1 มกราคม 2550 08:54 น.
สายลมหนาว & หิมะขาว
..เธออาจไม่ใช่ใครคนนั้นที่ฝันใฝ่
..เธออาจไม่ใช่คนที่ใจชั้นใฝ่หา
..เธออาจไม่ใช่ใครบางคนที่เคยฝันยามหลับตา
..เธออาจเป็นเพียงลมพัดพาให้ฉ่ำใจ
..เธออาจเป็นเพียงสายฝนที่พรมช่ำ
..เธออาจเป็นเพียงคนนั้นที่ทำให้ใจชั้นหวั่นไหว
..เธออาจเป็นเพียงแค่กองฟืนยามที่ร้าวเหน็บหนาวใจ
..เธอคือคนที่ทำให้หัวใจฉันยิ้มทั้งน้ำตาทุกค่ำคืน
..หิมะขาวโปรย
..แม้ว่าฉัน...ไม่ใช่ใครคนนั้นที่เธอฝัน
..แม้ว่าฉัน....ไม่ใช่คนสำคัญที่เธอใฝ่หา
..แม้ว่าฉัน....ไม่ใช่คนที่อยู่ในสายตา
..แม้ว่าฉัน....ไม่ใช่เทวดาแต่ทั้งหมดใจมีให้เธอ
..ฉันอาจเป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง
..ไม่ได้หวานซึ้งเหมือนคนไหนๆ
..ฉันอาจไม่ได้เลิศเลอเหมือนใคร ๆ
..มีเพียงแต่หัวใจที่ให้เธอ.......
..ฉันอาจเป็นเพียงสายฝนที่ฉ่ำเย็น
..ฉันอาจเป็นสายลมที่พัดเอาแต่ความห่วงใยไปให้
..ฉันอาจเป็นเพียงเม็ดทรายที่ไม่เคยมีค่าอะไร
..แต่รู้ไหมว่าฉันจะเป็นอะไร.....ฉันก็รักเธอ
..สายลมหนาว
28 ธันวาคม 2549 08:17 น.
สายลมหนาว & หิมะขาว
..ยังคงเป็นคนที่เดียวดาย
..สองเท้าเหยียบย่ำลงไปบนผืนทรายคว้าง
..ในหัวใจของฉันมันมีแต่ความอ้างว้าง
..แค่ลมพัดผ่านก็หนาวสะท้านจับใจ
..ในความลำพังเงียบเหงา
..เหลือเพียงเงาของคนที่อ่อนไหว
..หยาดน้ำตาพรั่งพรูท่วมหัวใจ
..นานเนิ่นนานสักเพียงใดเหงาในใจจึงจะเลือน
..หิมะขาว
..ยังคงเป็นฉันที่อยู่ลำพังตรงนี้
..อิงแอบซบไออุ่นคนดีที่ข้างฝัน
..เอื้อมมือไขว่คว้าสัมผัสแสงจันทร์
..ในความรู้สึกเงียบงันของค่ำคืนที่ร้าวราน
..สัมผัสไออุ่นเคว้งคว้าง
..โอบกอดหัวใจอ้างว้างเงียบเหงา
..จับมือสัมผัสเพียงแค่ลมบางเบา
..เหลือเพียงความเศร้ากับรอยน้ำตา
..สายลมหนาว
28 ธันวาคม 2549 08:15 น.
สายลมหนาว & หิมะขาว
..หิมะขาวพร่างพรูโปรยปราย...
..หัวใจชั้นปลิวหายไปกับสายลมหนาว...
..กระหวัดกายกอดแนบแน่นเหม่อมองดาว...
..แต่ดาวพราวกลับซ่อนแสงหลังเมฆดำ...
..น้ำตาหลั่งรินหยาดหยด....
..เอนซบหัวใจหม่นเศร้า...
..รักเอ๋ยทำไมมีแต่ความเหงา....
..เหลือเพียงเรากับภาพเงาใครบางคน....
..ลมเอ๋ยช่วยพัดพรูความคิดถึง....
..ความคะนึงให้หนึ่งคนที่ห่วงหา....
..กระซิบบอกเค้าที...ว่ามีคนที่เฝ้ารอทั้งน้ำตา....
