนาเตรียมสอนธรรมะพื้นฐานแบบง่ายๆ
ที่คงยังดีกว่าหายใจไปวันวัน
ได้สร้างสรรสังคมชนบท
ให้แสนงดงาม...ตามแบบอย่างพุทธศาสนิกชนที่ดี
ที่จักเป็นผู้ให้ ไร้ร้องขอ
อย่างมีเมตตาธรรม
แด่เพื่อนมนุษย์ที่ร่วมเกิดเจ็บตายด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น
อย่างรู้ว่าวันเวลาแห่งชีวิตนั้นแสนสั้นนัก
จะทำอะไรที่ประเสริฐแสนดีพลีได้เพื่อผองชน...ก็จงรีบทำ
ไม่เว้นแม้กระทั่งกับสัตว์
ที่เปรียบประดุจดั่งเพื่อนคู่ทุกข์คู่ยาก
ที่ยอมเหนื่อยยาก...ลากแอกแบกคันไถ..คู่ใจมาแสนนานวัน
และ
ในดวงใจใสใสของสาวนานั้น...
ก็แสนสงสาร..*เจ้าวัวควายเพื่อนยาก*
ตั้งใจว่าจะเปลี่ยนหลังคาจากที่ผุพังให้เสียทีเดียวพร้อมกันเลย
เพราะฝนตกทีไรก็รั่วซึม
สาวนา..
จึงคิดจะมุงด้วยหญ้าแฝก
เป็นหญ้าแฝกหอม
หรือที่เรียกว่าหญ้าแฝกลุ่ม หญ้าแฝกบ้าน
สาวนาขอแรงเพื่อนๆมาช่วยกันเกี่ยวหญ้าแฝก
ที่ขึ้นอยู่ริมคันนา
กันดินทะลายที่สาวนาตั้งใจปลูกไว้รายรอบ
ตามกระแสพระราชดำริ
*ของพระบามสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว...*
ที่สาวนาเคยอ่านพบ
และ..
เพียรนำมาลองปฎิบัติจนได้ผลตาม
อย่างแสนน่าภาคภูมิใจ...
ตามที่พระองค์ท่านได้ทรงพระราชดำรัสเอาไว้ว่า...
"เราจะสร้างของดีซ้อนบนของเลวนั้น
ต้องสร้างผิวดินใหม่ขึ้นมา
เมื่อหญ้าแฝกเจาะดินลงไปแล้ว
จะนำดินที่มีอาหารลงไป
เวลาน้ำฝนชะมาจากภูเขา ชะใบไม้มาติดหญ้าแฝก
ดินจะเพิ่มขึ้น แล้วก็ดินเลวจะเป็นดินดี"
*พระองค์ท่านหวังเห็นภาพอนาคตธรรมชาติอยู่รอด
ปวงประชาพึ่งพาตนเองได้ *
และด้วยพระปรีชาญาณและพระวิสัยทัศน์
ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
ที่ทรงริเริ่มพัฒนาพื้นที่ห้วยทราย
จนปรากฏผลสำเร็จอย่างเป็นรูปธรรมในปัจจุบัน
รวมทั้งแนวพระราชดำริทั้งปวง
ที่ได้พระราชทานไว้
ซึ่งมีใจความสำคัญ
ในการสร้างความรู้รัก สามัคคี
และ
การร่วมมือร่วมใจกันของหน่วยงานต่างๆ
โดยมีผลประโยชน์สูงสุดตกอยู่แก่ประชาชนเป็นสำคัญ
ส่งผลทำให้ประชาชนมีความ
"พออยู่ พอกิน" สามารถ "พึ่งพาตนเองได้"
มีชีวิตความเป็นอยู่
ที่สอดคล้องสัมพันธ์กับทรัพยากรธรรมชาติ
และสิ่งแวดล้อมในลักษณะที่
"ประชาชนอยู่รอดและธรรมชาติอยู่รอดด้วย"
ซึ่งการดำเนินงานของศูนย์ศึกษาการพัฒนาแห่งนี้
ถือได้ว่าเป็นมิติใหม่ของรูปแบบการบริหารจัดการ
ที่สมควรจะนำไปประยุกต์ใช้ปฏิบัติ
ในการพัฒนาพื้นที่ชนบทอื่นๆ ของประเทศต่อไปได้อย่างดียิ่ง
และ
ความสำเร็จดังกล่าว
ได้สร้างความปลาบปลื้ม
และพอพระราชหฤทัยเป็นอย่างมาก
ดังจะเห็นได้
จากก่อนที่จะเสด็จพระราชดำเนิน กลับกรุงเทพมหานคร
ได้มีพระราชกระแสกับเจ้าหน้าที่
ศูนย์ศึกษาการพัฒนาห้วยทรายฯ
ที่ส่งเสด็จ ณ พระราชราชวังไกลกังวล ความตอนหนึ่งว่า
"สิ่งที่ทำไว้ที่ห้วยทราย
นับว่าประสบความสำเร็จดีมาก
ต้องบันทึกเอาไว้เป็นทฤษฎีหรือตำรา...ฉันปลื้มใจมาก*
*ทฤษฎีใหม่นี่ หลักสำคัญอย่างหนึ่ง
คือหน้าฝน หน้าทำนา น้ำฝนจะทิ้งช่วง
ไม่มีที่ไหนฝนไม่ทิ้งช่วง ฝนทิ้งช่วงเสมอ
ฝนทิ้งช่วงทำให้เกษตรกรเดือดร้อน
น้ำที่เก็บตุนเอาไว้ให้เป็นการสม่ำเสมอ
regulate แปลว่าทำให้สม่ำเสมอ ได้น้ำสม่ำเสมอไม่ล่มจม''
เพื่อรักษาความชุ่มชื้นของดินในแปลงไม้ผลและไม้ยืนต้น
ปัจจุบันแม้ว่าปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยที่ตกในแต่ละปี
จะมีปริมาณเท่าๆ หรือใกล้เคียงกัน
แต่
เกษตรกรก็มักประสบปัญหาภัยแล้ง
หรือภาวะพืชที่เพาะปลูกขาดแคลนน้ำเป็นประจำ
ก่อความเสียหายแก่เกษตรกร
และเศรษฐกิจของประเทศเป็นอย่างมาก*
*การแก้ไขปัญหา
ภาวะพืชขาดแคลนน้ำในพื้นที่เกษตรน้ำฝน
จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีมาตรการ
ในการเก็บรักษาความ ชุ่มชื้นไว้ในดินได้อย่างยาวนาน
แต่
เท่าที่ผ่านมาตราบปัจจุบัน
ความชุ่มชื้นเกษตรกรส่วนใหญ่ในเขตพื้นที่เกษตรน้ำฝน
ยังคงเพาะปลูกติดต่อกันมาโดยมิให้ได้มีมาตรการ
ในการช่วยเก็บรักษาความชุ่มชื้นในดินเลย..*
*ดังจะเห็นได้จากการที่ฝนตกลงมา
ก็ปล่อยน้ำฝนเป็นจำนวนมาก
ไหลบ่าออกจากพื้นที่ลงสู่แม่น้ำลำคลอง
ซึ่ง
นอกจากจะเป็นการสูญเสียน้ำโดยเปล่าประโยชน์แล้ว
น้ำฝนที่ไหลบ่า
ยังจะกัดเซาะและพัดพาหน้าดิน
ซึ่งมีปุ๋ยและธาตุอาหารพืชที่สำคัญให้สูญเสียไปอีกด้วย
การปลูกหญ้าแฝกเพื่อรักษาความชุ่มชื้นในดิน
สำหรับปลูกไม้ผลก็ใช้หลักการเดียวกัน
ทั้งนี้วิธีการและรูปแบบการปลูกหญ้าแฝก
ขึ้นอยู่กับลักษณะของพื้นที่
ที่เกษตรกรสามารถเลือกใช้รูปแบบหนึ่งตามความ เหมาะสม.*
(http://www.chaipat.or.th/journal/dec98/thai/huaysai.html)
***********************************
สาวนา...
