20 สิงหาคม 2548 03:46 น.
..สายลมทะเล..
มัชจุราช เอาความตาย มายัดเยียด
ความเจ็บปวด เบียดเสียด จนกลัดกลุ้ม
รักกลวง ลวงโลก ที่เร้ารุม
เริ่มแอบซุ่ม หลบลี้ หนีหน้าไป
เพื่อนยาก มากหน้า เคยปรากฏ
พอเสื่อมยศ หมดประโยชน์ เริ่มเฉไฉ
ธุระยุ่ง โน่นนี่ ทุกทีไป
เวลาอาจ มีให้ วันสุดท้าย
หนังสือธรรม คำสอน เก่าเก็บหิ้ง
มรดก ทอดทิ้ง แต่ครั้งไหน
ใกล้ตัว แค่เอื้อม กลับห่างไกล
ถึงเวลา ได้ใกล้ ใกล้เสียที
นอนหายใจ รวยริน อยู่โดดเดี่ยว
โลกทั้งโลก เราคนเดียว อยู่ที่นี่
มีพระธรรม นำทาง หลายราตรี
หลับตาลง คืนนี้ อาจหลับนาน
20 สิงหาคม 2548 03:45 น.
..สายลมทะเล..
เจ้าหยาดฟ้ามาค้างขอความรัก
ข้าหรือจักอาจขัดน้ำใจเจ้า
รื่นลมเย็นพัดผ่านระหว่างเรา
ข้าก็เผลอกอดเจ้าไว้กับกาย
.. วันนี้ .. มีคนมาทวงถาม
ให้นิยามความรักตามความหมาย
รักที่จริงยิ่งใหญ่ ใจหรือกาย?
ข้าตอบเขาไม่ได้ ละอายนัก
20 สิงหาคม 2548 03:43 น.
..สายลมทะเล..
ก็เลือกเอาจะเข้าวัดเสียตอนนี้
หรือเข้าตอนเผาผี เขาหามเข้า
กุศลบุญคุณธรรมต้องทำเอา
ตายเป็นเถ้า เขาทำให้...ก็ไม่ทัน
20 สิงหาคม 2548 03:41 น.
..สายลมทะเล..
เป็นเจ้า ยิ่งใหญ่คับฟ้า
เป็นขี้ข้า ซุกตัวไร้ที่อยู่
ถึงที่สุด ต่างคนต่างก็รู้
ใหญ่ก็อยู่ไม่เกินหนึ่งช่วงโลง
20 สิงหาคม 2548 03:40 น.
..สายลมทะเล..
ศัลยกรรมทำหมดทั้งเรือนร่าง
จมูกนิดปากบางคางรูปไข่
หน้าหมดจดสวยยิ่งกว่าหญิงใด
เหลือสิ่งเดียวเหลือไว้...คือใจดำ