14 พฤศจิกายน 2551 09:24 น.
สายลมเดือนตุลา
แรกรัก เขาว่าน้ำต้มผักหวาน
โลกเบิกบานสีชมพูดูสดใส
พะเน้าพะนอคลอเคลียไม่ห่างไกล
ประสงค์ใดก็จัดสรรบันดาลดล
ระหว่างรัก อบอุ่นนักเอาใจใส่
จะไปไหนตามใจทุแห่งหน
ให้เกียรติกันดูแลกันประมาณตน
ไม่พร่ำบ่นเหตุผลยังต่างมี
เริ่มหน่ายรัก เริ่มชักไม่เข้าท่า
ปลีกเวลาเหมือนว่าอยากถอยหนี
ทั้งข้ออ้างต่าง ๆ ประดามี
หากไมตรียังยื่นคืนต่อกัน
เบื่อรัก เอะชักทนไม่ไหว
ทำอะไรก็ขัดใจไปทั้งนั้น
หันหลังปึงปังดังไม่ผูกพัน
แต่ละวันก็คุยกันน้อยลง
หมดรัก เหลือสิ่งใดชักดึงไว้
เมื่อเยื่อใยแห้งกรังไปเป็นผุยผง
อยู่กันไปก็รู้ใจอย่างปลง ๆ
เพราะมันคงจบลงแค่เลิกลา
13 พฤศจิกายน 2551 18:40 น.
สายลมเดือนตุลา
ที่ฉันนั้นเลือกเธอในวันนี้
ใช่เธอดีกว่าใครคนไหนๆ
เหตุผลที่มีอยู่ในหัวใจ
ก็แค่รักกว่าใครเท่านั้นเอง
13 พฤศจิกายน 2551 18:09 น.
สายลมเดือนตุลา
ระยับพราวดั่งดวงดาวลงมาแต้ม
แสงวับแวมทั่วท้องคลองนที
กระทงน้อยลอยไหลในวารี
ดั่งตามที่ประเพณีสืบนานมา
เสียงกึกก้องของประทัดผลัดกันดัง
คนไหลหลั่งชุมนุมตามลุ่มท่า
ดอกไม้ไฟวาบไหวในโพ้นฟ้า
ตามสมญาเผาเทียนเล่นไฟกัน
จันทร์เต็มดวงในช่วงเดือนสิบสอง
เราทั้งผองต่างขอบุญหนุนนำนั้น
แต่งตองกล้วยด้วยดอกไม้นานาพันธุ์
เพื่อสร้างสรรเป็นกระทงส่งขมา
ปล่อยกระทงลงลอยในธาธาร
อธิษฐานขอบุญค้ำจุนข้า
เคราะห์โศกใดให้หมดไปเถิดหนา
แม่คงคาข้านำมาไหว้กราน
โคมยี่เป็งก็ลอยสู่ท้องฟ้า
ปล่อยโศกาตามปู่ย่ามาเล่าขาน
ทั้งผืนน้ำผืนนภาจ้าตระการ
คนชื่นบานเทศกาลงานกระทง
10 พฤศจิกายน 2551 09:14 น.
สายลมเดือนตุลา
เจ้าดอกหญ้า ด้อยค่าริมพงไพร
สบัดไหวยามลมไล้โลมผิว
ถูกเหยียบย่ำจนดอกใบปลิดปลิว
หลงเหลือริ้วรอยช้ำระกำใจ
แต่ดอกหญ้ายังอยากสู้อยู่หยัดยืน
แม้ผ่านคืนเลวร้ายให้เอนไหว
ขอโอกาสข้าบ้างอย่าร้างไกล
มีแจกันอันไหนไม่ตัดรอน
หยิบดอกหญ้ามาเสียบแซมลงไปบ้าง
ในความต่างจะผสานให้หวานอ่อน
หญ้าก็ดอกหนึ่งมิใช่ใยริดรอน
อย่าถอดถอนว่าค่าต่ำให้ช้ำเลย
อาจไม่งามฉูดฉาดจนบาดตา
ธรรมดาไม่เจิดจ้าดูเรียบเฉย
แต่เพียงลองมองบ้างอย่างไม่ละเลย
ทุ่งไสวไม่เคยไร้ดอกหญ้างาม
.................................................
คนต่ำชั้นนั้นใช่ใจต่ำตก
แม้บ้างอยู่ที่รกพบพงหนาม
อย่ามั่วเหมาเอาหมดไม่งดงาม
จนมองข้ามค่าตามความเป็นไป
ข้าก็มีฝันมิใช่ ใยปิดกั้น
หรือสิทธิ์นั้นข้ามิอาจจะฝันได้
ให้โอกาสข้าบ้างบนทางไกล
มีตรงไหนเปิดใจรับไว้ด้วยคน
หนึ่งสมองสองแขนขาหาได้ต่าง
อยากสรรค์สร้างอย่างใครไว้สักหน
อาจเหมือนเพียงดอกหญ้ามาปะปน
คล้ายดังคนวกวนในสังคม
7 พฤศจิกายน 2551 09:17 น.
สายลมเดือนตุลา
เป็นอย่างไรบ้างหนอเวลานี้
ฝากไมตรีพระพายไปได้รับไหม
เอื้อนกระซิบฝากความถามดวงใจ
อยู่ห่างไกลมีบ้างไหมคิดถึงกัน
เป็นอย่างไรบ้างหนอเธอคนดี
หลับคืนนี้มีฉันไหมในยามฝัน
วอนจันทราส่องแสงในคืนเงียบงัน
โอบเธอนั้นแทนฉันคนไกลที
เป็นอย่างไรบ้างหนอเธอที่รัก
จะประจักษ์ถึงไหมใครคนนี้
ยามสุริยาเจิดจ้าทั่วธานี
ความหวังดีฉันจะมีไปถึงเธอ
เป็นอย่างไรบ้างหนอเป็นอย่างไร
แม้จะไกลใจก็ใกล้เธอเสมอ
ทุกลมหายใจคิดถึง คิดถึงเธอ
เธอเล่าเออไม่จบเจอคิดถึงใคร
เป็นอย่างไรบ้างหนอเวลานี้
กี่เดือนปีคนดีกลับมาเคียงใกล้
มาทักทอความผูกพันความห่วงใย
ให้รักเรายาวไกลไม่ขาดตอน
หน้าส่วนตัว
1082
