10 มีนาคม 2551 09:55 น.
..สายลมทะเล..
กระจิริดนิดเดียวเจียวใจน้อง
กะอีแค่ปวดท้องทำร้องไห้
ไปหาหมอขอยาพาสบาย
น้องมานั่งร้องไห้ ได้อะไร
ช่างใจเสาะเสียจริง นะหญิงสาว
พอไต่ถามเรื่องราว โมโหใส่
แปรปรวนรวนเร ทะเลไฟ
ไม่เข้าใจจริงจริง ผู้หญิงนี้
ฟูมฟายทุกข์โศก เหมือนโลกแตก
ประหลาดแปลกพาพาลรำคาญพี่
ขอร้องเถอะเนื้อทองหยุดร้องที
ขอดีดีโปรดทำ..อย่าสำออย
หยุดสะอื้นฮึกฮัก ที่รักจ๋า
อย่าให้พี่บ่นบ้าพาเศร้าสร้อย
เจ็บอะไรกันนัก ตะบักตะบอย
ไหนร่องรอย? ขอพี่จับ แม่พลับพลึง
จ๊ะโอ้โหโตใหญ่ อะไรหว่า
พุงน้อง บะเร่อบะร่า จนน่าทึ่ง
หรือเหมาปลามากิน หมดสิ้นบึง
คุณน้องถึงบวมฉึ่ง ตะลึงตะลาน
น้องหยุดร้อง ค้อนขวับ ปะหลับปะเหลือก
ก็พี่เสือกอยากสี แล้วขี้คร้าน
นี่คือผล เจ็บท้อง..ทรมาน
อวสานความสุข..ทุกข์ด้วยกัน
ตอนพี่ทับ น้องร้อง “เดี๋ยวท้องพี่”
พี่กลับไม่ไยดีทำหุนหัน
ท้องครั้งนี้เพราะพี่ทับ รับประกัน
ผมตื่นฝันพลันหงอย..แล้วปล่อยโฮ
8 มีนาคม 2551 21:26 น.
..สายลมทะเล..
ต่างตัวใครตัวมัน กันไปหมด
ยอมสลดทดท้อรอฟ้าฝน
ประชาชนแม้ยาก ลำบากลำบน
กลับยอมทุกข์ยอมทน ไม่โวยวาย
ให้นักเลงไม่เกรงกลัว จะชั่วผิด
มาบงการชีวิตลิขิตหมาย
ก็เตรียมนับวันรอตัดตอตาย
เมืองสลายควายสลอน ร้อนทั้งเมือง
หากเป็นจริงสิ่งร้ายควายตัวแรก
คงไม่แปลกเป็นผมดมยาเหลือง
เพราะเลือกตั้งครั้งนี้ผมมีเคือง
ผมนอนหลับทับเมืองไม่ได้ไป
แค่ไปกาโตโต ว่าโนโหวต
ผมก็โทษดินฟ้าหาไปไม่
แต่ละคนลงสมัคร รักข้างใด
ไม่เห็นจักรักไทยเลยสักคน
จึงธุระปะปัง ไม่รู้ร้อน
ปล่อยให้หมาเห่าหอน ไร้เหตุผล
เมื่อการเมืองไม่มี วีรชน
ควายก็หาเหตุผลให้ตนเอง
ก็ทุกเบอร์ให้เลือกเปลือกกะพี้
ล้วนรู้ไส้กันดีไม่ข่มเหง
ทำตลก รกสภา ฮาครื้นเครง
เดี๋ยวทหารมาเอง..รอนับวัน
ปล. ประชาธิปไตยแบบไทยไทย.. ไปไหนมา สามวาสองศอก
8 มีนาคม 2551 10:23 น.
..สายลมทะเล..
จะไปตามที่ไหน..ไอ้ความสุข
ก็ในเมื่อมันทุกข์ กันทุกที่
ยืนยัน มั่นใจ ว่าไม่มี
ความสุขวันนี้ ตายไปแล้ว
ที่ชอกช้ำก็ชี้นำ ประชุมญาติ
อ้างชาติ ชวนเชื่อ เป็นเชื้อแถว
รำขบวนล้วนริ้วเป็นทิวแนว
เรียกร้องอยู่แจ้วแจ้ว..เจ้าประจำ
รัฐบาลไม่มี ที่ดีพอ
รมต. ไม่มี ที่ดีฉ่ำ
ล้วนแต่เน่าแต่อืดและมืดดำ
ช่างเป็นเวรเป็นกรรม..ประเทศไทย
ล้มกระดานการบ้านกี่นานครั้ง
ที่วาดหวังการเมืองยกเครื่องใหม่
สุดก็กลับเข้าอีหรอบ..ระบอบไทย
ไม่มีใครแผ่นดินนี้..ดีกว่ากู
จะให้ถอยคนละก้าว ถอยไม่ได้
ประชาชนทนควาย จึงตายหมู่
ประเทศชาติล่มจม ตกหล่มคู
เพราะเชื่อคำ ผู้รู้ “ตามกูมา”
8 มีนาคม 2551 10:03 น.
..สายลมทะเล..
จากแรกรู้จัก..จนแต่งงาน
นอกจากน้ำตาลใส่กาแฟตอนเช้าแล้ว เธอบอกว่าในบ้านไม่มีอะไรหวานเลย
ผมสะอึกกาแฟที่เธอชง..
หนังสือพิมพ์หน้าบันเทิงเสนอข่าวดาราเลิกกันอีกคู่
ผมปิดหนังสือพับ โยนลงบนโต๊ะ
พาดหัว “สงสัยผัวมีชู้..อีโต้สับขาดกลางดึก ” โชว์หรา
ผมสะดุ้ง
ค่อยๆ เดินพินอบพิเทาไปหอมแก้มเมีย
เธอตกใจแทบเสียสติ
“อะไรเนี่ย” เธอพูดได้แค่นั้น..แล้วก็หน้าแดง
7 มีนาคม 2551 14:23 น.
..สายลมทะเล..
ป้ายรถเมล์ป้ายเดิมเริ่มที่นี่
คนก็เดียวกันนี้สี่ปีผ่าน
จากอรุณรักแรกกระโปรงบาน
เป็นสาวใสแสนหวาน ทำงานแล้ว
ในโมงยามความรักที่แสนสั้น
ได้รอรถร่วมกันกับขวัญแก้ว
แม้ไร้คำทายทักรักพรายแพรว
ใจก็เพริศเตลิดแล้ว โดยไม่รู้
เธอไม่เห็นเป็นฉัน ทุกวันทุกวี่
ที่ผ่านเดือนเคลื่อนปีไม่หดหู่
คอยแอบมองสองแก้มนวลที่ชวนดู
คอยแอบรู้แอบรับเธอกลับมา
สุขกับการได้รัก อยู่ห่างห่าง
สุขได้ยืนข้างข้าง แม้ไม่กล้า
สุขแม้วันฝนตกเปียกซ่กมา
เหมือนลูกหมาตกน้ำ..น่ารักดี
โรแมนติกตุ๊มต๊อมรักหน่อมแหน่ม
อาจไม่แจ่มไม่จัดถนัดถนี่
ไม่รู้ควรจะทักไม่ทักดี
แต่ยืนยันป้ายนี้..มีความรัก
Lovers
0 คน เลิฟ..สายลมทะเล..
Calendar
หน้าส่วนตัว
1205
