2 กันยายน 2548 21:44 น.
..สายลมทะเล..
วันมะรืนหัวหน้ากับพี่หมอว่าที่ภรรยา จะไปฮันนีมูนแถบสแกนดิเนเวีย วันนี้แกเลยให้ผมไปแลกเงินยูโรให้ที่สนามบิน... ให้ผมมา 4200 บอกว่าช่วยแลกมา 95 ยูโร ผมแอบเช็คในเนตแล้ว เห็นว่ากำไร เลยขับรถไปแลกให้โดยไม่อิดออด
ไปถึงก็จริงดังคาดราคายูโรตกนิดหน่อย ผมเลยมุบมิบส่วนต่างไว้กินขนม ฮ่า พูดเล่นนะครับ ผมแลกให้ไปร้อยยูโร ยอมขาดทุนเข้าเนื้อตัวเองอีกยี่สิบบาท ... แบบนี้ไม่ได้สองขั้นก็เห็นจะผิดใจกันแน่ กำลังนับเงินที่รับมาอยู่เพลินๆ สายตาก็บังเอิญไปฟาดเข้ากับนางฟ้าสายการบินแหลกของพี่อีแร้ง(อ้าว! ถอนครับท่านประธาน ผมขออนุญาตถอน ไม่เจตนาจะพาดพิงครับท่าน เดี๋ยวฉบับหน้าพี่แกจิกผมไม่ได้ไปผุดไปเกิดสิบชาติ ลำบากท่านยมต้องสั่งจองกระทะทองแดงส่วนตัวให้ผมอีก)
รูปร่างหน้าตาของเธอทำเอาผมถึงกับตะลึง เห็นแอร์มาตั้งเยอะ ไม่เคยเห็นยี่ห้อไหนเย็นเท่านี้ เอ้ย! สวยขนาดนี้ ผมนิ่งอึ้งตาค้างน้ำลายไหล มือไม้อ่อนไม่มีแรงจนยูโรแทบร่วง (ดีว่างกเลยคว้าทัน)
เจ้าตัวกับเพื่อนกำลังยุรยาตรตรงมาทางนี้ ไวเท่ามอเตอร์ไซด์ซิ่ง สมองผมรันปรี๊ด รีบจดเบอร์มือถือใส่ใบเสร็จแลกเงิน หวังทอดสะพานรักมอบให้นางฟ้าคนงาม
"แม่ง! ไอ้จราจรเหี้ยนั่น กำลังรีบๆ กวนตีนอยู่ได้"
พิกุลจากปากนางฟ้าที่ร่วงตกสวรรค์ ปลุกภวังค์ความหลง
ผมได้แต่ส่งยิ้มแหยๆ ให้กับความว่างเปล่า
อืม! ซาตานเดี๋ยวนี้ดูดีขึ้นทุกวัน
2 กันยายน 2548 21:41 น.
..สายลมทะเล..
มะนาวไม่ใช่คนหน้าตาเลวร้าย ออกจะเป็นคนหน้าตาดีเสียด้วยซ้ำ เพียงแต่ยังสงสัยและกังขากันอยู่ว่า ไอ้ดีที่ว่านะดีอังกฤษหรือดีไทย..แต่ก็ช่างเถอะ หน้าตาไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรนัก ขอแค่ไม่พิกลพิการดั้งยุบจมูกบานกรามใหญ่ มะนาวก็เชื่อว่า สาวไหนๆ ก็ควงมะนาวออกงานได้ไม่อายใคร ..ลงทุนขึงม่านกั้นเสียหน่อย เก็บค่าผ่านประตูคนละสามบาท ..ประชันเมียงูได้สบาย ..อ้าว! คนละงานกันเหรอ
แม้ว่ามะนาวจะมีคุณสมบัติครบครันและครบเครื่อง พอที่จะสมัคร ส.ส. (สมาคมผู้ชื่นชมสุรา) แต่มะนาวก็อ่อนแอเกินกว่าจะพยุงตัวเองไหว หลังน้ำสีรวงข้าวล่วงผ่านคอแค่แก้วแรก มะนาวก็เซไปซบตีนและขวดโซดาโต๊ะข้างๆ อยู่เสมอ มะนาวเลยหันไปเอาดีกับน้ำผลไม้แทน..ซึ่งนั่นกลายมาเป็นจุดด่างพร้อยในการเข้าสังคมของมะนาวจนปัจจุบัน.. แต่ช่างเถอะมะนาวใช่อยากเข้าสังคมจนตัวสั่นเสียเมื่อไหร่..มะนาวปลอบตัวเองอย่างจองหองแบบนั้น
มะนาวเป็นคนพูดน้อย ตั้งแต่คบกันมา แทบไม่เคยได้ยินมะนาวพูดติดกันเกินสองประโยค กระทั่งคนรอบข้างก็บอกว่ามะนาวพูดน้อย ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเพราะมะนาวไม่อยากพูด หรือเพราะมะนาวปากเหม็น.. สาวๆ หลายคนเคยอยากพิสูจน์กลิ่นปากมะนาว แต่ก็ถูกมะนาวอายถีบกระเด็นออกมาทุกคน..สาเหตุในการพูดน้อยของมะนาวเลยยังมืดแปดด้าน
