17 พฤศจิกายน 2550 13:54 น.
สาวดำ-รำพันรัก
ขอแสดงความคิดเห็นเป็นหยดน้ำตา
เมื่อเธอมาขอคำปรึกษาว่า..เราจบกันดีไหม
สมองหยุดสั่งการพาลพาน้ำตาไหล
จะบอกกับความเห็นได้นั้นอย่างไรดี
อยากจะร้องขออุทธรณ์งอ้อนวอนการใช้สิทธิ์
หากเธอคิดจะไปไห้ไกลจากใจนี้
โปรดช่วยสงสารคนที่ต้องทนทรมานนานนับปี
ไม่รู้ว่านับจากนี้จะทนเป็นคนอยู่อย่างไร
หรือไม่ก็เอาซิ..เอาชีวีฉันไปก็ได้
และตัวฉันจะไม่ต่อรองหรือร้องขอ
เมื่อหมดความหมายและเสียเวลากับการรอ
ฉันจึงขอยุติความคิดเห็นทั้งหมด...เป็นหยดน้ำตา
4 พฤศจิกายน 2550 14:45 น.
สาวดำ-รำพันรัก
อยากดูแลและเป็นห่วงพร้อมหวงเธอ
แต่กลัวจะเผลอทำเกินสิทธิ์ที่ควรได้
ก็รู้ฐานะตัวดีว่าเรานั้นคือใคร
ก็ทำได้แค่เท่านี้ ยามเห็นเธอเป็นทุกข์
ขอแค่ห่วงอยู่ไกลๆ เจอหน้ายิ้มให้ในบางคราว
ฉันอาจปวดร้าวบ้างแต่ยังไหว
ขอโทษนะที่บางทีต้องร้างไกล
เหตุกลัวคนของใจเธอหวงแหน
เพราะว่าเราไม่ใช่แฟนกัน
ตัวของฉันจึงทำแทนใครไม่ได้
สิทธิ์ที่มีก็แค่คนข้างๆใจ
มิอาจทำเกินหน้าที่ได้ .. เพราะเราไม่ใช่แฟน
14 ตุลาคม 2550 11:49 น.
สาวดำ-รำพันรัก
เพราะว่าอยากมาหา
อยากรูว่าเธอสบายดีไหม
อยากรู้เรื่องราวและความเป็นไป
ว่าเธออยู่อย่างไรเมื่อไม่มีฉัน
ยังสดชื่นแจ่มใส
และยังยิ้มได้เหมือนเมื่อวาน
หรือขาดความสุขเหมือนกัน
เหมือนอย่างที่ฉันยังเป็นอยู่ ..
17 มิถุนายน 2550 16:47 น.
สาวดำ-รำพันรัก
ด้วยความผิดนี้เป็นเพราะฉันอย่างนั้นหรือ
อาจเพราะความดื้อของสมองสองเราไหม
ช่วยกันคิดช่วยตรึกตรองก่อนเป็นไร
ว่าเพราะใครต้นเหตุนั้นฉันหรือเธอ
...................................................................
ที่เขียนกลอนนี้ก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ
แต่เป็นเพราะว่ามีปัญหากับที่ทำงานนิดหน่อยค่ะ
13 พฤษภาคม 2550 23:29 น.
สาวดำ-รำพันรัก
อย่าเพิ่งปล่อยมือแล้วบอกลากัน
มันอาจทำให้ฉันเริ่มหวั่นไหว
และน้ำตาที่เก็บกดอยู่ภายใน
มันคงไหลเกินยั้งครั้งเธอลา
ณ ตอนนี้เวลานี้สิ่งที่หวัง
แค่สักครั้งอยากบอกให้รู้ว่า
แม้ฉันคนนี้ตายไปไกลโลกา
คนที่ฉันรักและห่วงหาทุกครายังคือ เธอ
.................................................