17 ตุลาคม 2548 14:14 น.
..สายลมทะเล..
ต้องพินิจคิดดูให้ถี่ถ้วน
และทบทวนหัวใจให้หนักหนัก
ระหว่างความเป็นจริงและความรัก
จะสมัครใจเลือก ที่สิ่งใด
ระหว่างรูปสดสวยรวยทรัพย์สิน
ระหว่างดินกับดาว เลือกอย่างไหน
เลือกสมองหรือว่าเลือกหัวใจ
ตอบตัวเองได้ไหม..เลือกใครดี
ฉันเปิดยิ้มน้อยน้อยตอบคำถาม
และไขความข้องใจอันริบหรี่
ทุกสิ่งที่เขาขาด ฉันพอมี
ขอเลือกคุณความดีเป็นสำคัญ
17 ตุลาคม 2548 14:09 น.
..สายลมทะเล..
มีกี่คนรู้ความถามสักคำ
ใช่ว่าฉันใจดำก็หาใช่
ที่ไม่เคยเอ่ยปากฝากคำใด
เพราะไม่ใช่เหตุด่วนอันควรรู้
เมื่อถึงคราวรักแรกมันแตกกอ
กาลดำเนินเดินต่อก่อไปสู่
ระฆังรักวิวาห์หน้าประตู
วันที่หมูขึ้นเขียงอย่าเอียงอาย
แต่วันนี้ กำลัง ยังไม่พร้อม
แหวนเพชรล้อมสักวง หาไม่ได้
ยังเลี้ยงคนร่วมพัน พี่คงตาย
หาเงินจัดงานได้..จะบอกเธอ
จึงไม่บอกวันนี้ว่าพี่รัก
ยิ่งกว่าโดนผีผลักรักจนเหวอ
จะอดออมหยอดเหรียญเกวียนพะเรอ
ไปขอเธอคนดี..ชาตินี้แน่นอน
17 ตุลาคม 2548 14:02 น.
..สายลมทะเล..
ถูกน้องแพแลเมินเกินทนได้
กับน้ำลายพรายพ่นคนหน้าเหลี่ยม
เชื่อรักจริงยิ่งใหญ่ จึงไม่เจียม
หวังจะคว้าดาวเทียม ลอยค้างฟ้า
พ่อเขาตีนติดดินกินข้าววัด
จะทางไกลทางลัดจึงฟันฝ่า
ดาวหรือดินช่างแม่งให้ศรัทธา
จึงบากหน้าขี่ตุ๊กตุ๊ก ไปบอกรัก
ลงรถ ที่ทำงานตระกูลกิน
ตึกติดดินแต่สูงแหงนคอหัก
ตาดูดาวเท้าก้าวไปตามรัก
เจอจะทักน้องแพ ด้วยจุมพิต
แต่เหตุการณ์กลับกลายจนควายร้อง
มึงอย่าหวังเกี่ยวดอง ไม่มีสิทธิ์
เสรีภาพมีจริงอย่างมึงคิด
แต่มึงผิด ที่มาจีบลูกสาวกู
ธรรมดาดวงดารากับดาวเทียม
ไร้ไม้สอยทองเลี่ยมจึงหดหู่
สามสิบบาทพอไหม อยากจะรู้
หมาไร้คู่ผ่าตัด..เปลี่ยนหัวใจ
17 ตุลาคม 2548 13:57 น.
..สายลมทะเล..
สงสัยอะไรกันนัก
ว่ารักเธอนั้น บ้างไหม
คลางแคลงแล้วได้อะไร
ไม่ใช่ฉันหรือ เลือกเธอ
เขาจะเป็นใคร อย่าสน
แค่คนในฝัน ฉันเผลอ
มีบ้างบางครั้งละเมอ
ข้างกายมีเธอ คนเดียว
ด้วยแหวนวงนี้ สมรส
สิ้นหมดอดีตโดดเดี่ยว
ไม่มีสำรองโรเนียว
เลือกแล้วคนเดียว..คือเธอ
17 ตุลาคม 2548 13:50 น.
..สายลมทะเล..
หัวใจฉันอยู่ใกล้แค่มือหยิบ
เสียดายชิบเธอไปหยิบหัวใจหมา
เหมือนใกล้เกลือกินด่างอ้างตำรา
โบราณว่าเอาไว้..เธอไม่จำ
เป็นหมาไทยหลังอานจะไม่ว่า
ดันเป็นหมาลูกครึ่งจึงไม่ขำ
หมาไทยมันไม่ดีเพราะสีดำ
เธอจึงทำเชิดหยิ่ง..ทิ้งฉันไป