7 ธันวาคม 2554 20:50 น.
สายรุ้ง
ยี่สิบเอ็ดธันวาจะมาถึง
ลูกทราบซึ้งถึงคุณของแม่ปุ้ย
เลี้ยงลูกตาลจนงามและตุ้ยนุ้ย
จนแม่ปุ้ยหมดเงินไปหลายพัน
เมื่อลูกตาลเติบใหญ่ขออาสา
จะเลี้ยงดูมารดาให้สุขสันต์
เพื่อเป็นการตอบแทนที่แม่นั้น
ได้เลี้ยงดูตัวฉันเป็นอย่างดี
ขอให้แม่อย่าแก่และรอหน่อย
อย่างน้อยน้อยก็ราวราวปีแปดสี่
คงตอบแทนตามหลักกตเวที
ขอแม่นี้จงรออย่าท้อใจ
5 ธันวาคม 2554 17:19 น.
สายรุ้ง
ถึงวันพ่อลูกหนอมาสำนึก
มารู้สึกถึงคุณที่พ่อสร้าง
ชีวิตหนึ่งให้ดำเนินไปตามทาง
ด้วยใจหวังอยากเห็นลูกเป็นคนดี
ในปีหนึ่งพ่อนี้คิดถึงเจ้า
ทุกค่ำเช้าเฝ้ามองบาทวิถี
เมื่อไหร่หนอลูกจะมาเยี่ยมสักที
ต้องรอจนวันพ่อนี้จึงได้มา
ความผูกพันธ์ฉันพ่อลูกนั้นแสนลึก
มันตกผลึกผูกพันธ์ด้วยตัณหา
เมื่อไหร่หนอดวงไฟแห่งปัญญา
จะให้เห็นสัจจาแห่งความจริง
แล้วเมื่อนั้นเราท่านคงได้พบ
เพราะเรียนจบพบทางสว่างยิ่ง
ความผูกพันธ์ทั้งหลายทำลายทิ้ง
เพราะความจริงปรากฏรสพระธรรม
5 ธันวาคม 2554 09:53 น.
สายรุ้ง
รักใดไหนจะเท่าที่พ่อรัก
ผูกใจพักรักลูกอย่างสุขสันต์
ชีวิตพ่อมีเพียงแต่ลูกตาล
ขอจอมขวัญของพ่ออย่างอแง