27 กันยายน 2548 20:18 น.
สาว พฤษภ
ฉันมันผู้หญิงช่างเพ้อ
เหม่อมองฟ้าแล้วชอบฝัน
หัวใจอ่อนไหวไปวันวัน
พูดสั้นสั้นบางทีคงเข้าใจ
ในความรู้จักกันมานาน
เธอมองผ่านฉันไปใช่ไหม
ไม่รู้ไม่เห็นไม่เข้าใจ
ความรู้สึกที่ทุ่มเทใจให้เธอ
ช่างเถอะที่เธอไม่เห็น
ปล่อยให้มันเป็นแค่ฝันเก้อ
ขอแค่นี้แค่ได้พบเจอ
จะรักเธอข้างเดียว...ก็ช่างใจ
21 กันยายน 2548 19:06 น.
สาว พฤษภ
เดียวดาย.....
มองผู้คนรอบกาย...ล้วนแปลกหน้า
นับแต่วันที่ฉันเดินจาก "เขา" มา
ฉันเริ่มรู้ว่า...อ้างว้างเหลือเกิน
อยากกลับไป.....ยังที่เก่า
ก็กลัว "เขา" จะทำห่างเหิน
ฉันคงทนไม่ได้
ใจฉันคงเจ็บปวดเหลือเกิน
หาก "เขา" เมินไม่ใยดี
ยอมจากเธอไปทั้งที่ใจยังอาลัยอาวรณ์
12 กันยายน 2548 22:00 น.
สาว พฤษภ
คุณทำอะไรอยู่.......นะตอนนี้
ทำงานเหมือนทุกทีใช่หรือปล่าว
รักษาสุขภาพบ้างนะ....
เดี๋ยวจะไม่สบายเอา
ฉันก็ได้แต่เฝ้าคอยห่วงใย
เพราะเราอยู่ห่างกันเหลือเกิน
เกินจะไปคอยอยู่ดูคุณได้
คิดถึงก็ได้แต่บอกฝากลมไป
ทั้งที่อยาก..อยู่ใกล้คุณเหลือเกิน
คุณหล่ะ...คิดถึงฉันบ้างไหม
ทำไมถึงเงียบหาย...........
ข่าวคราวก็ห่างเหิน
คงไม่ใช่ความห่างไกล........
ที่ทำให้คุณหมางเมิน..........
เพราะฉันคงเจ็บเหลือเกิน
หากคุณบังเอิญเป็นจริง จริง
หน้าส่วนตัว
922