จึงเตรียมหุงหาอาหารแต่เช้า
เพราะวันนี้คงยุ่งทั้งวัน
ต้องเตรียมการณ์ให้พร้อม
สาวนาต้องการให้หลังเสร็จงาน
ที่ทุกคนต่างมีน้ำใจ
จะได้มีเวลาพบปะสังสรรค์กัน
สาวนาจะได้แสดงฝืมือทำกับข้าวอันแสนลือลั่น
ว่าฝืมือสาวนานั้น..*ราวแม่ครัวหัวป่าก์*
ที่ใครไปใครมาถึงเรือนชานต้องต้อนรับ
อย่างให้จำจดไปเลยทีเดียวและรับรองจะ
*ไม่ผิดหวังในรสชาติอย่างแน่นอน...*
สาวนา...ผู้หญิงหัวใจสะออน
จึงเปิดเพลงจากวิทยุฟังยามอยู่ในกระท่อมครัว
กับฟ้าสลัวเลือนลาง
กับใจดวงดายเดียวอ้างว้าง
และ
น้ำตาสาวนาก็พร้อมจะพร่างจะรินทันที
เมื่อได้ยินเสียงเพลง..
*มหาอมตะนิรันดร์กาล*นี้ที่หวานแว่วมาจากลำโพง
.................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song283.html
ลาสาวแม่กลอง....พนม นพพร-โอภาส ทศพรอ๊อด
สิ้น แสงดาว ดุเหว่าเร่าร้อง
จากสุมทุมลุ่มน้ำแม่กลอง
พี่จำจากน้องคนงาม
แว่วหวูดรถไฟ พี่แสนอาลัย สมุทรสงคราม
คงละเมอเพ้อพร่ำ คิดถึงคนงามที่อยู่แม่กลอง
ราช การทหารเรียกใช้
ลูกน้ำเค็มโอ้ทัพเรือไทย
ฝึกเตรียมเอาไว้คุ้มครอง
พี่ต้องขอลาจากแล้วแก้วตาลาถิ่นแม่กลอง
คงหวนมาหาน้อง คนสวยแม่กลองคอยพี่กลับมา
เมื่อ สงกรานต์งานวัดบ้านแหลม
เคยเที่ยวชมกับโฉมแฉล้ม เมื่อคืน ค่ำแรมเมษา
สรงน้ำร่วมน้อง ปิดทองพระ ปฎิมา
อธิษฐานรักอยู่คู่ฟ้า หวังเกิดมา ร่วม ใจ
ป้อม พระจุลไกลบ้านห่างน้อง
เมื่อฝนมาฟากฟ้าคะนอง ได้ยินถึงน้องหรือไม่
พี่ส่งสัญญาฝากฟ้าครวญมาจากห้วงหัวใจ
คือเสียงครวญหวนไห้
ทหารเรือไทยยังห่วงแม่กลอง...
...........
เพลงนี้
อ้ายร้องให้สาวนาฟังยามฟ้าสาง
ยามที่ฟ้า....
ยังพรายพร่างด้วยสายหมอกหยอกรวงข้าวใหม่ในนาหอม
กับพวงพะยอมคลี่กลีบกรายกลิ่นเกสร
กับเสียงอ้อนวอนเว้า...ขอรักรักรัก
กับแสงดาวเดือนรำไรที่เป็นประจักษ์พยาน
ในท่ามเลือนลางม่านเมฆ
กับมวลดอกไม้ไทยร่ายเสกมนต์หวาน
กับเสียงม่านฝนพร่าง..พรมพรำสร้างบรรยากาศให้แสนรัญจวนใจ
และกับในยามที่พงไพรแว่วหวานด้วยเสียงดุเหว่าร้อง
เพียงไม่มีเสียงหวูดรถไฟประกอบก็เพียงนั้น
แต่....
ก็ทำให้หัวอกหัวใจสาวนากระจุยกระเจิง
ระเริงไปด้วยความสุขซ่านหวานซึ้งในอ้อมอกอุ่นของอ้าย
ผู้ที่สาวนารักแสนรัก
ที่ชอบขอหนุนตักสาวนา
และรักเสียงเพลงสาวนาเป็นชีวิตจิตใจ...
ยามนั้น
อ้ายจะเชยปรางสาวนาหอมหอมหอมแบบบในหนัง
แล้วจะกระซิบรำพันคำรักออดอ้อน
ให้สาวนาระทวยอ่อนในวงแขน
ที่ยินดีพลีทุกสิ่งแสนหวงให้อ้ายได้ด้วยภักดีอย่างมิต้องลังเล
เพราะ
อ้ายคือผู้ชายคนดีคนเดียวในชีวิต
ที่เข้ามาเกี่ยวจิตเกี่ยวใจเกี่ยวชีวิตสาวนา
ที่
สาวนายินดีพลีร่างใจให้ตราบจนชั่วฟ้าดิน
และจะถวิลไปตราบชั่วฟ้า..กัลปาวสานต์เลยทีเดียวเชียว..
