1 พฤศจิกายน 2545 19:28 น.

ฤดูกาลฤดีระกำ .

สาวบ้านนา

ฤดูกาลฤดีระกำกับลมฝน
กลางกมลเก็บช้ำร่ำร้าวไหว
แก้วร่วงกราวพราวพื้นพร่างพ้อใจ
แก้วกลางใจมากระจายหายลับลา

เกาะเกี่ยวฝันวันคืนยามฟ้าใส
กรีดเกี่ยวใจไหวหวั่นให้ฝันหา
เกิดสายใยในรักถักทอดวงชีวา
เกิดเสน่หาแกว่งใจใครคร่ำครวญ

กลับมาเยือนอีกคราวสันต์เศร้า
กลางใจร้าวกราวสายฝนก่นไห้หวน
ใจระกำย้ำบอกดอกเรรวน
ลมอย่าหวนทวนฤดีที่หลายใจ

ฤดูกาลดอกไม้หวานผ่านนานแล้ว
เหลือเพียงแนวรอยแผลใจไกลหวั่นไหว
ฤดูกาลผ่านมาก็ผ่านไป
เก็บหัวใจไกลรอยกรรมอย่าซ้ำรอย...

1673

love

comment

1 พฤศจิกายน 2545 17:07 น.

แทนใจ .

สาวบ้านนา

ริมบ้านไร่เชิงเขาใต้เงาไม้
ฟ้ายามสายสาดส่องร่องเรียวไผ่
ยามแดดร่มลมตกนกร้องก้องราวไพร
เสี้ยวฟ้าใสไหวหวามยามสายัณห์...

เถาไม้เลื้อยเปลือยดอกออกชูช่อ
สายน้ำผึ้งล้อกอก้านหวานวสันต์
ธรรมชาติวาดเวิ้งเงาตะวัน
สวนสวรรค์ฝันฝากใจในไพรพง..

ผีเสื้อร่อนบินเวียนว่อนแต้มฟ้าแจ่ม
ดอกหญ้าแซมแกมกิ่งไกวไหวระหง
ใต้ร่มเงางามเงียบของสักดง
หอมทั่วพงหลงละเมอเพ้อฝันไป...

ดาวราตรีคลี่ผืนฟ้าพริบพราวพร่าง
จันทร์กระจ่างกลางห้วงหาวพราวไสว
หลับตานิ่งทิ้งใจขวัญไปแสนไกล
ถึงคนไกลกลางหิมะในราตรี..

หนาวแค่ไหนไกลห่างทางรักเศร้า
มากเรื่องราวรอรักร้อยสร้อยศักดิ์ศรี
คงไม่นานดอกรักหวานรอนานปี
ได้ฤกษ์ดีมีวิวาห์พาสุขใจ

บ้านไร่เราคงไม่เหงาเช่นคืนนี้
หากคนดีคืนกลับรับหวามไหว
กี่ปีหนอที่เฝ้ารอหนักแน่นใจ
ฝากลมไหวไปจูบแก้มแกล้มกับจันทร์ให้ฝันดีนะดวงใจ..

782

love

comment

1 พฤศจิกายน 2545 13:19 น.

ตามหาดวงใจในไทยโพเอมที่คิดถึง .

สาวบ้านนา

ฝากดวงใจตามหาคนเคยรัก
ได้พิงพักฝากฝันยามหวั่นไหว
พี่ดอกสารภีน้ำผึ้งป่า..อยู่หนใด
อย่าจากไกลไปนานให้ผ่านมา

นกตะวันฝันค้างร้างแรมหาย
ขวัญเดียวดายรอนกไพรใจห่วงหา
พร้อมอาจารย์ณธีร์คนดีที่ผ่านมา
ข้าวปล้องจ๋าลาตามเจทท์เด็ดดวงใจ

ดอกคูนคะน้าพากันหายคล้ายเลิกฝัน
ใครผูกพันฝันค้างช่างใช่ไหม
ไม้เก็ตผู้พิทักษ์รักผืนป่าไยร้างไกล
ยอดดวงใจหลินน้องน้อยคอยจ้องรอ

เสี้ยวจันทร์ฝันข้างแรมมาแรมร้าง
เสี้ยวใจว่างรอจันทร์ใจไหวเพ้อพ้อ
ฝากตะวันฝันฝากใจอย่าให้รอ
ให้เก้อหนอรอคนดีมาเติมเต็ม

มีมากมายหลายดวงใจดั่งน้ำค้าง
รอมาพร่างให้หอมไทยโพเอม
เรามีรักไว้รอทุกเช้าเย็น
อย่าหลีกเร้น เฟ้นสวยสร้าง ทางสายงาม

มีน้ำใจไหลรินรดหยดให้ฝันวันชุ่มฉ่ำ
ร่ายลำนำฝากใจจนไหวหวาม
ทุกดวงใจแสนสวยใสสงบงาม
ในทุกยามที่ได้พบขอให้จบด้วยรักและเข้าใจนะคนดี

1273

love

comment

31 ตุลาคม 2545 17:55 น.

