5 มกราคม 2548 11:59 น.
สาวดำ-รำพัน
พ.ศ.เปลี่ยนหมุนเวียนหลายสิบครั้ง
รักเรายังเหมือนเก่าหรือเปล่าหนอ
พ.ศ.ใหม่เปลี่ยนไปไม่รีรอ
ผ่าน พ.ศ.เธอจ๋าอย่าเปลี่ยนใจ
อิอิ .. วันนี้มาสั้นไปหน่อยนะคะ
22 ธันวาคม 2547 13:32 น.
สาวดำ-รำพัน
สายตาเธอที่ส่งมา
รู้สึกว่าเธอลำเอียง
มองที่ฉันก็แค่เพียง
ความลำเอียงที่ส่งมา
ส่วนแววตาที่มองเขา
ไม่ต้องเดาก็รู้ท่า
เธอกับเค้าใช้สายตา
ประมาณว่าหวานหมดใจ
เข้าใจฉันมันคนเก่า
สิ่งน้ำเน่าไม่มีให้
รักเลยล่วงผ่านห้วงไกล
เธอหมดใจพาลไร้ค่า
ต่อแต่นี้ต้องคิดใหม่
เมื่อเธอไกลด้วยสายตา
แสนห่างเหินเกินวาจา
ต้องขอลาสายตาไป
เบื่อ....คนสายตารำไม่ตรง(ลำเอียง ..อิอิ)
17 ธันวาคม 2547 14:32 น.
สาวดำ-รำพัน
กอดหมอนนอนหนาวเฝ้าเร้าโลมจิต
คนใกลิชิดบิดผันใจหวั่นไหว
ต้องนอนหนาวร้าวเข้าถึงทรวงใน
กระสับกระส่ายให้หวนครวญรักเธอ
จนพร่ำเพ้อละเมอไปให้คิดถึง
สุดคำนึงถึงรักที่หวั่นเสมอ
แม้นเรียกร้องก้องฟ้าเพื่อจะเจอ
ต้องละเมอตกเตียงเดี้ยงเลยเรา
แสนระกำคร่ำครวญหวนหารัก
ไม่ยอมสมัครรักเค้าจนโง่เขลา
ฝันก็แล้วแต่ยังแห้วคิดแล้วเศร้า
โธ่อกเขาทำได้ให้ช้ำตรม
อิอิ ..... กอดหมอนนอนหาวววว ...
30 พฤศจิกายน 2547 13:29 น.
สาวดำ-รำพัน
ฉันมีสิทธ์เพียงแค่คิดจับจอง
ส่วนสิทธ์การครอบครองเป็นของเขา
ฉันคงไม่อาจจะใช่คำว่าเรา
ขณะที่เขาพูดได้ไม่เคลือบแคลง
เขาเป็นดั่งลำต้นและเหมือนราก
ส่วนตัวฉันเป็นแค่กาฝากที่แอบแฝง
อยู่กับเธอด้วยรักหวาดระแหวง
เหมือนสิ่งแอบแฝงเฉกเช่นเป็นดังเงา
ชาติหน้าแม้นขอเลือกเกิดเองได้
จะไม่หมายต้องทนเป็นคนเศร้า
ขอรักคนที่เขาก็รักเรา
ไม่มีรักสามเส้าให้ร้าวอารมณ์
++ เรามันแค่กาฝาก ++
22 พฤศจิกายน 2547 14:12 น.
สาวดำ-รำพัน
อย่ากลับมานะถ้าเธอไปแล้ว
สิ้นวี่แววหวลหาคราที่เหงา
จากกันแล้วไม่เหลือเผื่อถึงเงา
ของคนเศร้าเหงาจิตที่ติดทรวง
ห้วงราตรีที่เห็นเป็นคืนนี้
หลับฝันดีมิคิดสิทธิห่วงหวง
เลิกกันแล้วแคล้วคลาดขาดคนควง
หมดฝันลวงปวงฝันดีที่ทุกคืน
ตื่นขึ้นมาแค่เหงาเราไม่สน
ไร้ซึ่งคนมาปลุกลุกเจอเขา
ต่อแต่นี้ที่เห็นเป็นแค่เรา
ถึงจะเหงาไม่สนทนสู้อยู่สบาย
หน้าส่วนตัว
1503