..............
สาวนาลงไปเด็ดพริกสวน กระเพราป่า มะเขือพวง
ตั้งใจจะแกงให้หอมเลย
และ
เด็ดผักบุ้ง ตำลึง ฟักแฟงแตงกวาใส่ตะกร้ามาพร้อมกัน
เผื่อจะทำแกงจืด และน้ำพริกไว้สำหรับอีกมื้อ
ไหนจะผลไม้สารพัน
ที่กำลังห้อยย้อยผลดกไปทั่วทั้งสวนริมท้องร่อง
ที่สาวนาแบ่งพื้นที่ตามทฤษีใหม่
ที่ให้มีทั้งสวนสมุนไพร
และขุดบึงเลี้ยงปลา
ไว้ได้ทำอาหารกิน และประทังชีวินแต่พอเพียงเพียงพอ
แบบชาตินี้
จะไม่มีวันเสี่ยงกับการจะต้องอดตายอีกแล้ว
เพียงคนไทยทุกคนมี
*พระขวัญแก้ว
*พระเจ้าแผ่นดินภูมินทร์ภูมิพลมหาราชา*
คอยชี้แนวทางให้เกษตรไทยทั่วฟ้าดิน
ในแผ่นดินธรรมผืนดินทองนี้
ที่พระนามของพระองค์ราวกับสวรรค์เสกลงมา
ให้ธำรงพระปรีชาเป็นดั่งขวัญหล้าพระขวัญเกล้าแห่งผองชนชาวไทย
พระผู้มากพระเมตตาล้นน้ำพระทัย
ผู้มีพระการุณยคุณยิ่งใหญ่แด่ผู้ทนทุกข์ยาก
ที่..
ธ..ทรงเป็นดั่ง*พลังแห่งแผ่นดิน*ดั่งพระสมญานาม
อย่างยากยิ่ง
ที่จะหาพระมหากษัตริย์พระองค์ใดในหล้าโลกได้เทียมเท่า..
..............
สาวนา..
เก็บเงาะพวงแดงลูกโต แตงโมกลมเขียว
แตงไทย...ที่ตั้งใจจะทำน้ำกะทิหอมมันราดให้อร่อยเป็นของหวาน มื้อเย็น
แล้วไหน...จะยังมีมะละกอสุก กล้วยหักมุก
กล้วยเล็บมือนางที่กำลังกางฟ้อนอ่อนละออจากเครือเหลืองละมุน
ไหนจะยังไม่พอ
ยังมี...*ชมพู่เพชร*
ที่หวานแสนหวาน
เพิ่งเด็ดสดฉ่ำ
ที่ได้พันธุ์มาจากเมืองน้ำตาลเพชรบุรี
และ..
นานหลายปีถึงสูงใหญ่ใบดกเขียวและได้เด็ดชิม
มีมะม่วงมันส์พันธุ์...เขียวเสวยแสนอร่อยหลายร้อยลูก
ห้อยย้อยเขียวเรียวพวงพราว ที่สาวนาเด็ดมาจนเต้มตะกร้าเลย
และนั่น...
สาวนาเห็นพี่ทอง...ค่อยๆย่องมาคนแรก แหวกกอข้าวมาแต่เช้า
พี่ทองบอก
*ขอมาฝากท้อง*กับฝืมือสาวนา
และจะได้มาปรับเตรียมพื้นที่รอเพื่อนๆ
ที่จะพากันมาร่วมแรงสามัคคีชุมนุม
สาวนาจึงดีใจ
รีบเข้าครัวไปจุดไฟก่อฟืนหุงข้าวหอมใหม่
และ
ปล่อยให้พี่ทองและเพื่อนพ้องที่กำลังจะตามมา
ได้พากัน
ทักทายกันเสียงขรม...
ก่อนที่
จะช่วยกันคนละไม้ละมือรื้อเรือนเก่า
และมุงหลังคาด้วย แฝกตับ
ที่สักพักสาวนาจะเป็นลูกมือคอยช่วย
ด้วยความลุ้นระทึก
ที่จะได้เห็นผลงานอันแสนน่าชื่นใจเสียไม่มีแล้ว...
ใจดวงแก้วดวงทองดวงธรรมอันผ่องผุด
จึงแสนสุขพิเศษในยามนี้
ที่จำต้องแอบคลี่ยิ้มหวานหวาน
อย่างบานเบิกใจอย่างสราญใจ....ไปกับสายลมแสงแดด
และ.ให้
ใจดวงดีที่ระทมตรมตรอมเพราะคิดถึงอ้าย..
ค่อยทุเลามิเหงาเงียบ..อีกต่อไป.....
................................
5 สิงหาคม 2548 11:54 น.
สาวบ้านนา
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song569.html
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4867.html
นกเขาไพรบนกิ่งชมพู่คู่คลอชายคา
มาขันก้อง
มาร้องเพลงเสียงแสนหวานใส
ปลอบประโลมใจสาวนาแต่เช้าตรู่
ที่ดาวยังรุบหรู่เดือนก็ยังริบหรี่ในม่านฝน
กมลสาวนาเลยแสนงามเงียบ สงบสุขเสียเหลือเกิน
เหนือเตียงโบราณ
ม่านมุ้งขาวพราวไสวกำลังระบัดโบก
ด้วยสายลมฉ่ำโชยในยามเช้า
มีดวงดอกลั่นทมพันธุ์ใหม่
*พันธุ์หอมแผกกลีบซ้อนอรชรกว่าเดิม
เพราะมีกลีบเพิ่มเกินกว่าห้ากลีบ*
ที่สาวนาเพิ่งได้มา..
และกำลังพากันผลิแย้มแต้มหอม..เศร้าหวาน
ทั้งกอตระการหว่านกลิ่นฉมให้ชมให้ชื่นให้เชยไปทั่วทั้งลาน...
ไหนจะ....
ลั่นทมสีขาวขลิบชมพู
โคนดอกดวงหลืองละมุน
ที่มีลักษณะพิเศษพิสุทธิ์
ตรงที่...
จะหยุดดอกไว้แค่*แรกแย้ม*
*ไม่ยอมบานให้หวานโรยเร็วอย่างสาวสะพรั่ง*
ขอแค่
ตูมตั้งเต่งดอก...หลอกอวลมวลหมู่ภู่ผึ้งภมร...
