9 กุมภาพันธ์ 2554 01:03 น.
สาวดำ-รำพันรัก
ขอขอบคุณ ในคำตอบ ที่มอบให้
ฉันจักได้ รู้ตัวว่า ค่าแค่ไหน
วันเวลา ที่ผ่านพ้น ล่วงหล่นไป
จะกลับไป รื้อฟื้น คืนเก็บมา
จะเริงร่า สดใส สมวัยรุ่น
เลิกว้าวุ่น เลิกปวดใจ เลิกไขว่หา
แม้วันนี้ ที่เจ็บมาก ยากเยียวยา
เชื่อเถอะว่า วันหน้า คงต้องดี
เธอก็แค่..ใคร? สักคน ในโลกกว้าง
ที่มาทำ ให้อ้างว้าง แล้วผละหนี
ปล่อยหัวใจ ให้คว้าง อย่างไม่ เคยใยดี
แล้วเดินลี้ หลบเลี่ยง ไม่เมียงมอง
ฉันคงทำ ได้เท่านี้ ดีที่สุด
ก็คือหยุด เลิกมุ่งหมาย กลัวใจหมอง
หยาดน้ำตา ที่รินไหล จนเอ่อนอง
เป็นคำร้อง ของหัวใจ ว่าให้ลืม ...