14 ตุลาคม 2552 13:29 น.
สายวารินทร์
ก็แค่คนเขียนกลอนยังอ่อนหัด
มิสันทัดแฝงไว้นัยภาษา
ยึดแบบอย่างครูกลอนแต่ก่อนมา
ยังต้องหาประสบการณ์อีกนานวัน
ยินดีรับคำติงจากมิ่งมิตร
ด้วยดวงจิตเปิดกว้างมุ่งสร้างสรรค์
ขอบคุณที่มาทักรู้จักกัน
พร้อมกำนัลไมตรีแสนดีใจ
ยินดีรับคำสอนผู้สันทัด
เป็นแนวทางฝึกหัดโปรดจัดให้
หากผิดพลาดพร้อมจะขออภัย
และปรับปรุงแก้ไขไม่รีรอ
เพียงแต่อย่าดูแคลนด้วยแค้นคลั่ง
พร้อมรับฟังคำเอื้อติเพื่อก่อ
สายวารินทร์เปิดทางใจกว้างพอ
นอบน้อมต่อมิตรผู้วิญญูชน
12 ตุลาคม 2552 16:15 น.
สายวารินทร์
จิตไม่สงบจึงไม่พบความสง่า
ถ้อยวาจาไม่ไพเราะเสนาะหู
โกรธคือโง่โมโหคือบ้าไม่น่าดู
ปากพรั่งพรูถ้อยเถื่อนเปื้อนอาจม
จิตว้าวุ่นไม่พ้นวิกลจริต
ทั้งชีวิตตกอับทุกข์ทับถม
สติไม่มาปัญญาไม่เกิดเตลิดอารมณ์
ใจจ่อมจมเกินปลอบปลุกพ้นทุกข์ทรมาน
จิตขุ่นข้องเคืองเคล้าทุกเช้าเย็น
คิดไม่เป็นเห็นไม่ปลงน่าสงสาร
เขลาสั่งสมจมปลักความดักดาน
ทั้งดวงมานอัดแน่นความแค้นเคือง
จิตสงบจึงพบความสง่า
แม้นใครว่าใครด่าใครหาเรื่อง
ส่งรอยยิ้มให้เห็นเป็นเนืองเนือง
สติหนุนเนื่องสร้างปัญญาฝ่าผองพาล
ขอบคุณเจ้าของภาพจากอินเตอร์เน็ต
10 ตุลาคม 2552 16:24 น.
สายวารินทร์
จากบ้านมาผ่อนคลายสุขกายล้น
ได้สวดมนต์ไหว้พระจิตสงบ
สกัดมารผจญจิตค้นพบ-
ทางสยบร้อนรุ่มทุกข์สุมทรวง
แผ่เมตตาให้ซึ่งสรรพสัตว์
เคยข้องขัดขุ่นเคืองแค้นเลือนล่วง
ธรรมมะดับเพลิงรุมที่สุมทรวง
หลงเหลือบ่วงรัดคอแต่พองาม
อุทิศส่วนกุศลผลบุญ
เผื่อเกื้อหนุนสัตว์อื่นคลายหื่นห่าม
ลดโลภะโมหะโทสะทราม
คิดงามพูดงามทำงามไม่งมงาย
คิดไม่ดีพูดไม่ดีทำไม่ดี
ตื่นทุกข์มีหลับทุกข์มีมิห่างหาย
ทนอดสูอยู่ก็อับดับก็อาย
เถิดก่อนตายใช้ธรรมมะชำระใจ
5 ตุลาคม 2552 08:54 น.
สายวารินทร์
ขออภัยท่านผู้ดูแลระบบ
ผมเคารพกติกามาเสมอ
กับเหตุการณ์ที่ไม่อยากได้เจอ
มิเสนอข้อขัดข้องเรียกร้องใด
ฝากคำถึงเพื่อนพ้องและน้องพี่
เมื่อฤกษ์ดีวันหน้าจะมาใหม่
พูดได้เพียงคำว่าขออภัย
แล้วจะเดินทางไกลไปหาเมีย
ยังหมายมั่นร่ำเรียนการเขียนโคลง
แม้นถูกโยงชักใบให้เรือเสีย
ขอบคุณครับทุกท่านที่คอยเชียร์
หายอ่อนเพลียเมื่อไหร่ได้พบกัน
หน้าส่วนตัว
1216