ให้หลงซึ้งซ่านหวานเสน่หานานแสนนาน...
แล้วนั่น....
กุหลาบพันธุ์ใหม่....อีกนั่นแหละนะ
ที่ชื่อว่า*กุหลาบพันธุ์บัวทอง*
สีชมพูหวานพริ้งขอบกลีบหยิกหยัก
ยึกยักแบบจะคลี่กรายดีหรือไม่..ละหนอละนี่
ราวบานไม่เต็มที่
หากให้พิศแปลกแหวกหวานออกไป
ที่ในรอยใจสาวนา..ตราจำไว้มิเคยลืม
ยามที่อ้ายจัดขันหมากมา
และเคียงกุหลาบระย้ากลีบหวาน*คือแหวนหมั้น*
อันแสนมากล้นค่ายิ่งใหญ่
ที่อ้ายบอกว่า
คือแทนใจแทนร่างแทนรักนิรันดร์
แทนสวรรค์สวาทพลี
ที่อ้ายใช้เวลานานปีเพื่อรอวันนี้
ที่อยากพลีภักดิ์วางแทบเท้าสาวนาไปตราบวันตาย
ขอร่วมใช้ชีวิต..*ดั่งทองแผ่นเดียวกัน*..
และ...
นับแต่นั้นมา
สาวนาเลยลงดงกุหลาบกอ..ไว้มากพันธุ์
ทั้งพันธุ์ไทยพันธุ์เทศ
ที่สาวนาจะมารำพันรำพึงให้ฟัง
เมื่อถึงวันแสนซึ้ง..*วันแห่งความรัก*
และ....
ทั้งหมดคือมาลัยขวัญ
ที่สาวนานำดวงดอกไม้สวรรค์เคียงดิน
มาร้อยมาถักมารัดเป็นพวงงามเข้าด้วยกัน
เพื่อพลีกำนัลแด่ตัวเอง..ให้นิทราฝันดี ไปกับราตรีกาล
ในม่านฝนมนต์ฝัน
กับะระรินร่ำของบทเพลงไพร
เสียงไรไรจั๊กจั่นพากันกรีดปีกประลองเสียงทั่วเถียงนา
สาวนา...เพิ่งลง
*รักแรก* แทรกกอไปตามริมคันนา*
รอท่ากำลังจะบานสะพรั่งพรึบ
แล้ว
จะได้นำมาค่อยๆรวมร้อย
กับดวงดอกดาวเรือง บานชื่น หงอนไก่
ปักแซมแต้มไปกับใบข้าว
ให้งามพราวแบบดิบเดิมติดดิน
ตามแบบสาวนา
ผู้ชอบลีลาดอกไม้แบบไร้จริตมายา
ที่น่าเสน่หาสวาทหวามกว่ากัน
หากแค่ปันปรุงหยิบใส่ก็แสนสวยใสสดหวาน
บริสุทธิ์ตระการแบบบ้านๆนานาแล้ว..ละนะ
สาวนา จูบผ้าทอผืนเก่า...ที่ฉวยเอามาคลี่คลุมร่าง
มิให้ไอฝนที่กำลังพร่างมานิดๆได้กระทบกาย
เพราะสาวนาไร้อกอุ่นใครมาโอบกอดมากระซิบพลอดคำรัก
ไร้ผู้พิทักษ์องครักษ์ใจ
สาวนาจึงจำต้องใส่ใจในร่างราน
มิให้หนาวพานพาป่วยไข้ ไร้หมอมารักษา ไร้ใครมาดูมาแล
สาวนา..เหน็บหนาวแค่ไหน
ก็ตัองเข้มแข้ง
เพราะต้องใช้แรงแลกงานหาเงิน
เพราะต้องทนทำนาหว่านกล้า ไถดายหญ้า
ไหนจะวัวควาย
ที่ดั่งเพื่อนตายเพื่อนยากที่ฝากผีฝากไข้
เมื่อสาวนาไร้คน ไร้ใคร
ก็มีเพียงควาย เท่านั้น ที่เคียงใจเสมอมา
ให้ระบายเหว่ว้า
ให้หลั่งน้ำตาพลีบอกหยอกเล่น
ยามเย็นหลังเสร็จงานนา
ที่จะพากันไปอาบน้ำในบึงบัว
กับฟ้าสลัวโพล้เพล้
กับเดียวดายจนเกินกว่าจะบอกใคร..แล้ว
เช้านี้...สาวนาจึ่งดีใจ
ที่นกไพรมาร้องเคียงใจ
ขับขานเสียงหวานใสปานประหนึ่งนกโกกิลา
ให้ใจสาวนาคะนึงหาอ้าย ที่หายไปนานแล้ว
ราวดอกแก้วลาลานซ้ำแล้วเล่า
ราวดอกโสนบานรอพ้อพร่างมากับหลายฤดูกาลเกี่ยวเก็บ
ที่ใจจะหนาวเหน็บเจ็บปวดสักปานไหนก็ต้องอดทน...คอย
สาวนา...
ค่อยๆจูงควาย
พาร่างย่ำรอยหยาดน้ำค้างฝ่าดงข้าวใหม่
ค่อยๆบุกฝ่าหนามไหน่คันใบข้าว
ที่ค้อมพราวรวงเรียวระย้าย้อย
ที่ห้อยรวงทองแทบถึงดิน..จนได้กลิ่นหอม หอม หอม จากย้อมยวง...
สาวนา..จะไปอาบน้ำ
ปล่อยร่างที่สล้างละออด้วยเนียนแดด
ให้แฝงฝังในพรายชล
ให้ละลนละลายกลายร่างราวนางไม้แม่เอย
อย่างในบทเพลง
ที่สาวนาชอบฟัง
ที่คุณพร ภิรมย์ ร้องได้ล้ำในอารมณ์คำ...แสนดื่มด่ำใจ
ที่ในห้องใจ สาวนายามนี้
กำลังอยากให้อ้ายมาร้องให้ฟังแทนเสียมากกว่า...