..หวังแค่เพียงเค้าหวนหา...แค่ข้ามคืน....
..ลมหนาวยังคงพัดกระหน่ำ...
..ตอกย้ำย่ำรอยหนึ่งคนเหงา....
..ให้ผ่านพ้นเงาคืนหนาวเหน็บเพียงลำพัง....
..ได้แต่ฝันหวังหนึ่งคนจะหวนคืน....
..หิมะขาว
..โอบกอดสายลมหนาวเพียงลำพัง....
..สองมือฉุดรั้งและไขว่คว้า....
..คว้าได้เพียงความเหงากับน้ำตา....
..หัวใจที่ปรารถนาเพียงพ้นผ่านค่ำคืน...
..น้ำตายังไหลรินใต้เงาจันทร์...
..เอนซบความฝันที่อ่อนล้า...
..เหม่อมองดาวที่พร่างพราวพร้อมน้ำตา...
..แค่สายลมพัดมาก็สั่นหนาวทั้งหัวใจ...
..ไม่เคยคิดว่าลมหนาวจะทำร้ายใคร...
..หรือจะทำให้ใครปวดร้าว...
..แค่เพียงสายลมที่พัดผ่านบางเบา...
..ก็ทำให้ฉันเหงาและทรมานแทบขาดใจ...
...สายลมหนาว
27 ธันวาคม 2549 16:03 น.
สายลมหนาว & หิมะขาว
.. ลมพัดผ่าน..น้ำตาฉันร่วงหล่น
.. ลมพัดคนไกล..ห่างให้จางหาย
.. ลมพัดพา..ความเจ็บช้ำมิเสื่อมคลาย
.. ลมพัดกาย..ฉันเหน็บหนาวมาเนิ่นนาน
.. ลมพัดหนาว..ใจฉันสั่นสะท้าน
.. ลมพัดผ่าน.. พาดอกหญ้าให้พริ้วไหว
.. ลมพัดหนัก..พาหัวใจฉันลอยไป
.. ลมพัดไกล..หัวใจฉันแทบขาดรอน
.. สายลมหนาว
.. ลมพัดผ่าน..น้ำตาจันทร์พลันร่วงหล่น
.. ลมพัดชน..กลีบดอกไม้เกลื่อนใจหาย
.. ลมพัดผ่าน ..ดวงดาราร่วงหล่นไกล
.. ลมพัดใจ..ใจฉันหายลอยตามลม
.. ลมพัดหนาว ..ใจฉันหนาวสั่นสะท้าน
.. ลมพัดนาน..พัดอ้อลู่และพริ้วไหว
.. ลมพัดหนัก..พัดให้ฉันนั้นหวั่นใจ
.. ลมร้างไกล..ลมห่างหายคล้ายดั่งเธอ
..หิมะขาว
27 ธันวาคม 2549 15:08 น.
สายลมหนาว & หิมะขาว
.. ใบไม้หล่นร่วงเปลี่ยนสี
.. บทกวีร้อยพันตัวอักษร
.. ถ่ายทอดความรักเป็นบทกลอน
.. เป็นภาพสะท้อนความทรงจำ
.. ยามลมหนาวพัดมา
.. หัวใจอ่อนล้าสั่นไหว
.. เพียงใบไม้ปลิดปลิวก็สะท้านหัวใจ
.. รอเพียงเมื่อไหร่จะร่วงสู่ดิน
.. สายลมหนาว
..ใบไม้เปลี่ยนสีในฤดูหนาว
..แสงดวงดาวซีดจางคืนเดือนหงาย
..แสงจันทร์กลบดาวให้หล่นร่วงลับลาไป
..ลมหนาวพัดใบไม้ให้ร่วงหล่นลงมา
..ฉันมองใบไม้ร่วงหล่นที่หน้าต่าง
..หล่นร่วงหมุนเคว้งคว้างแล้วพัดผ่านหาย
..ใบไม้สีแดงสดร่วงหล่นกระจาย
..เหมือนหัวใจฉันลอยหายร่วงหล่นประดับดิน
...หิมะขาว
Lovers
0 คน เลิฟสายลมหนาว & หิมะขาว
Calendar
หน้าส่วนตัว
1167
