26 สิงหาคม 2548 04:26 น.
..สายลมทะเล..
ข่าวแว่ว คนบ้านนี้เขาเตียงหัก
หมดรัก เคยทุ่มเทมหาศาล
สายใย ผูกพันอันตรฐาน
พังบ้าน แยกมุ้งคนละเตียง
ลืมสิ้น ดอกรักพันปี
สัญญามีซื่อตรงกระทงเสี่ยง
ลอยวิบวับโอ้เอ้กระเท่เอียง
ก็ยังบ่ายยังเบี่ยงไปลับตา
ติดบ่วง หวงหึงจนหน้ามืด
รักฝืด ถกเถียงจนเตียงผ่า
เป็นไท ก่อนครั้งคบกันมา
ดีกว่า..เพราะไม่ปรับเข้าหากัน
รักใหม่ อีกร้อยหรือแตกต่าง
หากไม่เหลือที่ว่างให้ต่างฝัน
ลืม,อภัย ไม่ระแวง แบ่งใจกัน
เตียงที่หักยังทันซ่อมใหม่คืน
26 สิงหาคม 2548 04:24 น.
..สายลมทะเล..
นิดเดียวหนอใจคน
ที่อดทนได้ยิ่งใหญ่
นิดเดียวหนอใจใคร
ที่น้อยใจได้มากมาย
บอบบางหนอร่างนั้น
ที่แสนรั้นและงอนง่าย
นิดเดียว ไม่มากมาย
จึงรักได้เพียงเดี๋ยวเดียว
25 สิงหาคม 2548 01:00 น.
..สายลมทะเล..
จันทร์กระจ่างสว่างใสเห็นใบหน้า
นั่นจึ่งได้รู้ว่า เข้าหาผิด
พี่หรือน้อง ห้องไหน ? ไม่ได้คิด
ต้องปล่อยเลย ตามติด ... ปิดประตู
25 สิงหาคม 2548 00:44 น.
..สายลมทะเล..
เป็นศาลาริมทางข้างถนน
พอหลบแดดหลบฝนทนอาศัย
คนเดินทางเหนื่อยนัก หยุดพักใจ
พอหายเหนื่อยก็ไป .. สู่ปลายทาง
เจียมตัว เจียมตน ทนสันโดษ
ไม่นึกโทษชะตากับฟ้ากว้าง
ตราบเท่าที่โลกนี้ยังมีทาง
โปรดแวะบ้าง ตรงนี้ .. มีศาลา
24 สิงหาคม 2548 14:57 น.
..สายลมทะเล..
ไม่มีรักอันใดให้หลบซ่อน
ไม่มีศรเทพใดให้มาปัก
ไม่มีแม้สักคนอับจนนัก
ไม่มีรักไม่มีเลยไม่มีใคร
มีดอกไม้ฝากถือเต็มมือสอง
ล้วนเป็นดอกสั่งจองสวยสดใส
หาได้มีเลยหรอกดอกใดใด
ที่จะเก็บมอบให้ใครสักคน
มีชีวิตราบเรียบเป็นกระดาน
ร้อยคน เดินผ่านหาใครสน
ยิ่งเห็นดอกไม้งามตามติดตน
ต่างจึงพ้นเลยผ่านไม่หยุดทัก
๒๔ สิงหาคม ๔๘
..สายลมทะเล..