13 มิถุนายน 2549 21:56 น.
สาวนัยน์ตาวิงวอน
เธอจากไป..ไม่เอ่ย..แม้คำลา
ฉันไร้ค่า..เกินกว่าเธอ..จะเอ่ยบอก
ทั้งที่ฉัน..ไม่เคยหลอก..เธอสักครั้ง
เธอเกลียดชัง..ฉันนักหรือ..ที่รักจ๋า
7 พฤษภาคม 2549 15:20 น.
สาวนัยน์ตาวิงวอน
"ชีวิต"......มันต้องมีสุข...มีทุกข์
ปะปนคละเคล้ากันไป
ถึงจะเรียกว่า "รสชาดของชีวิต"
7 พฤษภาคม 2549 15:15 น.
สาวนัยน์ตาวิงวอน
บางครั้ง...สิ่งที่เราคิดว่า "ใช่"
มันอาจ.."ไม่ใช่"
ความรัก.....ไม่มีคำอธิบาย
ความรัก.....ไม่มีคำบรรยาย
ความรัก.....ไม่มีเหตุผล
ความรัก.....ไม่มีคำตอบ
ความรัก.....ไม่มีตนผิด
ความรัก.....อยู่ที่การกระทำ ... แม้ไม่มีใครรับรู้ก็ตาม
ความรัก.....ไม่จำเป็นต้องพูดพร่ำเพรือ
5 พฤษภาคม 2549 14:35 น.
สาวนัยน์ตาวิงวอน
ฉันเป็นแค่เศษดินที่สิ้นค่า
แค่เศษหญ้าที่ต่ำต้อยด้อยศักดิ์ศรี
จะหาเกียรติสูงส่งคงไม่มี
สมแล้วที่เธอหยามเหยียดเกลียดดวงใจ
ก็เธอเป็นถึงหงส์ในดงฟ้า
สวยเจิดจ้าพรั่งพราวเป็นดาวเด่น
มีแต่คนหวังปองมองเช้าเย็น
เธอเปรียบเป็นศักดินาที่ค่าสูง
ฉันจึงเป็นทางผ่านเธอผ่านพบ
แล้วก็จบด้วยการจากพรากกันไป
จึงไม่มีแม้คำลาให้อาลัย
เธอจากไปด้วยว่าฉันนั้นคือ ดิน
หน้าส่วนตัว
876
