31 ตุลาคม 2548 13:35 น.
..สายลมทะเล..
เจ้าคนเล็ก ป.ตรีจบ มาซบไหล่
จะคิดมากทำไมละพี่จ๋า
ร้อยสองร้อยซื้อหวยบ้าง ก็ธรรมดา
อย่าไปว่าพ่อแม่พี่ ไม่ดีเลย
ผมระอาหน้ายิ้มเจ้าตัวเล็ก
น้องยังเด็กตาดำดำจึงทำเฉย
แม่เป็นครูศีลธรรมไหนละเลย
พ่อก็เคยสอนเลขสามสิบปี
ยิ่งพี่สาวตรีโทเอกคณิตศาสตร์
ย่อมรู้คาดโอกาสหวังอันริบหรี่
สมองเลิศกวาดรางวัลไม่เว้นปี
ไฉนมีที่ว่าง..ทางปัญญา
น้องคนเดียวในบ้านจบเฉียดฉิว
คนอื่นเรียนสูงลิ่วกันถ้วนหน้า
เกียรตินิยมน้องไม่มีมาตีตรา
ยังอุตส่าห์แก้ต่างให้..แต่ละคน
สิบห้าวันซื้อฝันด้วยเงินร้อย
การรอคอยด้วยหวังเป็นเหตุผล
ชีวิต เป็นชีวิต แต่ละคน
เพราะดิ้นรน ฝันและหวัง นะพี่ชาย
อาจจะจริง ดังคำของน้องว่า
ชีวิตยังมีค่า เพราะขวนขวาย
เมื่อไร้หวังไหนต่างจากคนตาย
เลือดในกายนายตำรวจ..จึงเย็นลง
27 ตุลาคม 2548 22:32 น.
..สายลมทะเล..
ครองน้ำครำเหม็นคลุ้งทั้งคุ้งน้ำ
ร้อยพันธุ์ยุงอยู่ยามติดตามเฝ้า
เชื้อโรครุมยียวนให้ชวนเกา
ร้านข้าวต้มเจ้าเก่า อยู่ตรงนั้น
เย็นวันหนึ่ง ขณะเวลา เหล้าออกรส
และทุกโต๊ะเต็มหมดเหมือนอดกลั้น
ถึงสิ้นเดือนทั้งทีมีกินกัน
ที่อัดอั้นกันมาจึงฮาเฮ
ชั่วน้ำลายเม้าท์แหลกแตกฟองมัน
ก็ฉับพลันใครตะโกน ว่าตายเห่
แมวจรจัดพลัดตกหกคะเม
ลงไปว่าย นรกทะเล ที่มืดดำ
สันคอนกรีตสูงชัน เกินแมวไต่
สี่ตีนมันไหวไหว แรกก็ขำ
หลายนาทีเหมือนท้อ ว่ายรอกรรม
ทุกโต๊ะต่าง ร่ำร่ำ..จะเอายังไง
ใจหายเศร้าเหล้าผสม ขมไปหมด
อนาถสั่นรันทดอดไม่ไหว
น้ำก็เน่าแมวก็รอ พ้อกันไป
ทุกโต๊ะบีบหัวใจ..ทำไงดี
ไม่มีเลยสักคนขันอาสา
ทั้งคนเมาคนบ้าส่ายหน้าหนี
แมวหมดแรงจมร่วงห้วงนที
กรุงเทพสิ้นคนดี..กูโดดเอง..ตูม
27 ตุลาคม 2548 20:05 น.
..สายลมทะเล..
ร่ายระบำหน้าบานเท่าจานข้าว
สองแก้มสาวแดงเรื่อเจ้าเชื่อไหม
มีเหตุผลดลจิตอิทธิฤทธิ์ใด
ทำให้น้องเป็นไป ถึงเพียงนี้
แค่เพียงเขาเย้าหยอก หลอกน้องเล่น
ทำทะเล้นทีท่าพ่อตาตี่
เจ้าเด็กน้อยแสนงาม พี่ถามที
พ่อคนดีทำอย่างนี้ กี่คนแล้ว
ใช่พี่ชายรังเกียจเกลียดเขานัก
ลืมรูปรักวันวานเคยหวานแหวว
ยังจริงเล่นเสน่ห์ชายที่พรายแพรว
เขารักแล้วหรือยัง..หรือน้องรู้
พี่หวงน้องเท่าที่พี่ควรหวง
และเป็นห่วงทุกนาทีที่เป็นอยู่
หากสุดหล่อได้ฤกษ์ เลิกเจ้าชู้
น้องนึกอยากมีคู่..พี่ก็ยอม
19 ตุลาคม 2548 13:35 น.
..สายลมทะเล..
มีมะกอกสามตะกร้าปาไม่ถูก
ปมการเมืองใครผูกไม่รู้แก้
ยกทหารสามทัพไปดูแล
กลับไปติดร่างแห ตายหมดเมือง
หวังเชือดไก่เลือดทะลัก ให้ลิงดู
ลิงหาได้หดหู่ ไม่รู้เรื่อง
เชือดหาย เชือดหาย ตายเปล่าเปลือง
ไก่หมดเมืองเคืองลิง ไม่ดั่งใจ
ทีละน้อยทีละนิดทีละก้าว
รักยาวบั่นสั้นต่อจำได้ไหม
เพลิงพินาศราดน้ำมันดับควัน-ไฟ
ก็บรรลัยวอดวายตายด้วยกัน
ความจริงใจที่ไม่ พยักพเยิด
สันติภาพย่อมบังเกิด ใช่แค่ฝัน
จะต้องรออีกนาน เท่าไหร่กัน
ต่อให้เป็นชาติหน้านั้น..ฉันก็รอ
19 ตุลาคม 2548 13:19 น.
..สายลมทะเล..
เริงณรงค์สงครามมาสามโลก
ประจัญทุกข์ประจญโศกตะเลงพ่าย
ทศทิศฤทธิ์ขจร กระเจิงกระจาย
ผินหา ขวาซ้ายพ่ายสิ้นแล้ว
ยอดขุนพลชำนาญทุกการศึก
หยั่งคะเนเล่ห์ลึกที่เจื้อยแจ้ว
ทุกกลลวงกลวงกลางอันวางแนว
พาพลแคล้วตีตลหลบ สยบมณฑล
หยิ่งทะนงองอาจราชศักดิ์
ชายทั่วหล้าจงรักเหมือนลักปล้น
หาเคยมีประนีประนอมไม่ยอมตน
จึงอวดดีทิฐิระคน ทะล้นทะลาย
มาพ่ายลงก็สงครามที่หว่างอก
ระเหินระหกกะปลกกะเปลี้ยละเหี่ยหาย
รักที่เลือกกระเสือกกระสนกระวนกระวาย
ชนะใจเขาไม่ได้..ละอายจริง
Lovers
0 คน เลิฟ..สายลมทะเล..
Calendar
หน้าส่วนตัว
1187
