17 พฤศจิกายน 2547 21:40 น.
สาวดำ-รำพัน
โทรหากันบ้างซิที่เบอร์เก่า
คนแสนเหงาเขารอขอฟังเสียง
อยากได้ยินเอื้อนเอ่ยเผยสำเนียง
ขอแค่เพียงสักหน่อยค่อยมีแรง
อยากรู้ข่าวคราวอยากคิดถามไถ่
ว่าใจเป็นอย่างไรหรือเข็มแข็ง
ยามที่อาทิตย์ลดหมดสิ้นแสง
หวาดระแวงความเหงาเข้าครอบงำ
เบอร์เดิมเริ่มต้นด้วยศูนย์และหก
ไม่ตลกโทรมาอย่าคิดขำ
คนที่รอท้อหนอแสนระกำ
เช้ายันค่ำตอกย่ำว่ายังคอย
*+* โทรหากันบ้างซิ *+*
16 พฤศจิกายน 2547 22:38 น.
สาวดำ-รำพัน
ค่ำคืนนี้ทำไมใจแสนเหงา
มองที่เก่าเขาเคยเอ่ยส่งเสียง
ทำไมนะวันนี้ไร้ที่เคียง
ค้นพบเพียงสถานเก่าเจ้าไปไหน
เฝ้าแต่ถามที่ใจใคร่อยากรู้
ช่างอดสูทุกครั้งมันหลั่งไหล
ยามเอื้อนเอ่ยเฉลยคำถามยามใด
น้ำตาใหลสะพรั่งหลั่งสองตา
เมื่อไหร่หนอจะกลับนับวันถอย
แสนเหงาหงอยเฝ้าคอยละห้อยหา
ค่ำคืนนี้คงไม่ได้นิทรา
สุดหวนหาแสนเศร้าเหงาดวงใจ
* ถามใจ ตัวเองอยู่ค่ะ อิอิ *
12 พฤศจิกายน 2547 13:27 น.
สาวดำ-รำพัน
พยายามกลั้นน้ำตาไว้
ด้วยไม่อยากให้ใครเห็น
เก็บความร้าวรานที่เราเป็น
ซ่อนความลำเค็ญอยู่คนเดียว
มองทางซ้ายแลทางขวา
คนที่เคยพบหน้าไม่แลเหลียว
ทิ้งเพียงความรู้สึกที่เปล่าเปลี่ยว
ให้เหงาคนเดียวอยู่ร่ำไป
ต่อแต่นี้คงไม่มีเขา
คำว่าเราคงใช้ไม่ได้
เมื่อก่อนใกล้เดี๋ยวนี้ห่างกันไกล
หมดเยื่อใยสิ้นผูกพัน
ครูค่ะ วันนี้ขอตามใจตัวเอง 1 วันนะคะ
11 พฤศจิกายน 2547 17:28 น.
สาวดำ-รำพัน
ตกกลายเป็น..คนเศร้า..ที่เขาลืม
เคยหยิบยืม..น้ำใจ..ให้ไปนั้น
เธอเฉลยเอ่ย..แท้แค่..เพียงฝัน
ใช่ผูกพัน..ที่ผ่าน..ชั่ววันคืน
สุดจะเศร้า..เหงาจิต..ที่เคยคิดหลง
เคยมั่นคง..หลงผิด..จิตยากฝืน
ความสัมพันธ์..ชั่วครู่..มิอยู่ยืน
ทนกล่ำกลืน..ฝืนกิน..รินน้ำตา
มาส่งการบ้านค่ะ
7 พฤศจิกายน 2547 15:00 น.
สาวดำ-รำพัน
อยู่คนเดียว..โดดเดี่ยว..และเดียวดาย
มองข้างกาย..หายหมด..ทดท้อถอย
ที่ทุ่มเท..ถ่ายรัก..เห็นเพียงรอย
แสนเหงาหงอย..พลอยล้า..พาหมดแรง
เคยเข็มแข็ง..แรงที่มี..หนีหาย
เหลือเพียงกาย..ที่เศร้า..เหงาแห้งแล้ง
เคยมีเกาะ..กั้นใจ..ให้กำแพง
หมดเรี่ยวแรง..ลุกล้า..พาเหนื่อยใจ
กลอนนี้มาแก้ตัวค่ะ
หน้าส่วนตัว
2660