หลายปีก่อนพวกเราไปเจอหมอดูข้างถนนโดยบังเอิญ จึงถือโอกาสดูดวงกันเล่นๆ ..หมอบอกมะนาวเป็นซิฟิลิส เอ้ย! หมอบอกมะนาวควรไปเป็นนักการทูต เพราะมะนาวมีศิลปะในการมอมเมาคนด้วยคำพูด ชนิดที่หมอเสน่ห์และสาลิกายังอาย.. ทุกคนหัวเราะก๊าก มะนาวยิ้มๆ
ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิต พ่อกับแม่เข้ามาคุยกับมะนาว แม่บอกกับมะนาวว่า.. ถึงเวลาที่ลูกต้องเลือก ลูกอยากเรียนอะไรแม่ตามใจลูก..แต่แม่อยากให้ลูกเรียนเภสัช..มะนาวยิ้ม ..พ่อบอกมะนาวว่า..ชีวิตและอนาคตของลูก ลูกต้องตัดสินใจเอง ใครๆ ก็คิดแทนลูกไม่ได้..แต่พ่ออยากให้ลูกเรียนโบราณคดี..มะนาวยิ้ม มะนาวนึกถึงคำพูดของหมอดู..ชีวิตคุณเหมาะที่จะเป็นนักการทูต..แล้วมะนาวก็ยิ้ม
มะนาวตัดสินใจเข้าเรียนทหาร..ตัดผมสั้นเกรียน วิ่งตากแดดตัวดำ..ในแถวทหารห้ามยิ้ม แน่นอนห้ามพูด..มะนาวเลยได้เงียบโดยไม่มีคนสงสัย
มะนาวกับผม เราไม่ได้เจอกันหลายปี จนกระทั่ง..ผมตามนายไปเล่นกำถั่วในบ่อนกัมพูชา ผมเจอมะนาวเดินขายสบู่ที่นั่น มะนาวแต่งตัวหล่อ ใส่เชิ้ต นุ่งสแล็ค รองเท้าหนัง เร่ขายสบู่ไปทุกบ่อน ..ใครๆ แถวนั้นรู้จักเซลล์สบู่ชื่อมะนาวกันทุกคน ..มะนาวขยัน ใจดี และซื่อตรง สบู่ของมะนาวก็มีคุณภาพแถมราคาไม่แพง ทุกคนจึงชอบซื้อสบู่จากมะนาว
ผมไม่รู้ว่ามะนาวลาออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ และยิ่งหาเหตุผลไม่ได้ว่าทำไมมะนาวถึงตัดสินใจอย่างนั้น ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว..
เจ้านายผมเสียไปอีกสี่แสน ท่าทางเลยดูหงุดหงิด ผมเดินเอาผ้าเย็นหยดน้ำหอมไปส่งให้ และเลิกคิดถึงเรื่องมะนาว..ผมไม่ได้เข้าไปทักเพื่อน..ผมกลัวเพื่อนอาย
ผมตามนายอยู่หลายปี บ่อนพม่า กัมพูชา บ่อนมาเลย์ ผมไปมาหมด ชีวิตราชการผมรุ่งโรจน์ ชนิดที่ช้างที่ไหนก็ฉุดไม่อยู่ (ตัวที่บ้านก็ด้วย) ..ใครๆ ก็อิจฉา กับความก้าวหน้าแบบไนกี้..ก้าวไปไม่หยุดยั้งของผม ส่วนใครจะหมั่นไส้ ผมก็ถือคติแบบคอนเวิร์ส..ทางใครทางมัน ..เพียงไม่กี่ปี ลาภยศจึงประเดประดังเข้ามาในชีวิตแบบตั้งตัวไม่ติด จะขาดก็แต่สรรเสริญและซ่กเล็กที่ไม่มีใครคิดถวายให้
ปลายปีสี่เจ็ด มีนายทหารย้ายจาก บก.สูงสุด มาเป็นนายทหารข่าวกรองประจำที่ปรึกษาผู้บัญชาการ สาวๆ ในแผนกไปเห็นหน้ามาแล้ว บอกว่ายังหนุ่มฟ้อหล่อปิ๊งสมาร์ทบึ้ม จนผมหมั่นไส้ เลยลงทุนเดินข้ามฟากกองบัญชาการไปดูกับตา
ไอ้หม่าเอ้ย! นั่นมันมะนาวนี่หว่า ผมดีใจจนเนื้อเต้น กระโดดเข้ากอดมัน..แต่ไม่ทันถึงมัดกล้าม รองเท้าเบอร์สี่สิบสามก็ถีบผางเข้ากลางอกกระเด็นออกมา ..มันยังขี้อายใช้กำลังเหมือนเดิม ..ผิดก็แต่มะนาวพูดมากขึ้น
.........................................................................