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4867.html
น้ำตาลาไทร.... พร ภิรมย์
ลาแล้วแก้วตา
สัญญาให้ไว้ยังจำ
บุญหนีบาปนำ
พี่มาไม่เจอนวลนาง
ทั่วถิ่น พนาตามหาหมดทาง
เจ้าทิ้งสัญญาหรือนาง
พี่อ้างว้าง อารมณ์
นางไม้แม่เอย
ไยเฉยให้ช้ำวิญญา
นวลน้องไม่มา ยิ่งพาอุราระบม
หรือเจ้า เขาไพรบังไว้ซ่อนชม
ข้าขอจอมไพรพนม
ยอมสิ้นลมบวงสรวงจอมไพร
เทพารักษ์ ร่มไทรสาขา
อุ้มสมพานางน้องมา
ให้ข้าเถิดหนาพระไทร
มีน้ำตา ข้าหลั่งรินจากใจ
ขอหลั่งไว้ ล้างเท้าเทวดา
ขอหนุนตักนาง จนสางอรุโณทัย
ยอมแม้สิ้นใจ
เซ่นสรวงแด่ปวงเทวา
คอยเจ้า แม้เงาไม่เห็นเจ้ามา
พี่นี้มีเพียงน้ำตา
รินหลั่งลารากไม้ไทรงาม
เทพารักษ์ ร่มไทรสาขา
อุ้มสมพานางน้องมา
ให้ข้าเถิดหนาพระไทร
มีน้ำตา ข้าหลั่งรินจากใจ
ขอหลั่งไว้ ล้างเท้าเทวดา
ขอหนุนตักนาง จนสางอรุโณทัย
ยอมแม้สิ้นใจ
เซ่นสรวงแด่ปวงเทวา
คอยเจ้า แม้เงาไม่เห็นเจ้ามา
พี่นี้มีเพียงน้ำตา
รินหลั่งลารากไม้ไทรงาม...
.................
สาวนาค่อยๆใช้มือลูบไล้
อาบน้ำให้เจ้าควายน้อยตัวจ้อยแสนรัก
แล้ว
กระซิบกับมันเบาเบา...
คงไม่นานแล้วนะ อ้ายคงกลับมา
อ้ายคงไม่ปล่อยให้สาวนาละห้อยหานานจนเกินรอ..ว่าไหม..
และ....
วันนี้รู้ไหมสาวนาตั้งใจว่า
จะไปกราบพระธุดงค์
ที่ท่านมาปักกลดตรงเนินผาหลายทิวาราตรีแล้ว
และ
คิดว่าจะคลุกข้าวเม่าใหม่ให้หอมหวานไปถวายท่าน
และ...
จะกราบกรานให้ท่านเทศนาสอนใจ
ให้สาวนาสาวไพร
ได้พบปิติเกษมใจ
ในความว่างกระจ่างสว่างสงบ
เพื่อสยบรำงับ ดับทุกข์รักทุกข์รอ อ้ายคนดี
ที่
สาวนานี้...ปรารถนาให้หมดเชื้อไฟใยฝันสวรรค์รอ หวาน ลมลมแล้งแล้ง
ราวแกล้งลวง อีกต่อไป...
สายฝนเริ่มโปรยไพร..หลั่ง..สั่งฟ้า
ราวกับว่า
จะได้ยินคำอธิษฐานภาวนาของสาวนา ...ในนาทีนั้น
ราวฟ้าสวรรค์เมตตารับรู้
และ.....
ให้คอยดูกันต่อไปว่า
เจ้านกไพร...
จะหวนคืนกลับมา สู่รังรักรังใจ
สู่รังแห่งภักดี ยิ่งใหญ่
รังที่แสนเงียบงาม สงบสุขใจ ของสาวนานี้ฤาไม่....
ฤาว่า ...จักปล่อยให้
*กลีบดอกไม้ไหว...ณ..กลางดวงใจสาวนาร่วง... กระจาย...!
....................................................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song569.html
กุหลาบร่วง พรานบูรณ์
สาย ลม ผวน ทวน ไป
ใจ ของ เรา หาย วาบ
กลิ่น กุหลาบ เจ้า เอ๋ย นะ
ก่อน เคย มี กลิ่น หอม
ยั่ว ย้อม อา รมณ์
สาย ลม เชย เคยได้ดม
ชื่น อารมณ์ เพียง ชั่ว คืน
คิด ไป ใจ หาย
กุหลาบ กลาย
ไป เป็น ของ เขาอื่น
ปลูกเอาไว้
หวัง ใจ ว่าจะได้ชื่น
สู้เร่งวัน เร่ง คืน
มิทันได้ชื่น สิ กลับต้องช้ำ
สาย ลม หวน ทวน มา
พา หัว ใจ ให้ จำ
เมื่อ กุหลาบ แตก ช่อ นะ
ก่อ เป็นกอ ระกำ
สุด จะ ช้ำ วิญ-ญา
สาย ลม เชย รำเพยพา
กลิ่น เอา มาให้เรา ดม
เดี๋ยว นี้ ซิ หนอ
ยังสู้แตกกอ
เอาไว้ให้ ชื่น ชม
สุดเสียดาย
เขาเด็ดดอกเอาไปดม
อก เรา ต้องระทม
เพียงต้อง สาย ลม
ยังเร รวน
สายลม หวน ครวญ เสียง
แม้น เพียง เรา ครวญ
กลีบ กุหลาบ ที่ เหลือ นะ
เชื่อ ใจ ว่า จะ หวน
ทวน สาย ลม มา
สาย ลม เชย เคย ได้ พา
กลิ่น เอามา ให้ชื่น ใจ
คิด ไป แสน ห่วง
กุหลาบ ร่วง
ช่อ แห้ง ติด ใบ
เถอะ จะสู้ รด น้ำ
พรวนดินไว้
ช่อ ที่ แห้ง ติด ใบ
ช่อนี้เอาไว้
ให้ ชื่น บาน...
1 สิงหาคม 2548 10:13 น.
สาวบ้านนา
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song556.html
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4580.html
.......................
ได้เกิดมาชาตินี้มีบุญหนัก
พ่อแม่รักพี่น้องคอยพร้อมหน้า
อยู่กับดินกินกับทรายไม่นำพา
โอฬารตาวัตถุเง่าเปลืองเปล่าดาย
เช้าช่อเอยเจ้าช่อดอกบานชื่น
บ้านระรื่นแต่งช่อพ้อความหมาย
รอไออุ่นแดดเช้ามาเคล้ากาย
กลีบกระจายจึ่งพรายพร้อยในดอยดง
เช้าช่อเอยเจ้าช่อดอกบานชื่น
โบยลมครืนห่มหอมดอมให้หลง
อย่าด่วนร้างดอกโปรยร่วงโรยลง
โปรดเถิดรอธำมรงค์หนุ่มบ้านนา..
