หน้าส่วนตัว
เสียงลมแว่วแผ่วผ่านเมื่อกาลพ้น
สายฝนหล่นลงดินแล้วสิ้นหาย
เหนื่อยอ่อนผ่อนเมื่อพักพำนักกาย
ชีพเกิดแล้วมิแคล้ววายตายจากไกล
ต้นไม้งอกดอกงามแล้วทรามร่วง
กลางวันดวงดาวแรงสิ้นแสงใส
ยามหรรษาอาดูรย่อมสูญไป
มิเหลือสิ่งใดไว้ให้ปลิดปลง
เขาว่าไม่มีสิ่งใดธำรงมั่น
ภูเขายังมีวันเป็นผุยผง
ดวงอาทิตย์ยังมีอัสดง
แล้วใครเล่าดำรงคงนิรันดร์
เพิ่งเอามาลงครั้งแรก เป็นอย่างไรบ้างบอกกันบ้างนะครับ
364
