7 มีนาคม 2551 18:17 น.
สาวดำ-รำพันรัก
ยามแรกรัก กงจักรยังเห็น เป็นดอกบัว
สิ่งชั่วๆเ รื่องเลวร้ายของเขา เราไม่เห็น
แลความสุข เรื่องยิ่งใหญ่ ให้เช้า-เย็น
คอยบำเพ็ญ บำเรอสุขให้ ใจเธอครอง
อยู่มานาน กาลเวลา พาคนเปลี่ยน
รักที่เรียน ว่ามีสุข กลับทุกข์ถม
เธอเข้ามา ต่อว่าหาเรื่องให้ ใจระบม
สาดคำขม แทนคำหวาน ผ่านช่องใจ
นี่นะหรือ ความรักจริง ที่ยิ่งใหญ่
เคยบอกใคร ต่อใคร ว่าสุขสม
คนทั่วบ้าน กล่าวขาน พากันชม
แท้ก็เป็น เพียงแค่ลม ของฝุ่นไอ
ความรักจริง เรื่องยิ่งใหญ่ ที่ไหนมี
กับสิ่งที่ ฉันได้เห็น ว่าเป็นเขา
เรื่องทั้งหลาย ทั้งหมดนี้ มีเพียงเงา
ช่างน่าเศร้า กับเรื่องเล่า ที่เป็นจริง
1 มีนาคม 2551 15:55 น.
สาวดำ-รำพันรัก
แล้วเธอก็จากไป.... ทิ้งไว้เพียงแค่ความเหงา
แล้วฉันก็ซึมเศร้า.... เมื่อวันเขาเดินจากไป
แล้วเธอก็หันมา.... เพื่อบอกว่า ฉันควรค่าแก่ชีวิตใหม่
แล้วฉันก็หวั่นใจ..... เริ่มเรื่องกับใครใหม่คงยิ่งใหญ่และยากกว่า
แล้วเธอหล่ะ ..... จะห่วงหากันบ้างไหม
แล้วฉันคงเสียใจ..... เรื่องผ่านไปครั้งเมื่อก่อน
แล้วเธอจะเอื้ออาทร คนรักก่อนคนนี้ไหม
จะมีแม้สักครั้งที่ร้องไห้ จะมีไหมทำเพื่อฉัน
แล้วเธอก็เดินไป ... โดยไม่ใสใจและห่วงหา
แล้วฉันก็ได้รู้ว่า...... เธอคือคนที่ไม่ควรค่า แก่สายตาแม้จดจำ
ฉันเคยช้ำเสียใจนั้นใช่อยู่ แต่เพียงครู่คงหายไม่ตายก่อน
ต่อจากนี้จงจดจำและสังวรณ์ ...... อย่ามีใจเอื้ออาทรต่อผู้ใด ..