..............
ดาวบนฟ้ายังสุกปลั่ง
ลมหลังฝนพัดพากลิ่นไอดิน
และเรณูละอองดอกไม้ป่าให้หอมรินๆมาเป็นระยะๆ
สาวนาถูกปลุกมาด้วยเสียงไก่ขันเอ๊กอีเอ๊กๆ
ลืมตาแลลอดยอดใบมะม่วงน้ำดอกไม้สูงใหญ่ริมชายคากระท่อมทับ
พร้อมกับเอื้อมมือไปเปิดเพลง..
จากวิทยุทรานซิสเตอร์สถานีเจ้าประจำ
ที่ต้องฟังในทุกยามย่ำรุ่ง..ยามอุษาฟ้าสาง....ใกล้สว่างรำไรๆแล้ว
เสียงเพลง..คนดังลืมหลังควายแว่วมา
แบบตัดพ้อต่อหวาน
แบบบริสุทธิ์ใส...จากดวงใจหญิงชาวไพรชาวนาป่าดง
ให้อ้ายคนดีอย่าลืมหลังวัวหลังควาย
อย่าลืมกลิ่นทุ่งลอมฟางและดงตาลเดี่ยว
ที่เคยพิงแอบอิงอ้อนในอ้อมตักอ้อมใจสาวนา.....
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4580.html
คนดังลืมหลังควาย..ขับร้องโดยคุณพุ่มพวง ดวงจันทร์
นึกไว้ทุกนาที
ถ้าเขาไปได้ดีแล้วคงไม่มาขี่ควาย
เขานั้นคงแหนงหน่าย
เบื่อนั่งหลังควาย เบื่อเคียวเกี่ยวหญ้า
นึกไว้ทุกคืนวัน
เพียงเดี๋ยวเดียวลืมกันทิ้งกันให้คอยตั้งตา
ไปได้ดีมีค่าก็ลืมสาวชาวนา คนซื่อชื่อรวง
ได้เจอะคนเล็บแดงแดง
ปากแดงแก้มแดงแดงที่ในเมืองหลวง
ทิ้งให้สาวนานอนน้ำตาเอ่อทรวง
คนซื่อชื่อรวงเขาคงไม่ห่วงไม่สน
นึกไว้แล้วแล้วเชียว
คำว่าดังตัวเดียวจึงทำให้คนเบี้ยวคน
ลวงให้เราหมองหม่น
นี่หรือใจคน พอดังก็ลืมหลังควาย
นึกไว้ทุกนาที
ถ้าเขาไปได้ดีแล้วคงไม่มาขี่ควาย
เขานั้นคงแหนงหน่าย
เบื่อนั่งหลังควาย เบื่อเคียวเกี่ยวหญ้า
นึกไว้ทุกคืนวัน
เพียงเดี๋ยวเดียวลืมกันทิ้งกันให้คอยตั้งตา
ไปได้ดีมีค่าก็ลืมสาวชาวนา คนซื่อชื่อรวง
ได้เจอะคนเล็บแดงแดง
ปากแดงแก้มแดงแดงที่ในเมืองหลวง
ทิ้งให้สาวนานอนน้ำตาเอ่อทรวง
คนซื่อชื่อรวงเขาคงไม่ห่วงไม่สน
นึกไว้แล้วแล้วเชียว
คำว่าดังตัวเดียวจึงทำให้คนเบี้ยวคน
ลวงให้เราหมองหม่น
นี่หรือใจคน พอดังก็ลืมหลังควาย.....
.....................................
แล้ว..
สาวนา..ก็รำลึกนึกถึงบทกวี
จากหนังสือพิมพ์เดลินิวส์..*ฉบับ..เช้าวันอาทิตย์นี้*
ในหน้าศิลปวัฒนธรรม ..จากคอลัมน์*ข้างคลองคันนายาว*
ที่ใครก็ไม่รู้ทิ้งไว้ตรงลานหินที่วัด
ทำให้สาวนาได้อ่านผ่านตาและพาให้แสนซึ้งใจ
ราวกับได้ยินเสียงขานขับของเจ้าของบทกวี
กำลังมาร่ายรสสุนทรีย์
อย่างเชือดเฉือนใจ
อย่างได้อารมณ์ที่ตรงหน้า
อย่างที่สาวนาคิดว่าช่างเป็นบทกวีที่ใช้คำ
แทนใจแทงใจโดนใจประทับทั้งคนทั้งควายที่สุดแล้ว..!!!!!
*ควาย*......โดย คุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
ตีนแปลงนอนจมปลัก
ยึดเป็นหลักอยู่เป็นแหล่ง
น้ำแอ่งก็นอนแอ่ง
ทั้งน้ำดินก็นอนดี
กินหญ้าเคี้ยวเอื้องหญ้า
ในทุ่งท่าอยู่ช้าที
ตัวเปล่าทั้งตาปี
มีหญ้าน้ำและดินนอน
ให้แรงไม่ราลด
แลให้หมดเมื่อม้วยมรณ์
ถกแล่กระดูกล่อน
จนเลือดเนื้อแลเขาหนัง
เมื่ออยู่ประโยชน์ใหญ่
เมื่อย่อยยับประโยชน์ยัง
เกราะดังกระดึงดัง
กระทั่งขี้ก็ให้คุณ
ถูกหยามถูกเหยียดเย้ย
ไม่เคยเลยจะการุณ
ความดีไม่เคยดุลย์
กลับด่าซ้ำว่าต่ำทราม
จงยลไว้เป็นเยี่ยง
จงเอาอย่างประโยชน์ยาม
จงอย่าให้เขาหยาม
จงดูควายอย่าเป็นควาย...
...........................
ฝนเริ่มพร่างพรม..พรำๆสายลงมาอีก....ในอุษาหวานนี้
จันทร์เสี้ยวดวงเศร้า
ดาวประกายพฤกษ์หลบหน้าหายเข้ากลีบเมฆหม่นมัวสลัวเลือนลาง
ในท่ามกลางสายฝนและสายหมอก....
สาวนาคว้าผ้าฝ้ายทอมือมาห่มร่างคลุมไหล่...
