1 พฤศจิกายน 2545 17:07 น.
สาวบ้านนา
ริมบ้านไร่เชิงเขาใต้เงาไม้
ฟ้ายามสายสาดส่องร่องเรียวไผ่
ยามแดดร่มลมตกนกร้องก้องราวไพร
เสี้ยวฟ้าใสไหวหวามยามสายัณห์...
เถาไม้เลื้อยเปลือยดอกออกชูช่อ
สายน้ำผึ้งล้อกอก้านหวานวสันต์
ธรรมชาติวาดเวิ้งเงาตะวัน
สวนสวรรค์ฝันฝากใจในไพรพง..
ผีเสื้อร่อนบินเวียนว่อนแต้มฟ้าแจ่ม
ดอกหญ้าแซมแกมกิ่งไกวไหวระหง
ใต้ร่มเงางามเงียบของสักดง
หอมทั่วพงหลงละเมอเพ้อฝันไป...
ดาวราตรีคลี่ผืนฟ้าพริบพราวพร่าง
จันทร์กระจ่างกลางห้วงหาวพราวไสว
หลับตานิ่งทิ้งใจขวัญไปแสนไกล
ถึงคนไกลกลางหิมะในราตรี..
หนาวแค่ไหนไกลห่างทางรักเศร้า
มากเรื่องราวรอรักร้อยสร้อยศักดิ์ศรี
คงไม่นานดอกรักหวานรอนานปี
ได้ฤกษ์ดีมีวิวาห์พาสุขใจ
บ้านไร่เราคงไม่เหงาเช่นคืนนี้
หากคนดีคืนกลับรับหวามไหว
กี่ปีหนอที่เฝ้ารอหนักแน่นใจ
ฝากลมไหวไปจูบแก้มแกล้มกับจันทร์ให้ฝันดีนะดวงใจ..
1 พฤศจิกายน 2545 13:19 น.
สาวบ้านนา
ฝากดวงใจตามหาคนเคยรัก
ได้พิงพักฝากฝันยามหวั่นไหว
พี่ดอกสารภีน้ำผึ้งป่า..อยู่หนใด
อย่าจากไกลไปนานให้ผ่านมา
นกตะวันฝันค้างร้างแรมหาย
ขวัญเดียวดายรอนกไพรใจห่วงหา
พร้อมอาจารย์ณธีร์คนดีที่ผ่านมา
ข้าวปล้องจ๋าลาตามเจทท์เด็ดดวงใจ
ดอกคูนคะน้าพากันหายคล้ายเลิกฝัน
ใครผูกพันฝันค้างช่างใช่ไหม
ไม้เก็ตผู้พิทักษ์รักผืนป่าไยร้างไกล
ยอดดวงใจหลินน้องน้อยคอยจ้องรอ
เสี้ยวจันทร์ฝันข้างแรมมาแรมร้าง
เสี้ยวใจว่างรอจันทร์ใจไหวเพ้อพ้อ
ฝากตะวันฝันฝากใจอย่าให้รอ
ให้เก้อหนอรอคนดีมาเติมเต็ม
มีมากมายหลายดวงใจดั่งน้ำค้าง
รอมาพร่างให้หอมไทยโพเอม
เรามีรักไว้รอทุกเช้าเย็น
อย่าหลีกเร้น เฟ้นสวยสร้าง ทางสายงาม
มีน้ำใจไหลรินรดหยดให้ฝันวันชุ่มฉ่ำ
ร่ายลำนำฝากใจจนไหวหวาม
ทุกดวงใจแสนสวยใสสงบงาม
ในทุกยามที่ได้พบขอให้จบด้วยรักและเข้าใจนะคนดี