12 พฤศจิกายน 2546 20:22 น.
สาวบ้านนา
ทุ่งรวงทองระบัดใบไกวรวงฝัน
พรายพระจันทร์ต้องรวงข้าวพราวพลิ้วไหว
ลมหอมงามยามราตรีพัดผ่านไป
ระริกไหวทะเลข้าวราวทองทา...
หุบเขาเขียวเรียวหม่นฝนสั่งฟ้า
วสันต์ลาพาดวงใจใครห่วงหา
ดูเดือนเสี้ยวเกี่ยวใจใครจากลา.
เสี้ยวค้างฟ้าคือเสี้ยวจันทร์ฝันฝากไพร...
เพียงเสี้ยวใจไหวครองเศร้าร้าวหม่นหมอง
คนเคยปองครองคู่อยู่หนไหน
นกขมิ้นไม่คืนคอนร่อนเร่ไป
สะเทือนใจไม่กลับมาในราตรี....
อรุณแรกแทรกลมหนาวแผ่วผ่านผิว
ใจปลิดปลิวขวัญเคว้งคว้างร้างแรมหนี
แก้วร่วงกราวพราวพื้นพ้อคนดี
คิมหันต์นี้ชีวีช้ำย้ำ...หนาวเดียว...
เส้นทางสายใหม่สายไหมสายสีทองของนาข้าวลบรานร้าวใจยามเดินทางไกลไปจากเมืองหลวง..เมืองลวง..
ดูเดือนเสี้ยวแล้วเกี่ยวใจให้คิดถึงน้องเสี้ยว..ที่เคยเป็นหนึ่งในใจในไทยโพเอมนะคะ ฝากใจไปกับดาวเดือนนะว่าคิดถึงและคิดถึง..
12 พฤศจิกายน 2546 20:22 น.
สาวบ้านนา
ฝนโปรยสายใบไม้ไพรผลิเขียวใส
ละออใบไหวก้านบานรับฝน
แก้วร่วงกราวพราวพื้นหอมพร่างพรม
เด็ดดอมดมชมจำปีที่พ้อใจ..
เสียงสายฝนหล่นปรอยปรอยเปาะเปาะแปะ
ผีเสื้อแวะดูดดื่มหวานรานกิ่งไหว
กุหลาบงามแม้นมีหนามยอมแพ้ใจ
ธรรมชาติใดงามไหนเล่าเท่าเทียมรัก..
ฟ้าครืนครางห่างไกลในโพ้นฟ้า
สะดุ้งหาอ้อมแขนใจแน่นหนัก
อ้อมกอดใครอุ่นเท่าเล่ายอดรัก
โพยภัยจักมลายหายวับไปใจมีเธอ..
กระท่อมไพรจำได้ไหมในคืนหนึ่ง
สายฝนซึ้งแสงตะเกียงริบหรี่ไหว
พราะจันทร์หวานผ่านดวงมาลย์ใจหลอมใจ
ทั้งราวไพรอวยพรฝันวันวิวาห์เพื่อสองเรา..