11 กุมภาพันธ์ 2548 10:58 น.
สาว พฤษภ
ฉันสามารถที่จะวาดอะไรก็ได้
วาดดวงจันทร์ วาดทะเลกับน้ำ
วาดท้องฟ้ากับนก....
วาดผีเสื้อกับดอกไม้...
วาดทุกสิ่งทุกอย่าง..
ที่ฉันอยากจะวาด
แต่ฉัน...ไม่สามารถ
วาดความรัก
ลงบนหัวใจของเธอได้
........
10 กุมภาพันธ์ 2548 13:16 น.
สาว พฤษภ
ซุกตัวเองในห้อง...เงียบเหงา
ช่อดอกไม้แห้งเฉาโรยร่วง
ห้องหัวใจปล่าวไร้ไหวกลวง
จะมีใครมาห่วงมาใยดี
กองหนังสือวางเกลื่อนกลาด
เหมือนหัวใจยับยับ ขาดขาดดวงนี้
ที่แหลกยับเกินกลับเป็นชิ้นดี
ในวันที่...คุณเปลี่ยนไป
ก็มาหาเหมือนว่าจะมารัก
แต่กลับหักดอกรักทิ้งเอาไว้
ในวันนี้สิ่งที่มีในหัวใจ
จึงหวั่นไหว อ้างว้าง อย่างเหลือทน
9 กุมภาพันธ์ 2548 10:57 น.
สาว พฤษภ
อย่าปล่อยให้ฉันเดียวดาย
ตะเกียกตะกายโหยหาน้ำตาไหล
ฉัน....ก็มีหัวใจ....
ยิ้ม...ร้องไห้เป็น..เช่นเธอ
อย่างทิ้งฉันไห้อยู่...เหงา... เหงา
โศกเศร้าอย่างนี้อยู่เสมอ
ใส่ใจฉันบ้างนะเธอ...
อย่าเหม่อเมิน...เหินห่าง...ร้างรา
ก็มีเพียงเธอคนเดียว
ที่เป็นโซ่ เกี่ยวชีวิตที่โหยหา
มิอาจตัดขาดร้าวรอนอ่อนล้า
เพราะว่า รักเธอ เหลือเกิน
8 กุมภาพันธ์ 2548 13:51 น.
สาว พฤษภ
คุณทำอะไรอยู่.......นะตอนนี้
ทำงานเหมือนทุกทีใช่หรือปล่าว
รักษาสุขภาพบ้างนะ....
เดี๋ยวจะไม่สบายเอา
ฉันก็ได้แต่เฝ้าคอยห่วงใย
เพราะเราอยู่ห่างกันเหลือเกิน
เกินจะไปคอยอยู่ดูคุณได้
คิดถึงก็ได้แต่บอกฝากลมไป
ทั้งที่อยาก..อยู่ใกล้คุณเหลือเกิน
คุณหล่ะ...คิดถึงฉันบ้างไหม
ทำไมถึงเงียบหาย...........
ข่าวคราวก็ห่างเหิน
คงไม่ใช่ความห่างไกล........
ที่ทำให้คุณหมางเมิน..........
เพราะฉันคงเจ็บเหลือเกิน
หากคุณบังเอิญเป็นจริง จริง
8 กุมภาพันธ์ 2548 11:52 น.
สาว พฤษภ
......ฉันรักทะเล .....
....ฉันรักพระจันทร์
แต่เหนือกว่าสองสิ่งนั้น
...........คือ คุณ.............
ริมหาดทราย เมื่อคุณเดินจากไป
พระจันทร์หมอง....ทะเลร้องไห้
ฉันกลายเป็นคน...ไม่มีหัวใจ
หมือนชีวิตครึ่งหนึ่ง...หล่นหาย
น้ำตาไหล ปนน้ำทะเล.......
หน้าส่วนตัว
700
