2 กันยายน 2548 21:14 น.
..สายลมทะเล..
เช้าหนึ่งชาม เย็นหนึ่งชาม ตามประสา
ตื่นก็สาย มาก็ช้า ลาก็บ่อย
ทำไปสิบหยิบมือ ถือว่าร้อย
เงินกระจ้อย บ่นพร่ำ ย้ำทุกวัน
ป่วยเข้าโรงบาลรัฐ เบิกทุกบาท
ค่าเทอมลูก ไม่เคยขาด หลวงจัดสรร
แก่เกษียณ บำนาญได้ ตายจากกัน
สวัสดิการ ร้อยพัน...ทำไม่รู้
ขั้นก็เพิ่ม ทุกปี ไม่มีลด
ตีหน้าเศร้า โศกสลด ให้หดหู่
ขั้นพิเศษ เสนอหน้า กูซิกู
สารพัด นกรู้ ตามหลังนาย
อนิจจัง อนิจจา น่าอนาถ
ข้าของราษฎร์ ขาดสำนึก น่าใจหาย
คนดีนิ่ง เงียบรับ เหมือนอับอาย
ปล่อยมะเร็ง เนื้อร้าย กินองค์กร
1 กันยายน 2548 15:49 น.
..สายลมทะเล..
ยิงกรอกปากจ่อตาฆ่าตัดหัว
ตัดแขนขาสับตัวผัวเมียลูก
เด็กรุ่นสาวขึงถ่างมัดร่างผูก
ปฏิบัติการทำลูกจ่อเรียงคิว
กี่คน วนไปไม่ได้นับ
กี่ทับ คับร่างหมุนติ้วติ้ว
กี่รอย กี่หยาดสาดเลือดปลิว
กี่หิว ราคะถ่มทำลาย
ยากไร้ ไม่มีกินทั้งประเทศ
สงครามเหตุล้างเผ่าเศร้าฉิบหาย
เด็กหญิงขอข้าวกินพอกันตาย
ผมละอายเธอแก้ผ้า..บอกแลกกัน
กลิ่นตัวเธอแสบจมูกเหม็นบัดซบ
ผมรีบทบผ้านุ่งยึดถุงมั่น
ล้วงเศษเงินติดตัวเหลือพอปัน
ก็มันเหลือเท่านั้น..โดนปล้นมา
เป็นประเทศอยู่บนแผนที่โลก
เกิดเป็นคนเศร้าโศกกว่าเป็นหมา
ไม่มีฝันใดใดแต่เกิดมา
อนิจจาประเทศเช่นนี้..มีจริง
ประเทศไทยมีกินสุขสบาย
อยากมีอยากได้ได้ทุกสิ่ง
กลับเบื่อหน่ายความสุขเคยพักพิง
ลุกขึ้นมาจับปืนยิงฆ่ากันเอง
Lovers
0 คน เลิฟ..สายลมทะเล..
Calendar
หน้าส่วนตัว
1270
