20 สิงหาคม 2548 03:54 น.
..สายลมทะเล..
เหนื่อยอะไรนักหนางานแค่นี้
ปู่ทำนาทั้งปีไม่มีบ่น
ลุงหาปลาอาโหล๊ะกบต่างอดทน
สู้ดิ้นรนให้พ้นไหนจนยอม
เหนื่อยเพียงนิดซึมเศร้าเหงาเซ็งเบื่อ
เหนื่อยไร้เหงื่ออาบแอร์จนอ้วนป้อม
หรือเหนื่อยใจมากแท้แพ้ตรมตรอม
ที่ผ่ายผอมคือใจ...ใช่ร่างกาย
20 สิงหาคม 2548 03:53 น.
..สายลมทะเล..
หนึ่งหน้าที่ สำเร็จ สมบูรณ์แบบ
ห้องที่เคย ซุกแอบ ค่อยเปิดกว้าง
โลกแห่งความ จริง-ลวง ระหว่างกลาง
มันอยู่ห่าง ตัวเธอ .. แค่ข้ามมา
จากนี้ นี่แหล่ะ โลกจริงจริง
อุปสรรค สรรพสิ่ง ยิ่งทายท้า
ฝันมิใช่ นิทาน ปรัมปรา
ทุกสิ่งเห็น ตรงหน้า .. คว้าได้จริง
20 สิงหาคม 2548 03:52 น.
..สายลมทะเล..
นกน้อย ปีกบาง เคยป้อแป้
ซุกปีกแม่ อุ่นรัง เพียงพ้นหนาว
จบหลักสูตร หัดบิน อันยืดยาว
ขยับก้าว พ้นรัง .. กระพือบิน
20 สิงหาคม 2548 03:51 น.
..สายลมทะเล..
แต่ละก้าว แต่ละทาง ที่ย่างผ่าน
หนามตำ ตีนกร้าน น้ำตาไหล
ไม่ปริปาก บ่นท้อ ให้อายใคร
เธอเป็นอะไร มากมาย .. โดยไม่รู้
หน้าที่ วันนี้ ทำสำเร็จ
เจียระไน เหลี่ยมเพชร น้ำงามหรู
โลกกว้าง แค่เพียงก้าว ออกมาดู
ขอต้อนรับ เธอสู่ .. ชีวิตจริง
20 สิงหาคม 2548 03:48 น.
..สายลมทะเล..
ฤดูกาล
เมื่อร้อนพ้น ฝนมา เวลาบอก
มวลไม้ดอก ออกบาน เต็มลานทุ่ง
ผักบุ้งทอด ยอดอ่อน เต็มกระบุง
ต่างดำเนิน มั่นมุ่งวิถีชีวิต
ธรรมชาติ เคลื่อนไหว สรรพสิ่ง
กาลไม่เคย หยุดนิ่ง พรหมลิขิต
ระหว่างแยก แตกต่าง ทางความคิด
ความถูกผิด ลืมสถิต ยุติธรรม
กระชั้นเข้า กันยา เวลาย้าย
ฤดูกาล เข้านาย อุปถัมภ์
ผลงานใคร พอมี เป็นกอบเป็นกำ
รีบฟ้อนเล็บ ออกรำ เอามาโชว์
ให้นายเห็น ของจริง อันวิเศษ
มิใช่เลศ เล่ห์กล คนอวดโอ่
ทำงานดี พูดได้ ใช่คุยโว
อย่าปล่อยหนอน อ้วนโตเข้าชอนไช
ฝนล้างฟ้า ปลาโจน เล่นยอดหญ้า
รุ้งพาดฟ้า จูบดิน คนสงสัย
ใครบำเหน็จ ใครห้าเปอร์เซ็นต์ ยังหวั่นใจ
ใครจะมา ใครจะไปอยากรู้จัง