24 กุมภาพันธ์ 2548 19:21 น.
สาวดำ-รำพันรัก
ค่ำคืนนี้มันเหงาแสนเปล่าเปลี่ยว
อยู่คนเดียวท่ามกลางความอ้างว้าง
มีเพียงความทรงจำที่จืดจาง
เริ่มเลือนลางห่างตาทุกนาที
แต่ตอนนี้เขานั้นอยู่ที่ไหน
คงลืมไปว่ามีใครคนนี้
ยังรอคอยเรียงร้อยถ้อยวจี
ฝากดวงดาวน้อยนี้ไปถึงเธอ
แม้ว่ามันเนิ่นนานสักเพียงใด
ก็รอไปอย่างเช่นคนพร่ำเพ้อ
สัญญาเก่าที่เราเฝ้าละเมอ
จะพบเจอเมื่อไหร่วันใดเหลียว
ณ วันนี้ตอนนี้สุดเหว่ว้า
มองท้องฟ้าไกลล้าสุดฟ้าเขียว
อยู่กับความอ้างอย่างดายเดียว
เหงาจริงเชียวเปลี่ยวกายยามไร้เธอ
ปล. อุ๊สมัครสมาชิกใหม่นะคะ
เนื่องจากว่า จำพาสเวิดเก่าไม่ได้ .... หุหุ