18 เมษายน 2555 16:41 น.
..สายลมทะเล..
ใช่ลำพูต้นนั้น ฉันจำได้
เคยมีเธอข้างกาย ตากแดดอุ่น
ตาสดใส แก้มยิ้ม อิ่มละมุน
ภาพเคยคุ้นหมุนหาย.. สลายวับ
ลำพูต้นเดิม ยังยืนอยู่
แต่ไม่รู้ทำไม เธอไม่กลับ
วันนี้ คนนี้ มารอรับ
เธอจะกลับมาไหม..ฉันอยากรู้
13 เมษายน 2555 19:06 น.
..สายลมทะเล..
ทั้งชีวิตมากพอ ขอพิสูจน์
ว่าคำพูดทั้งมวลล้วนเชื่อได้
จากวันนี้ถึงวันหน้า ชีวาวาย
ก็จะตายด้วยภักดิ์ในรักนั้น
ขอเธอใช้ชีวิตไม่ผิดต่าง
เดินทางไปตามหัวใจฝัน
จะมีกันหรือไม่ ไม่สำคัญ
แค่มีฉันที่รักเธอ.. ก็พอแล้ว
13 เมษายน 2555 19:03 น.
..สายลมทะเล..
ทุกครั้งที่ฉันไม่มั่นใจ
แค่ยื่นมือออกไปให้เธอจับ
เธอยิ้มสดใสและตอบรับ
เธอจับมือฉัน ให้มั่นใจ
ความอบอุ่นคุ้นเคยจากมือนั้น
เป็นพลังให้ฉันสู้วันใหม่
แม้วันนี้ มือนี้ ที่ยื่นไป
จะไม่มีใคร คนนั้น.. จับมันแล้ว
30 เมษายน 2554 15:23 น.
..สายลมทะเล..
นอนสลด ขดตัว กลัวไม่รอด
ไข้ตลอดสองคืนติด จิตหวั่นไหว
ยาหมดแผง แรงไม่มี ไปที่ใด
จึงไม่มียาใหม่ ให้เรากิน
อยู่คนเดียว ในโลก ของคนไข้
สะกดใจ ฝืนเกร็ง เพ่งกสิณ
สมาธิ ไม่อาจห้าม น้ำตาริน
ไม่ได้กิน อะไร มาสองวัน
ในต่างแดน แสนไกล คนใจแคบ
จะพึ่งพิง อิงแอบ.. คงแทบฝัน
แม้ไม่ออกนอกห้อง ถึงสองวัน
ไม่สงสัย ทั้งนั้น.. มันเป็นไร
วินาที เป็นตาย จึงได้รู้
ที่ถวิล ดิ้นสู้ อยากโตใหญ่
ทิ้งทุกอย่าง ระหว่างชีวิต คิดไปไกล
ไม่เห็นค่า หัวใจ คนใกล้ตัว
เป็นความคิด ผิดพลาด ไม่อาจแก้
ที่ไม่อยู่ดูแล แม่ทูนหัว
หากท่านยม เวทนา ไม่พาทัวร์
จะกลับตัว บินกลับ.. รับรักเธอ
28 เมษายน 2554 23:22 น.
..สายลมทะเล..
ถ้ารักกัน นั้นง่าย เช่นกล้วยปอก
พี่คงหลอก เราเล่น เห็นเป็นเด็ก
แต่รักจริง ยิ่งใหญ่ ใช่เรื่องเล็ก
จึงไม่อาจ หลอกเด็ก วัยแรกรัก
เพราะรักกัน ยากยิ่ง กว่าสิ่งไหน
จึงไม่อาจ มอบใจ ใฝ่สมัคร
แม้ตัวน้อง ยืนยัน ว่ามั่นรัก
แต่แปลกนัก พี่ยืนยัน.. ไม่มั่นใจ
ค่อยๆ ดู กันไป ช่วงวัยสาว
ค่อยๆ ก้าว ทีละนิด จะผิดไหม
อดใจรอ ต้นรัก แตกกิ่งใบ
แทงรากใหญ่ ยึดแน่น กับแผ่นดิน
สุภาพบุรุษ เพียงพอ พี่รอได้
ไม่รวบหัว รวบท้าย ให้อายหมิ่น
ไม่รักมั่ว ชั่ววูบ จูบอาจิณ
และรักสิ้น เมื่อสนอง ได้น้องมา
ต่อคำถาม ซ้ำซาก รักมากไหม
คงสรุป ลงไป ได้แล้วว่า
คำคำนั้น จะหนักแน่น.. เมื่อถึงเวลา
เพราะมันมาด้วยหัวใจ..ที่รักจริง