30 มิถุนายน 2551 18:46 น.
สายลมหนาว & หิมะขาว
คืนค่ำมืดมิด
ดาราเพียงพริบระโรยแสง
เงียบเหงาเหว่ว้ารุนแรง
ปิดประตูขังตัวเงียบงัน
คืนค่ำมืดมิด
หลับตาเพียงพริบเลือนเงาฝัน
ใครหนอกอดปลอบรักวานวัน
เพียงพลันร้างราห่างเลย
คืนค่ำมืดมิด
ใจจิตรวดร้าวหวาดไหว
กอดเข่าปลอบตัวให้ผ่านค่ำหนาวใจ
รอเมื่อไหร่รุ่งอรุณจะหวนคืน
คืนค่ำมืดมิด
เกินจิตโศกตรมจะทนฝืน
หลั่งระรินน้ำตารานข้ามคืน
เมื่อไหร่คืนค่ำมืดตาจะจางคลาย
หิมะขาว.............
คืนค่ำมืดมิด.......
เรไรร่ำร้องกึกก้องกลางเดือนหนาว
ดาราพร่างพราวระยิบระยับจับแขไข
สายลมหนาวพัดพลิ้วโชยอ่อนแรมร่อนไกล
ปล่อยปลิวไปปลดเปื้อนเคลื่อนไหวยามราตรี
คืนค่ำมืดมิด.......
ให้เธอหลับใหลในอ้อมกอดแห่งจันทรา
ดวงดาราโอบล้อมรายรอบรัศมี
ส่องสว่างกระจ่างสดใสในราตรี
ในนาทีที่เราสองหมายปองคองรักกัน
...
คืนค่ำมืดมิด.......
ใจจิตอย่าได้หวาดหวั่นในค่ำคืนหนาว
หัวใจปวดร้าวหนาวเพียงใดโอบกอดฉัน
จะจุมพิตหัวใจเธอให้อบอุ่นดังเช่นตะวัน
ใต้แสงจันทร์แห่งรักนิรันดร์
.............มีเพียงเธอตลอดกาล..........
สายลมหนาว.......
27 มิถุนายน 2551 10:05 น.
สายลมหนาว & หิมะขาว
ในวันที่สองเราห่างไกลกันคนละขอบฟ้า
จนมองว่าใครบางคนที่ห่างไกลไร้ค่าในสายตา
จนบางครั้งเมื่อการรอคอยสิ้นสุด มันก็จบลงด้วยน้ำตา
สุดท้ายก็เหลือเพียงเวลาที่จะเยียวยารักษาหัวใจ......................
.........................................................................................................................
หลับตาลงยังคงคิดถึง
ห้ามใจนิดนึงยังไม่ไหว
คิดถึงเธอ คิดถึงแทบขาดใจ
ไม่รู้อีกนานไหมจะได้เจอ
อยู่ตรงนี้รู้ไหมว่าฉันท้อ
หัวใจที่รอยังคงพร่ำเพ้อ
อยากจะไปบอกว่ารักเธอ
ทำได้แค่ละเมอถึงเธอเรื่อยไป
ยิ้มเศร้า ๆ ในวันที่แดดอุ่น
เปิดรับไออุ่นที่เคยคุ้นใจหวั่นไหว
ดอกไม้แสนเศร้าที่ชื่อว่าดอกไม้ในหัวใจ
ร่วงโรยไป เคว้งคว้างกลางพื้นดิน
ยังจำได้ไหมตำนานแห่งความรัก
ที่ฉันเคยรู้จักแต่เธอไม่เคยได้ยิน
จบฉากลงด้วยน้ำตาและความชาชิน
เหมือนดั่งก้อนหินที่ไม่เคยมีหัวใจ
เหมือนนกที่บินอยู่บนฟ้ากว้าง
หลงทางบินต่อไปไม่ไหว
เพราะเส้นทางบนขอบฟ้าแสนไกล
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เจอมัน
หรือเพียงขอบฟ้าไม่มีจริง
ที่ฉันทำไปทุกสิ่งเป็นเพียงแค่ฝัน
ภาพลวงตาที่หลอกตัวเองไปวัน ๆ
ว่าอาจจะมีสักวัน.....ได้พบเจอเธอ
สายลมหนาว................
.................................................................................
หลับตาลงในวันฟ้าใส
หัวใจยังคงคิดถึง
ทุกนาทีที่ผ่านหัวใจยังคำนึง
ฝันถึงเธอที่ห่างแสนห่างไกล
เปิดหน้าต่างในวันที่แดดอุ่น
กลิ่นสายลมที่เคยคุ้นพัดให้ใจหวั่นไหว
กลิ่นดอกไม้แสนหวานที่ห่างไกล
รู้สึกคล้ายเธอคนดีอยู่ข้างเคียง
ที่นี่มีเพียงความรักความคิดถึง
ความคำนึงถึงเธอแต่ไร้เสียง
มิอาจเอ่ยเอื้อนเป็นสำเนียง
ทำได้เพียงแค่ยิ้มแล้วคิดถึงเธอ
แม้วันจะแสนไกลห่าง
แต่ความรักกลับมั่นคงเสมอ
แม้ไม่อาจได้พบและได้เจอ
แต่ยังเพ้อถึงรักทุกวันคืน
รอฉันรอฉันยังคงเฝ้ารอ
ไม่เคยท้อแม้บางทีใจทนฝืน
ยังคงรอสักวันเธอหวนคืน
ใจไม่ลืมรักเธอในสักวัน
หิมะขาว................