ในหัวใจสาวนา
ยังคงได้กลิ่นกายอ้าย
ราวฝากแฝงไว้ในผ้าหอมผืนงามยามคลี่คลุม
กลิ่นมะลิ กุหลาบ ลั่นทม หอมฉมมาให้ชื่น
ใกล้วันแม่แล้วสินะ
ที่ใครๆคงปรารถนาแสดงกตเวทิตา
ต่างพากันไปกราบตักแม่
และคงไม่ยกเว้นแม้แต่สาวนา
ที่ตั้งใจว่า...
วันแม่ในปีนี้
สาวนาคนดีจะมีดอกไม้มาลัย
ที่ร้อยจากใจสาวนาดวงพิสุทธิ์ใส
น้อมนำไปกราบแทบตักแม่เพื่อขอพร
ทั้งๆที่แม่สาวนาเคยบอกว่า
ในทุกราตรี
แม่คนดีของสาวนา
ก็สวดมนต์ขอพรหน้าพระพักตร์พระพุทธ...ให้สาวนาทุกค่ำคืน
และ
ทั้งๆที่แม่เคยยึดคำสอน...จำคำสอนของ
*หลวงพ่อท่านพุทธทาส*
ที่แม่แสนเคารพบูชา
ผู้ล่วงลับดับสังขารไปแล้ว
ที่ท่านได้เคยกล่าวรจนาไว้ว่า..
*ทำดี ดีแล้ว เป็นพร ไม่ต้องอ้อนวอน
ขอพร กะใคร ให้กวน
พรที่ ให้กัน ผันผวน เป็นเหมือน ลมหวน
อวลไป อวลมา อย่าหลง
พรทำ ดีเอง มั่นคง วันคืน ยืนยง
ซื่อตรง ต่อผู้ รู้ธรรม
อยากรวย ด้วยพร เพียรบำ- เพ็ญบุญ กุศลนำ
เป็นผล แห่งกรรม ทำเอง
ทุกคน เกิดมา เป็นคน ชั่วดี มีจน
เป็นผล แห่งกรรม ทำเอง
ถือกรรม เชื่อกรรม ยำเยง บาปชั่วกลัวเกรง
ทำแต่ กรรมดี ทวีพร ....*
...........................
สาวนาจึงได้แต่น้ำตารื้นชื่นนัยน์ตา
เพียงเพราะคิดถึงคำ..อันแสนล้ำเลอค่า
ที่สาวนาก็แสนศรัทธาเชื่อมั่น
เพียรประพฤติตามคำสอนท่านและคำสอนแม่เสมอมา....
สาวนา....
ค่อยๆเดินฝ่าสายหมอก...
ที่กำลังหยอกเอินข้าวใหม่ข้าวกล้าในนา
เพื่อไปริมชายนาชายบึง
ที่สาวนาปลูกพันธุ์ดอกไม้ยั่วยวนแมลงภู่ผึ้งเอาไว้นานา
ทั้งกุหลาบจำปีจำปาราตรีมะลิวัลย์
ทั้งชบา ดาวเรือง ทั้งบานไม่รู้โรยหลากสี
ที่สาวนาแค่นำมาหว่านโปรยเมล็ดฝัน
ก็พลัน....!บานสะพรั่งพรึบรับขวัญกำนัลใจประดับใจแด่สาวนา
*ราวอุทยานดอกไม้ในสวนสรวงสวรรค์ก็มิปาน*
ไหนจะ ยังมีพุด หลากหลายพันธุ์
มะลิฉัตรมะลิลามะลิซ้อน
ทั้งโมกกอ ทั้งหอมพ้อหอมพรายด้วยต้นเตยหอม
ที่นำใบเขียวมาใช้ต้มดื่ม
และ
ทั้งที่ใช้ถนอมผิว
และ..
ยังประโยชน์ได้อย่างมากมายมากมี
อย่างกุหลาบหลากสีดอกใหญ่
ที่สาวนาจะค่อยๆเลือกแบ่งเด็ดดอกใกล้ราโรยมาทั้งดอกดวง
แล้ว
นำมาล้างให้สะอาด
ก่อนจะนำมาตาก
แล้วเก็บไว้ในภาชนะที่แห้ง
ให้ยังสดใหม่
เพื่อนำมาชงแทนชาสำหรับดื่มเพื่อรักษาหัวใจ
ไหนบางที
จะค่อยๆเด็ดกุหลาบหนูดอกตูมตั้งดอกยังเยาว์น่าเอ็นดูสักสี่ห้าดอก
มาปลิดกลีบสด
แล้ว...หย่อนลงไปในน้ำร้อน
มาดื่มซดให้แสนสดชื่นใจ
ไหนจะยังแสนสวย
ด้วยดวงดอกยามลอยวนในถ้วยชา ให้พายิ่งน่าดื่มนัก...
สาวนา...ผู้หญิงบ้านป่า..หัวใจรักสมุนไพร
จึงจำต้องปลูกทั้งพันธุ์ไม้ใหญ่ไม้ดอกนานาพรรณ
ทั้งล้มลุกสุกงอมหอมหวานเก็บมากินได้
อย่าง...กล้วย..มะละกอ..ลองกอง ..ชมพู่ ทุเรียน มะม่วง
และ
พวงพรรณรายของไม้หอมไม้สมุนไพรสำหรับขอนำมาใช้ปรุงยา
และ...
บางครา...
ก็นำมาทำเป็น*สปา*
แบบที่เคยได้ยินจากวิทยุว่า..
*ผู้หญิงสมัยนี้นิยมไปอบร่ำผิวกัน*
เพื่อผ่อนคลายในชีวิตประจำวัน
อันแสนเร่งรีบเร่าร้อนลุกลนจนหมดสุขหมดสวย ..สงบงาม..
สำหรับสาวนานั้น
ใช้ตำราพื้นบ้านมานานแล้ว
ที่เคยได้รับคำสอนสั่งจดจำมา
*ดั่งภูมิปัญญาพื้นบ้าน*มานานแสนนานจากผู้เฒ่าผู้แก่
ที่เคยบอกว่า
*หากอยากอาบน้ำเพื่อล้างพิษ
ต้องใช้ขิงสดมาต้ม
และ
อยากอาบน้ำเพื่อสมองปลอดโปร่ง
ต้องนี่เลย มะนาว ส้ม สาระแหน่ ใบสน.
และ..
