12 พฤศจิกายน 2546 13:49 น.
สายรุ้ง
ช่องว่างระหว่างวัยในชีวิต
อาจเป็นพิษร้ายแรงแห่งความฝัน
ที่สองเราสรรสร้างมาร่วมกัน
ต้องมาขาดสายสัมพันธ์เพราะว่าวัย
ผิดแค่ไหนที่วัยของเราสอง
มาเป็นคลองกั้นกลางทางสุขสันต์
ให้เราสองต้องมาตัดสัมพันธ์
ด้วยกำแพงแห่งวัยนั้นฉันอ่อนใจ
ช่องว่างระหว่างเราเท่านี้หรือ
อย่าไปถือได้ไหมวัยเราสอง
พังกำแพงแห่งวัยลงมากอง
เพียงเราสองคนนั้นประสานใจ
อันกำแพงอื่นใดในโลกนี้
พอจะมีวิธีพังลงได้
แต่การพังกำแพงแห่งหัวใจ
มันไม่ง่ายใช่ไหมจ๊ะคนดี
10 พฤศจิกายน 2546 22:33 น.
สายรุ้ง
อยากรู้จริงนะเจ้า......คนไร้เงาบ้านอยู่ไหน
อยู่ส่วนใดของไทย........เหนือหรือใต้นะคนดี
รู้ไว้ใช่แบกหาม.......นะคนงามจำให้ดี
บอกให้สายรุ้งที............ใช่จู่จี้และกวนใจ
สายรุ้งนะสาวเจ้า.......อยู่เมืองเก่าสุโขทัย
เป็นเมืองที่สดใส...........ในสมัยพ่อขุนราม
แต่จากบ้านเมืองมา...เพื่อศึกษานอกเขตคาม
เกือบสุดแดนสยาม........ที่ลือนามนครพิงค์
ไร้เงาสาวเจ้าเอ่ย.......อย่าเฉยเมยนะคนงาม
เพียงแต่อยากจะถาม.....ว่าคนงามอยู่ที่ใด
ยังเรียนหรือว่าจบ......ขอให้พบความสดใส
ทั้งกายและจิตใจ............ขอทรามวัยสมฤดี
สายรุ้งยังไม่รู้.............ว่าจะอยู่อีกกี่ปี
แต่เรียนจบปีนี้..............งานนี่สิไม่รู้เลย
ถึงเรียนยังไม่จบ.......เราต้องคบกันอีกหนา
จบแล้วจึงค่อยว่า...........จะจากลาหรืออย่างไร
9 พฤศจิกายน 2546 21:49 น.
สายรุ้ง
จะรอคอยจนกว่าปรียากลับ
จะรอคอยต้อนรับปรียานั่น
จะรอคอยจนกว่าชีวาฉัน
จะรอคอยจนฝันฉันเป็นจริง
จงรีบกลับมานะปรียาเอ๋ย
จงรีบมาเร็วเลยมีของขวัญ
จงรีบมาเพื่อเรียนในวันจันทร์
จงรีบมพบกันจันทร์นะเออ
จึงได้จับปากกามาแต่งกลอน
จึงได้แต่อ้อนวอนเทวานั่น
จึงได้ขอให้ปรียาสุขทุกคืนวัน
จึงได้ขอให้พบกันฉันและเธอ
จริงนะเจ้าคอยเฝ้าแต่การกลับ
จริงนะเจ้าคอยรอรับแต่จอมขวัญ
จริงนะเจ้ามีเพียงสองเรานั้น
จริงนะเจ้าในวันจันทร์คงได้เจอ
9 พฤศจิกายน 2546 15:38 น.
สายรุ้ง
หนาวจริงนะสาวเจ้า........พี่ทนหนาวมาหลายปี
เมื่อไหร่นะคนดี...................เห็นใจพี่ที่ทุกข์ทน
ตัวสาวหนาวหรือไม่..........แล้วทำไมไม่เคยบ่น
หรือว่าก็ทุกข์ทน....................บอกให้ยนบ้างเป็นไร
หนาวลมต้องห่มผ้า............ที่หนาหนานะแก้มใส
หนาวฟ้าต้องผิงไฟ................นะทรามวัยช่วยบรรเทา
หนาวรักปักที่อก...............เหมือนเข็นครกขึ้นภูเขา
ทำไงดีสาวเจ้า.......................ช่วยบอกเราให้เบาใจ
โลกเรานี้มันแปลก...........เดี๋ยวมีแยกเดี๋ยวมีย้าย
รักกันแทบจะตาย.................ผลสุดท้ายแยกย้ายกัน
มีรักแล้วมีโกรธ................อย่าไปโทษใครทั้งนั้น
เป็นเพราะความยึดมั่น..........ในตัวกันมากเกินไป
หนาวแล้วน้องแก้วเอ๋ย......แม่ทรามเชยอย่างอนกัน
หนาวลมยามเหมัน................จนกายสั่นไปทั้งตัว
หนาวไรไม่ทุกข์หนัก.........เท่าหนาวรักนะทูลหัว
หนาวนี้มันน่ากลัว.................ขอทูลหัวจงเห็นใจ
8 พฤศจิกายน 2546 11:00 น.
สายรุ้ง
เป็นแค่เพื่อนแค่เพื่อนแค่เพื่อนนะ
เปลี่ยนฐานะเสียทีจะได้ไหม
เป็นแค่เพื่อนฟังแล้วยังห่างไกล
เลื่อนขึ้นไปได้ไหมจ๊ะคนดี
เป็นคนใช้ผู้ยิ่งใหญ่ได้ไหมจ๊ะ
เป็นฐานะที่ทุกคนยอมรับได้
จริงไหมหนอเพื่อนเพื่อนลูกผู้ชาย
ขอให้น้องทรามวัยรองคิดดู
นั่นก็คือเจ้าบ่าวผู้อาสา
ให้กานดาใช้ได้ทุกถิ่นที่
จะเป็นบ่าวที่จงรักและภักดี
ขอเพียงน้องคนดีมีบัญชา
ว่าอย่างไรทรามวัยคำว่าเพื่อน
พอจะเลื่อนได้หรือยังรุ้งใจร้อน
หรือต้องรอไปจนกว่าขั้นอุทร
ถึงวันนั้นแล้วงามงอนจะช้าไป
หน้าส่วนตัว
805
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟสายรุ้ง
