3 พฤษภาคม 2547 19:54 น.
สายลมแห่งความฝัน
หากเธอเป็นเหมือนน้ำทะเล
ฉันคงเป็นปลาเกเรที่ขาดเธอไม่ได้
หากเธอเป็นแสงแดดให้อุ่นไอ
ฉันคงเป็นคนขี้หนาวที่ต้องอยู่ใกล้ ๆ ทุกเวลา
หากเธอเป็นเหมือนฟ้ากว้าง
ฉันขอเป็นปุยเมฆเบาบางอยู่บนฟ้า
คงเป็นคนขี้แยต้องให้เธอดูแลตลอดเวลา
ก็รักเธอนี่นา เธอจึงเป็นทุกสิ่งที่มีค่าในหัวใจ
กลอนบทนี้นั้นอาจไม่มีค่า
แต่หวังว่าคนที่เขียนเธอคงชอบ
ก็ไม่หวังว่าเธอจะต้องตอบ
เพียงแค่มอบแด่เธอก็พอใจ
ก็ไม่รู้จะทำอย่างไงดี
เธอถึงมีความสุขตลอดไป
แค่เพียงขอจะมอบใจหนึ่งใจ
เก็บเอาไว้ให้เธอทุกเวลา
เมื่อคืนเธอโทรมา.....
เสียงตามสายบอกมาว่าคิดถึง
รู้ไหม - ซาบซึ้งเป็นที่หนึ่ง
กับคำว่าคิดถึงของเธอ
ดีใจที่เธอโทรมา
บอกว่า อาทรเสมอ ๆ
ดีใจมากมายที่เป็นเธอ
ดีใจที่ฉันไม่คิดถึงเก้อ - คนเดียว
รัก คำนี้
หากฉันบอกกับเธอคนดีเธอจะเชื่อไหม
มันไม่ง่ายนัก ที่จะบอกรักกับใคร
และฉันก็ไม่ใช่คนที่รักใครง่าย ๆ เหมือนกัน
ก็ไม่รู้ทำไมถึงต้องเป็นเธอ
ที่มาทำให้ห่วงหาและคิดถึงเสมออยู่อย่างนั้น
ที่รักเธอ คงไม่มีเหตุผลร้อยพัน
แต่เพราะอยากผูกพันและฉันก็จริงใจ
อาจยังไม่นานพอที่เธอจะใส่ใจคนคนนี้
แต่ความรักความรู้สึกดี ๆ ฉันเต็มใจให้
ช่วยใส่ใจมันสักนิด อย่าให้เจ้าของความรักเขาน้อยใจ
ไม่รับรักวันนี้ไม่เป็นไร ฉันยังเต็มใจที่จะ รอ
2 พฤษภาคม 2547 21:38 น.
สายลมแห่งความฝัน
เป็นเพียงใคร...ที่เธอไม่เคยรัก
เป็นเพียงใคร...ที่รู้จักและพบหน้า
เป็นเพียงใคร...ที่เธอเห็นเพียงผ่านตา
เป็นเพียงใคร...ที่เธอไม่เคยเห็นค่าในหัวใจ
ส่งใจผ่านฟ้าทุกคืนวัน
เผื่อว่าคว่มรู้สึกของฉันจะผ่านถึงเธอได้
ให้หันกลับมามองเห็นค่าความในใจ
ว่า...เธอเป็นเพียงใคร ที่ใจดวงนี้จะมั่นคง
จะทำอย่างไรก็ลืมไม่ได้
จะหายใจครั้ง ไหน - ไหน ก็ยังเป็นเธอเสมอ
จะหลับตา ลืมตา ก็เห็นแต่ภาพเธอ
มีเธอมาคนเดียวเสมอในใจ
พยายามที่จะไม่นึกถึง กี่ครั้ง กี่ที
แต่หัวใจตัวดีก็ยังจะหวั่นไหว
ก็ในเมื่อเขาไม่รักก็ต้องเสียใจ
อดทนหน่อยนะ...เจ้าหัวใจ
เรื่องอย่างนี้รักษากันได้ แต่มันต้องใช้เวลา
อยากจะลืม ลืมอย่างไร ใจยังรัก
อยากจะหัก หักอย่างไร ใจยังหลง
อยากจะบอก บอกอย่างไร ใจพะวง
ใจยังคงมุ่งมั่น ฉันรักเธอ
รู้มั้ยว่าฉันคิดถึง
อยากให้เธอมาอยู่ใกล้ ๆ ตรงนี้
มาคอยให้ความอบอุ่น
กับฉันหน่อยคนดี...
ขาดเธอคนนี้ฉันจะอยู่อย่างไร
ขอให้เธอรู้ไว้บ้าง
กับสิ่งต่าง ๆ ที่มีให้
กับความรู้สึกที่คอยห่วงใย
กับความจริงใจที่มีเรื่อยมา
เป็นไปได้ไหม
ถ้าใคร..คนนี้
จะมีความรู้สึกดีๆ
แก่คนที่ไม่มีใจ
แม้รู้ว่าเธอไม่รัก
ก็ยังอยากมอบ...ให้
แม้ไม่อาจเป็นใครในหัวใจ
ขอเป็นเพียงผู้ให้...ก็พอ
ก็เป็นทั้งหมดของความรู้สึก
ในใจส่วนลึกที่ใครคนหนึ่งจะมีได้
เผื่อว่าคนที่อ่านผ่านตาจะเห็นใจ
แล้วกลับมาห่วงใย..คนขี้น้อยใจ สักที