หากสำหรับกมลสาวๆช่างฝัน
หรือยามมีอ้ายเคียงกายกอดนอน
สาวนาจะใช้
*ตำราอาบน้ำแบบให้หอมเย้ายวนใจ* ที่เรียกว่าเสน่ห์ไพรพนา
จาก
ขมิ้น ลั่นทม พุด จำปา จำปี
เพียงแค่นี้อ้ายก็เคยบอกว่าสาวนาหอมกว่าใคร...เกินกว่าใครแล้ว..!
และ...
เพราะนี่คือวิถีไทยวิถีใจจิตวิญญาณ
ที่สาวนาผู้หญิงหัวใจโบราณๆ...ยังอยากรักษาไว้ให้นานแสน...
ฉะนั้นในทุกคราทุกเช้า
ยามอุษาฟ้าสางทั่วนภางค์สว่างแล้ว
ที่สาวนามีโอกาสไปอาบน้ำในบึง
สาวนาจะใช้กลีบเกสรบัวอันแสนหอมหวานซึ้งมาขยี้ที่ร่างตัว
ราวมิกลัวภู่ผึ้งจะมารอเชย
เป็นความหอมเอยหอมงามแสนสุขใจ
แบบไม่ต้องสิ้นเปลืองซื้อสารเคมีใดใดมาประเทืองประทิ่นให้ตกค้าง
และ..
ยังให้ผิวมิร้างมิสิ้นกลิ่นหอมถนอมเยาว์..
ฉะนี้แล้ว
ในท่ามอุษาวดี
ที่ฟ้าสลัวแสนซึ้งเศร้าหม่นมัวด้วยเมฆฝนนี้
สาวนา..คนดี
จึงค่อยๆเดินไปเลือกเด็ดกุหลาบดอกโต
ชบาสีแดงโดดดอกเด่น
มะลิพวงมะลิลาจำปาจำปี
และ...
ดวงดอก*บานชื่นหลากสีที่งามแสนงามนัก*
ดอกไม้ที่รักแสนรัก
แถมยิ่งแสนประทับใจ
ด้วยราวกับจะสอนสัจจะงามใจงามง่ายที่ชื่อก็แสนให้มงคล
แม่บานชื่น บานฉ่ำ บานรับตะวัน หยาดน้ำค้าง
บานทุกบ้านทุกเรือนอย่างเตือนใจนานมา
อย่างตราจำไว้ในดวงจิต
บานรับความคิดความหวังแห่งทุกชีวาชีวิตชั่วนาตาปี
บานชั่วชีวีชีวาเห็นมาตั้งแต่ยามเยาว์
บานเฉลิดเฉลางามแจ่ม
บานแต้มให้ใจหอมกว่าหอม..ราวดวงดอกไม้ใกล้มือ
ที่คงคืองามเคียงดิน งามมิรู้สิ้นในจิตวิญญาณ
งามเคียงบานไม่รู้โรยราแรมร้างข้างดงดอกรักภักดี
พลีพร้อมพรักบานทายทักทุกดวงใจชาวดิน
และ
นาทีนี้...
สาวนาแสนถวิลหวังหว่านพันธุ์ฝัน
*อันคือ
*เมล็ดฝันพันธุ์จิตวิญญาณละเมียดละมุน
ให้ยังคงกรุ่นค่าหอมงามแบบสงวนศักดิ์
ให้รู้รักถนอมร่างเป็นเยี่ยงอย่างยอดแบบหญิงกุลสตรีไทย*
ให้ทุกดวงใจใสงาม
อย่าง..*บานชื่นบานฉ่ำระร่ำริน*..
.ไปตราบชั่วฟ้าดินตราบชั่วนิจนิรันดร
ให้มิแปรผันไปตามกระแสกิเลสโลกย์ยอกย้อน
ที่จะพบโศกสิ้นสาว...สิ้นสุข..
และ
จักทุกข์เพราะฉาบฉวยสวยแต่รูปจูบไม่หอมตรึงตรา
รวยหลอกตาเพียงภายนอก
หลอนหลอกโลกไปวันวัน
ให้สิ้นหวังหวานแสนไร้สาระ...
สาวนา...
จึงยินดีมาหว่านหวัง
พลีกำนัลพลังชีวิต
*จากเมล็ดพันธุ์บานชื่น..บานเช้า*
ให้ทุกชีวาชีวิตได้พบรักระรื่นร่ำ
ได้รับความสดฉ่ำระร่ำริน...มากับสายฝนพรำ...ในยามนี้
และ
อย่างมิรู้สิ้นรู้จบทบทวีคูน...จากใจ....
ไปตราบชั่วกาลนะคนดีนะทุกดวงใจ..!
ในร่มรักเรือนใจเรือนไพรวนา...
ที่สาวนาแสนรักแสนปรารถนาดี..อย่างที่สุดแล้ว...!!!!
...........................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song556.html
อุทยานดอกไม้
ชมผกาจำปาจำปี
กุหลาบราตรี
พะยอมอังกาบทั้งกรรณิการ์
ลำดวนนมแมว
ซ่อนกลิ่นยี่โถชงโคมณฑา
สายหยุดเฟื่องฟ้า
ช-บาและสร้อยทอง
บานบุรียี่สุ่นขจร
ประดู่พุดซ้อน
พลับพลึงหงอนไก่พิกุลควรปอง
งามทานตะวัน
รักเร่กาหลงประยงค์พวงทอง
บานชื่นสุขสอง
พุท-ธชาติสะอาดแซม
พิศ พวง ชมพู
กระดังงาเลื้อยเคียงคู่
ดูสดสวยแฉล้ม
รสสุคนธ์ บุญนาค นางแย้ม
สารภีที่ถูกใจ
งามอุบลปนจันทร์กะพ้อ
ผีเสื้อแตกกอ
พร้อมเล็บมือนางพุดตาลกล้วยไม้
ดาวเรืองอัญชัญ
ยี่หุบมะลิวัลย์แลวิไล
ชูช่อไสว
เร้าใจในอุทยาน
พิศ พวง ชมพู
กระดังงาเลื้อยเคียงคู่
ดูสดสวยแฉล้ม
รสสุคนธ์ บุญนาค นางแย้ม
สารภีที่ถูกใจ
งามอุบลปนจันทร์กะพ้อ
ผีเสื้อแตกกอ
พร้อมเล็บมือนางพุดตาลกล้วยไม้
ดาวเรืองอัญชัญ
ยี่หุบมะลิวัลย์แลวิไล
ชูช่อไสว
เร้าใจในอุทยาน...
หน้าส่วนตัว
2024
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟสาวบ้านนา
