16 กรกฎาคม 2545 10:18 น.
สาวน้อยช่างฝัน
ต่อไปนี้จะไม่มีคำว่าเหงา....
มีแต่คำว่า เรา บนทางฝัน
จับมือกันเดินหน้ามุ่งฝ่าฝัน
ให้กำลังใจกันและกันตลอดไป
วันใดเธออ่อนล้า..
ฉันจะอ้าแขนโอบกอดไว้
วันใดเธอเจ็บจะพยุงเธอเดินไป
เหนื่อยยากเพียงใดฉันจะยังอยู่ข้างเธอ
แล้วอย่างนี้ถึงฉันท้อก็จะสู้
เพราะว่ารู้กำลังใจไม่ห่างหาย
คนมีฝันสัญญาจะอยู่ข้างกาย
คงไม่เหงาอีกแล้วหล่ะแก้วตา
วันเหงาเหงาของฉันคงหดหาย
คงกลับกลายเป็นสุขใจในวีนนี้
เพราะว่ามีกำลังใจจากคนดี
คนมีฝันคนนี้เขาสัญญา......ว่าไม่ลืมกัน
15 กรกฎาคม 2545 14:18 น.
สาวน้อยช่างฝัน
จะหนีอะไรเล่าคนดี..
หนีความเป็นจริงที่มีอย่างนั้นหรือ
เหนื่อยล้าแค่ไหนก็ต้องรับมือ
เพราะยังไงมันก็คือ..ความเป็นจริง
เดินไม่ไหวก็จงหยุดพัก
แบกสัมภาระมาหนักก็เอาวางไว้
ฉันคนนี้จะคอยเป็นกำลังใจ
ให้เธอก้าวต่อไปด้วยใจที่มั่นคง
แต่หากเธอยิ่งเหนื่อยยิ่งหนี
แล้วคนดีเมื่อไหร่จะไปถึงที่ฝัน
ที่ผ่านมาล่ะไม่มีค่าหรืออย่างไรกัน
หรือจะทิ้งความฝัน..แล้วหนีไปให้ไกล
ขอบคุณนะสำหรับความหวังดีที่มีให้
แต่เธอเคยรู้บ้างไหมว่าฉันเหงา
บางทียังเคยคิดว่าทำไมมีเพียงเรา
ที่เหงาเหงาอ้างว่างอยู่คนเดียว
แต่ที่ฉันอยากบอกเธอคนดี
ฉันไม่เคยคิดจะหนีทั้งที่หวัง
แต่บางครั้งใจมันก็ท้อเหลือเกินกำลัง
จนไม่กล้าจะเผชิญความจริง........ที่เป็นไป
15 กรกฎาคม 2545 10:31 น.
สาวน้อยช่างฝัน
วันนี้รู้สึกเหนื่อยเหนื่อยไม่สบาย
ทั้งทางกายทางใจนั้นเหลือล้น
หมดแรงกายแรงใจที่จะทน
กับบางเรื่องไร้คนจะเข้าใจ
วันนี้ไม่อยากสู้จริงจริงแล้ว
ใจมันแป้วเวลาที่อ่อนไหว
เกินกำลังที่จะทนอยู่ต่อไป
หากไม่ไหวจริงจริงคงทิ้งกัน
ไปอยู่อีกที่แห่งหนึ่งซึ่งไกลมาก
เพราะไม่อยากสู้ต่อขอได้ไหม
ขอจากกันไปด้วยความสบายใจ
ขอได้ไหมแค่นี้...........ขอหนีเธอ
11 กรกฎาคม 2545 12:12 น.
สาวน้อยช่างฝัน
หากฉันจะรักใครสักคน
ฉันไม่สนว่าอดีตเขาเน่าแค่ไหน
ฉันไม่แคร์ความรู้สึกของใคร........ใคร
ฉันขอแค่ได้อยู่ใกล้เคียงข้างเธอ
แล้วเธอหล่ะรักฉันบ้างหรือไม่
แล้วที่ฉันทำไปเธอเข้าใจไหม
ว่าอยากให้เธอรักและเข้าใจ
ว่าทำไมจึงรักและภักดี
คนอื่นจะว่ายังไงฉันไม่สน
อยากเพียงให้หน้ามลมองมาหา
อยากให้รู้มีคนรักและบูชา
นายมากกว่าที่ใครจะเข้าใจ
10 กรกฎาคม 2545 10:41 น.
สาวน้อยช่างฝัน
ตะวันคล้อยลอยเลื่อนเลือนลางแสง
ยามค่ำแลงลาลับใจกลับเหงา
จะรู้ไหมว่ามีใครเฝ้าคอยเจ้า
ทุกค่ำเช้าคิดถึงจึงนั่งคอย
พอรุ่งเช้าเห็นเจ้าใจสดชื่น
แต่พอยามค่ำคืนใจโหยหา
คอยเวลาเมื่อไหร่เจ้าจะมา
ตะวันจ๋าอย่าจากกันไปเลย
แต่ก็ดีที่ยังมีจันทร์เจ้าขา
ที่มาแทนดวงตะวันยามลับหาย
เข้ามาคอยต่อเติมเพิ่มแรงกาย
เข้ามาคอยดูแลข้ายามราตรี
แผลที่ใจหายได้เพราะพวกเจ้า
ที่คอยเฝ้าเป็นเพื่อนมิเลือนหาย
ทั้งตะวันจันทราอยู่เคียงข้างกาย
ก็ทำให้คลายเหงาเศร้าออุรา
อยากจะให้ตะวันจันทร์รู้ว่า
ขอบคุณมากเป็นนักหนาที่มาเปลี่ยน
ความเป็นไปให้ฉันรู้วันเดือน
คอยมาเตือนว่าเมื่อไปแล้วจะกลับคืนมา
หน้าส่วนตัว
1081