การแต่งงานของสายลับในประเทศเป้าหมายที่เข้าไปแทรกซึม เป็นเสมือนหนึ่งในหน้าที่เพื่อสร้างความไว้วางใจ ..มะนาวเป็นสายลับระดับพระกาฬ เทียบได้กับรหัสเลขตัวเดียวของอังกฤษ 001 ถึง 009 มะนาวจึงทุ่มเทให้กับหน้าที่ และแต่งงานมีเมียอยู่ที่นั่น ..สิ่งเดียวที่มะนาวไม่มีคือลูก..มะนาวตั้งใจที่จะไม่มี มะนาวรู้ดีว่าวันนึงมะนาวจะต้องกลับเมืองไทย และต้องทิ้งพวกเขาไว้ข้างหลัง
วันที่มะนาวได้รับคำสั่งให้สิ้นสุดการเป็นสายลับและกลับประเทศ มะนาวใจหาย..นึกถึงเมียคู่ทุกข์คู่ยากที่ร่วมชีวิตกันมาแล้ว มะนาวน้ำตาไหลเอาดื้อๆ ..หน้าที่ต่อชาติบ้านเมือง บางครั้งก็บีบคั้นต่อหัวใจคน..
คืนเดินทาง มะนาวจูบแก้มเมียเบาๆ ทิ้งจดหมายเล็กๆ ไว้ข้างหมอน
พี่จำเป็นต้องไป ดูแลตัวเองให้ดี พี่คงไม่กลับมาอีก ตังค์สามไหฝังไว้ใต้โคนต้นกล้วย ขุดเอาไปใช้ตั้งต้นชีวิตใหม่กับคนดีดี..
รัก ..
พี่มะนาว
ไม่มีใครรู้ว่ามะนาวเคยเป็นสายลับ ผมเองก็ไม่รู้ ..ถ้าไม่ใช่เพราะกองทัพนำเอาระบบฐานข้อมูลคอมพิวเตอร์มาใช้กับงานด้านข่าวกรอง และผมเป็นผู้รับผิดชอบโครงการนี้..ผมคงไม่มีทางได้รู้
ชื่อของมะนาวปรากฏอยู่ในรายชื่อระดับลับสุดยอด ..เรืออากาศเอก มะนาว มะพร้าวส้มอ้อย
มะนาวไม่เคยพูดถึงอดีตของตัวเอง ผมก็ไม่เคยเอ่ยปากถาม ..หลายปีในกรุงเทพเปลี่ยนชีวิตคนโสดเช่นผมให้กลายเป็นคุณพ่อลูกสอง ผมจึงมีเวลาให้มะนาวน้อยลง.. ถ้าคุณยังไม่มีลูกคุณคงไม่เข้าใจ ..แต่ที่สำคัญมะนาวเป็นผู้ชาย และผมก็ไม่ได้เป็นเกย์
ผมเจอมะนาวกี่ครั้งก็เห็นมะนาววุ่นอยู่แต่กับงาน.. ผมเคยถามมะนาวว่าไม่คิดแต่งงานบ้างเหรอ..มะนาวยิ้ม มันบอกผมว่า มันแต่งงานแล้ว และมันไม่คิดแต่งงานอีก ..ความรัก ไม่ได้สำคัญไปกว่าความซื่อสัตย์ภักดีหรอก ..มันเงียบไปอึดใจ ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ ..ทั้งต่อหน้าที่ และต่อคนที่รักเรา..
ชีวิตของบางคน ทั้งขมหวานและน้ำเน่ายิ่งกว่านิยาย
ไม่รู้ว่าผมเล่าเรื่องมะนาวให้คุณฟังทำไม ..แต่คุณพอรู้จักเพื่อนผมคนนี้แล้วใช่ไหม ..จำไว้นะ เขาชื่อมะนาว
Lovers
0 คน เลิฟ..สายลมทะเล..
Calendar
หน้าส่วนตัว
1205