วสันต์ลาพาเพ้อถึงอาจารย์ณธีร์

สาวบ้านนา

ฝนกำลังโปรยสายพรายพลิ้วนอกชายคา
ฉันเอนอิงพิงหมอนนอนดูหยาดน้ำตานางฟ้า
ที่กำลังหลั่งรินพร่างพรม...
วสันต์ลาพาเมฆหมองหม่นเทาทึมมาทอดทับใจ
จุดเทียนวางไว้ให้หอมวูบไหว
สะบัดสะบิ้งพริ้งพรายล้อสายฝนลมแรง

พายุพัดแรง แสงฟ้าแลบแปลบปลาบ
สลับเสียงฟ้าร้องครางครืน
ราวครวญคร่ำร่ำไห้
หยาดเป็นสายแทนน้ำตาพี่น้องนองหน้าชาวนาภาคอิสาน
ที่เพิ่งผันผ่านน้ำนองนาน เนิ่นวัน..นานเดือน..

และราวกับไม่นำพากับเหงาเศร้ารานร้าวของหัวใจ ใครหลายๆคน
ที่เกิดมาแพ้ใจไหวหวั่นกับแสงเทียน เสียงสายฝนพรำ
และเสียงกระชากกระชั้นของสายลมครวญ
ที่บาดใจ ราวปีศาจวสันต์ มาลามากระชากพา
ให้หัวใจไห้โหยหาหลุดลอยลิ่วปลิดปลิวไปตามฤดูฤดี

มองแมกไม้ไทยราวราวไพรรายรอบบ้านที่
รับหยาดฝนพร่างสายแสนหวาน
เริงระบำรำฟ้อนซัดส่ายใบ

กุหลาบงามยามนี้ถูกพายุไหวถูกแกล้งกลีบใบให้รานแยก
การะเวกหอมละออพ้อฝนดอกพราวพื้น
หวานเศร้าจนซึมซึ้งถึงใจดวงละมุน..

ในม่านฝนหม่นมัว ในซอกสลัวของหัวใจ
กลับหวานไหวด้วยใจสุขล้นจนเกินรำพันรำพึง

เสียงโทรศัพท์ปลุกฝันให้ฉันตื่นจากภวังค์
เพื่อนที่รักและแสนหวังดี ที่เข้าใจและทราบว่าฉันนี้
บ้าขยันฝันจะเขียนงานงาม รีบบอกมาว่าจะมาชวนไปงาน
เปิดตัวหนังสือของอดีตรัฐมนตรีหญิงคุณ ลดาวัลลิ์
ที่หันมาเขียนหนังสือเกี่ยวกับประสบการณ์ทางการเมือง
บ่ายสองโมงวันนี้ที่โรงแรมแถวราชดำเนิน

น่าเสียดายที่ฉันปฏิเสธง่ายๆกับคำชวนเพราะเหตุผลเบื่อแต่งตัวงาม
ไม่ฉะนั้นฉันคนนี้คงได้นำมาระบายให้ฟังนะว่างานนี้มีอะไรน่าสนใจบ้าง

และนักอยากจะเขียนอย่างฉันก็เลยยังย่ำมืออยู่กับที่มิมีผลงานตีพิมพ์วางแผง
ไม่เหมือนอาจารย์ณธีร์ กวีศรีแดนไทผู้พิสมัยฝัน
จนสามารถฝ่าฟัน ฝากฝัน ฝากใจ
ฝากงานงาม ที่มากล้นคุณค่าที่รจนามาจากดวงใจสวยใส
ฝากไว้ให้ลือนามในผืนปฐพีให้ทุกคนที่รักได้พักใจได้ชื่นชมศรัทธา
และให้สมกับคำว่าได้ เขียนได้ทำงานด้วยหัวใจทอง
รอก็แต่ของรางวัล
คือปากกาทองคล้องใจหรือไม่ก็ซีไรท์ก็อาจจะเป็นได้ ทั้งนั้นบนถนนสายฝัน
ที่ต้องอาศัยทั้งพรสวรรค์พรแสวงนี้
และอย่างน้อยก็เป็นแนวทางให้นักอยากจะเขียนทั้งหลาย
ได้จุดประกายทำมือรวมเล่มเป็นอนุสรณ์รัก..
ฝากขอบคุณนะคะ ที่กรุณาเมล์มาว่าจะมอบให้
ขอรับไว้ด้วยความซาบซึ้งใจ
ด้วยคำขอบพระคุณอย่างหาที่สุดมิได้
จะรีบเมล์ตอบบอกที่อยู่เร็ววันเลยค่ะ..
ขอจบไดอารี่วสันต์ลาพาครวญถึงอาจารย์ณธีร์ ที่เคารพรักไว้เพียงนี้นะคะ จนกว่า
จะบรรเจิดใจกับคิมหันต์มาและจะสัญญาจะกลับมารจนาอีกคราครั้ง
ด้วยรักและรักทุกดวงใจไทยโพเอมนะจะบอกให้..

1183

love

comment

30 ตุลาคม 2545 17:14 น.