20 มิถุนายน 2551 22:56 น.
สายลมหนาว & หิมะขาว
ได้โปรดเถิดได้โปรดเถิดอย่าปล่อยมือฉัน
แม้ว่ามันจะทำให้เธอต้องทรมานแค่ไหน
ได้โปรดเถิดได้โปรดอย่าจากฉันไป
หลงเหลือเพียงความอาลัยและใจที่จมน้ำตา
ได้โปรดเถิดได้โปรดจงสบตาฉัน
แล้วบอกว่ามันเป็นเพียงแค่ฝันไปใช่มั้ย
จับมือฉันให้แน่น ๆ แล้วบอกว่าเธอจะไม่จากไป
ได้โปรดเถิดได้โปรดอย่าให้หัวใจต้องร้าวราน
หิมะขาว...........
..................................................................................
คิดถึงคืนวันที่เราจับมือกัน
ยังคงจำวันนั้นได้ใช่ไหม
เราสองคนจับมือเดินทางไป
แม้ทางจะแสนไกลแต่หัวใจยังมั่นคง
จะไม่มีวันปล่อยให้เธอต้องอ้างว้าง
จะกุมมือเธอไม่ห่างไปไหน
จะไม่ปล่อยมือเธอแล้วเดินจากไป
เพราะหัวใจฉันมีแต่เธอเดินร่วมทาง
สายลมหนาว.........
19 มิถุนายน 2551 17:05 น.
สายลมหนาว & หิมะขาว
+*+
หยาดฝนโปรยปราย
หนาวหัวใจเกินจะกล่าว
มองรอบกายพบเพียงความเหงา
เสียงสะท้อนแสนเศร้าดังก้องหัวใจ
ลมเบา ๆ พัดโชยพัด
เพียงแค่นั้นก็พลันสะอื้นไหว
เหงา เหงา เหงา เหงาจับหัวใจ
นานเพียงใดหัวใจก็...........ยังไม่ชิน
อยากรู้มีเพียงฉันที่อ้างว้าง
หรือเธอคนห่างก็ใจหวั่นไหว
เหงาบ้างรึเปล่ายามเรานั้นห่างไกล
นานเพียงใด..............หัวใจจึงจะได้เจอ
หลับตาลงน้ำตาหยาดหยด
อยากพบอยากเจอเพียงเธอรู้มั้ย
นับจากวันนั้นที่จำต้องห่างไกล
เธอยังคงตราตรึงไว้ในความทรงจำ
สายลมยังคงโบยโบก
ได้แต่ตะโกนด้วยหัวใจที่สั่นไหว
คิดถึง คิดถึง เธอคนดีที่อยู่แสนไกล
ฝากลมไปได้มั้ยให้ช่วยบอกเธอที
.หิมะขาว.......................
.....................................................................................
คิดถึงเธอ.....คนที่ดีที่สุดของฉัน
ในค่ำคืนนั้นที่มีเพียงเราสอง
ยังคิดถึงดวงตาของเธอที่จ้องมอง
และคิดถึงวันที่เราสองต้องห่างไกล
ที่รัก.....ที่ตรงนั้นเธอหนาวไหม
มาใกล้ ๆ จะกอดหัวใจให้เธออุ่น
ฝากรอยจูบบนหน้าผากที่หวานละมุ่น
กับสายลมอุ่น ๆ พัดสัมผัสข้างกายเธอ
ยามใดเมื่อเธอได้สัมผัสกับสายลมอุ่น
กลิ่นหัวใจคุ้น ๆ จะล่องลอยมาหา
อาจจะไม่มีตัวตน....แต่สัมผัสได้ยามหลับตา
ให้เธอรู้ว่า....สายลมนี้คือฉันที่โอบกอดหัวใจเธอ
สายลมหนาว...........
19 มิถุนายน 2551 15:26 น.
สายลมหนาว & หิมะขาว
เจ็บรึเปล่า ? เธอถามชั้น
เมื่อถึงวันต้องห่างหาย
เธอยิ้มแล้วจากไป
ทิ้งให้ชั้นจมน้ำตา
เหงารึเปล่าเมื่อต้องอยู่
ไม่รู้หรือจึงถามหา
วันคืนที่ผ่านมา
ขอบอกว่าจวนเจียนตาย
วันนี้พอชั้นลืม
เธอก็คืนให้หวั่นไหว
ลืมหรือที่ทำไว้
เธอจึงได้หวนคืนมา
มาร้องไห้กับชั้น
บอกเธอนั้นผิดนักหนา
อ้อนวอนทั้งน้ำตา
พร่ำพูดว่าให้ปรานี
ชั้นยิ้มแล้วร้องไห้
ช่างใจร้ายทำแบบนี้
พอเถอะนะคนดี
เจ็บครั้งเดียวก็เกินพอ
แม้ใจจะยังรัก
แม้จะเจ็บสักแค่ไหน
แต่ไม่ขอคืนกลับไป
ขอโทษนะที่ใจไม่อาจกลับไปรักเธอ...
หิมะขาว........
หน้าส่วนตัว
1001
Lovers
0 คน เลิฟสายลมหนาว & หิมะขาว
Calendar
