ไม่ต่างกัน..

..สายลมทะเล..

วันนี้เจอเสนาหอยในห้องน้ำพารากอน

ใช่ครับ ผมไปพารากอนมา .. หน้าตาอย่างผมก็เดินพารากอนได้เหมือนกัน (ผมถาม รปภ.แล้วว่าหน้าตาอย่างผมนี่เดินได้ไหม รปภ.ยืนยันว่าได้ “อย่างพี่นี่ อย่าว่าแต่พารากอน หมอชิตก็ไปเดินได้ครับ” ผมงงกับคำตอบเล็กน้อย แต่คาดว่าหมอชิตคงไฮโซมาก)

ตอนเจอหอย.. ตอนแรกก็อึกอักว่าจะทักดีไหม เพราะก็คนเคยเห็นหน้ากันอยู่ (หอยอาจจะไม่เคยเห็นหน้าผม แต่ผมนะเคยเห็นหน้าหอย) แต่ดูสีหน้าและอาการกระสับกระส่ายของหอยแล้ว ไม่ทักน่าจะดีกว่า .. เพราะหอยตอนนี้ มีอาการลุกลี้ลุกคนเหมือนคนติดยา ซึ่งหากไอ้สามคนในห้องส้วมไม่ยอมเปิดประตูในไม่กี่อึดใจนี้ ผมมั่นใจว่าหอยของผมจะมีมาตรการกดดันขั้นรุนแรง

...........................................

โถปัสสาวะว่างแล้ว ผมเดินแทรกตัวเข้าไปซบ
อืม การได้ปลดปล่อย มันรู้สึกดีอย่างนี้เอง
ผมเคลิ้มอย่างมีความสุข และก็เกือบลืมหอยไปแล้ว ถ้า..

“ก๊อกๆๆ” 
เสียงเคาะประตูห้องส้วมปลุกผมจากภวังค์ ที่จริงเสียงมันไม่ได้ดังแบบนั้น เพราะมันเป็นประตูพลาสติก แต่ไม่รู้ทำไมสมองผมแปลความออกมาเป็นเสียง “ก๊อกๆๆ” 

“อะ อื้อ” เสียงกระแอมในลำคอตอบมาจากข้างใน
ผมจึงถึงบางอ้อว่าผมสำคัญผิด ที่แท้หอยมารอใครที่อยู่ในส้วมนั่นเอง

ด้วยความอยากรู้ ว่าคนในส้วมใช่วิลลี่หรือไม่ เพราะวิลลี่ก็คนเคยเห็นหน้ากันอยู่ (วิลลี่อาจไม่เคยเห็นหน้าผม แต่ผมนะเคยเห็นหน้าวิลลี่) รวมกับเหตุผลที่ว่า กลิ่นจากสามห้องตอนนี้มันช่างบัดซบจริงๆ ผมก็เลยอยากรู้ว่า ไอ้ที่หน้าหล่อๆ นะ ..เข้าส้วมแล้วมันก็ผลิตออกมาเหม็นไม่ต่างจากเราใช่ไหม 
ด้วยความอยากรู้ ผมจึงยืดเวลาปลดปล่อยออกไปให้นานขึ้น

“ก๊อกๆๆ” 
เสียงเคาะครั้งที่สอง คราวนี้ผมแอบหันไปมอง
ปรากฏว่าหอยของผมเคาะห้องถัดไป.. อ้าว อย่างนี้ เปิ้ลก็มาด้วยนะซิ

ผมแอบหัวเสีย เพราะข้อสันนิษฐานของผมอาจทดสอบไม่ได้ เพราะเปิ้ลก็ไม่ได้หน้าตาดีไปกว่าผม และไอ้กลิ่นหมาตายนี้อาจจะเป็นของเปิ้ล.. 
ผมจึงตัดใจ ยิงช็อตสุดท้ายแล้วจัดเครื่องแต่งกาย เดินไปล้างไม้ล้างมือ ..ระหว่างนั้นเอง

“ก๊อกๆๆ” 
หอยเคาะห้องที่สาม และผมเห็นหน้าตาของหอยแบบชัดๆ เต็มๆ

เมื่อตาสบตากันแล้ว ผมจึงส่งยิ้มให้ แต่หอยไม่ยิ้มด้วย
นอกจากจะไม่ยิ้ม หอยยังบูดบึ้ง ขนที่แขนตั้งสู้ เข่าสองข้างบีบชิด กางเกงยีนส์สั่นนิดๆ .. อาการอย่างนี้ ไม่ควรเสวนาด้วย ผมรู้

หอยขยับขาส่งสัญญาณสุดท้าย “ถ้าพวกมึงไม่เปิดออกมา กูพังประตูเข้าไปแน่”
แต่ก่อนที่การฆาตกรรมจะเกิดขึ้น

“แกร๊ก” ประตูห้องส้วมห้องแรกเปิด
หอยแทรกตัวเข้าไปอย่างรวดเร็ว ไอ้คนที่เดินออกมาหันไปมองหน้า แต่หอยไม่สนใจผลักหลังเจ้าคนนั้นพ้นขอบประตูแล้วลงกลอนดังลมพัด
วินาทีจากนั้นจะให้ผมบรรยายไหม...

.......................................................

ผมเดินยิ้มคนเดียวออกจากห้องน้ำ
เสียงที่ได้ยินช่างไพเราะจับใจ

ก่อนออกจากห้าง ผมส่งยิ้มให้ รปภ. คนเดิม
นึกในใจ นอกจากหน้าตาของผมจะไฮโซแล้ว เสียงของผมก็ไฮโซไม่ต่างจากหอย
ท่อนฮุคของเรารุนแรงและดุดัน

แม้ผมจะไม่รู้ว่าของวิลลี่จะเป็นยังไง.. แต่ผมก็ไม่เสียใจ
เพราะอย่างน้อย..วันนี้ก็ได้รู้แล้วว่า.. ผมกับพวกไฮโซ ที่แท้ก็ไม่ได้ต่างกันเลย
เราต่างก็มีวันที่ขี้แตก .. และยามที่มันแตก ให้กดชักโครกกลบเท่าไหร่ก็ไม่มิด

ผมผิวปากเดินขึ้นรถไฟฟ้า... มั่นใจว่าถึงสถานีปลายทางแล้ว หอยก็คงยังกบดานในห้องส้วมอีกสักพัก

รอให้กลิ่นหายและคนซา.. ซึ่งก็เป็นเรื่องธรรมดา เป็นผมก็ทำอย่างนั้น


...............................................................
ปล. เรื่องนี้เสนาหอยเป็นแค่แพะ เพราะผมออกจะใส่ไข่เยอะไปหน่อย