5 พฤศจิกายน 2548 13:24 น.

พรหมลิขิต..ที่ไม่ถูกเวลา

..สายลมทะเล..

ได้พบเธอครั้งแรกคนแปลกหน้า
อนิจจาใจตัวมันรัวสั่น
ไม่นึกเลยแรกพบสบตากัน
ใจของฉันก็พลันเป็นของเธอ

โชคชะตาอันใดอาละวาด
ด้วยประมาทไม่ระวัง จึงพลั้งเผลอ
พรหมลิขิตกระแทกหน้าจนตาเบลอ
ไม่เห็นใครแต่เห็นเธอ..เพ้อทั้งวัน

ยิ้มของเธอยิ่งกว่าโซดาหมด
แล้วยกซดรวดเดียว ร้อนแสบสันต์
เร่าร้อน ยิ่งกว่าไฟประลัยกัลป์
เผาหัวใจดื้อรั้น ฉันละลาย

มนต์เสน่ห์อันใด ใครสะกด
หรือฟ้าดินประชดนอนตื่นสาย
เวลามีก่อนหน้าตั้งมากมาย
กลับส่งเธอมาได้..ตอนแฟนมา

ตาที่เหล่เธอนั้น ยังเขียวอยู่
รอยหยิกแดงสองหู ยังอวดหน้า
ไม่ทันยื่นอุทธรณ์ร้องฎีกา
เทพธิดาก็ซัดทัดดอกไม้

หากสวรรค์มีตาโปรดปราณี
เห็นใจชายขี้หลีที่ใจง่าย
อย่าโยนเนื้อล่อเสือยั่วน้ำลาย
ยามนางพรานใจร้าย..ถือปืนรอ

1832

love

comment

4 พฤศจิกายน 2548 13:47 น.

นาทีสุดท้าย

..สายลมทะเล..

เสียงระเบิดกึกก้องเต็มสองหู
เศษสะเก็ดปลิวหวืออื้อพรายพร่า
ลมกระแทกจุกอกนรกดา
สายกระสุนสาดมา..ไม่ตั้งตัว

ฝ่าพง ดงระเบิดมาทุกย่าน
ใจชายกายทหารจึงยิ้มหัว
อินทร์พรหมยมบาลยังคร้านกลัว
อุทิศหัวเพื่อชาติ ขลาดอะไร

มโนมอบพระผู้ เสวยสวรรค์
พลีกาย ทรงธรรม์ ถวายให้
ดวงใจ มอบสิ้น ซึ่งเมียขวัญ
เกียรติศักดิ์รักนั้น สถิตตัว

......................................

ไม่เจ็บเลยสักนิด แต่เลือดไหล
หลังมาจากข้างใน เหมือนท่อรั่ว
เอะอะ เอ็ดตะโร กันเนียนัว
ภาพที่เห็นมืดมัว ลงช้าช้า

พระไพรีพินาศห้อยคอเพื่อน
แม้จะเลือนยังเตือนกับตนว่า
ชีวิต ทุกชีวิต มีเวลา
ได้เกิดมา ทำหน้าที่..ดีพอแล้ว

...........................................

หลับตาลงครานี้ พี่ไม่ตื่น
อย่าสะอื้นเสียใจ นะขวัญแก้ว
ชาตินี้ สิ้นบุญ หมดชาติแล้ว
พี่จะไปรอแก้ว..ชาติถัดไป

1017

love

comment

1 พฤศจิกายน 2548 17:19 น.